رابطه امامت و معجزه

[ویکی فقه] کارهای خارق العاده ای که از پیامبران برای اثبات نبوت صادر می گردد با نام معجزه خوانده می شود، و همین گونه کارها از غیر پیامبران، با نام کرامت ذکر می شود چرا که نشانه عظمت و بزرگواری آنها در پیشگاه خداوند است. برای روشن شدن ارتباط بحث امامت با معجزه و کرامت، نکاتی تحت عنوان مقدمه بیان می شود.
در شرح مواقف، «معجزه» چنین تعریف شده است: «و هی عندنا ما قصد به اظهار صدق من ادعی رسول الله » معجزه در نزد ما چیزی است که قصد شده است به وسیله آن، اظهار صدق مدعی نبوت.علامه حلی فرموده است «و نعنی بالمعجزه ثبوت ما لیس بمعتاد مع خرق العاده و مطابقه الدعوی... » معجزه ثبوت چیزی است که معمول و عادی نباشد و یا نفی چیزی است که معمول و عادی نیست به شرطی که همراه خرق عادت و مطابق دعوای نبوت باشد.
صدور کرامات برای اولیاء
مساله ای که بین فریقین تقریباً اتفاقی است، صدور کرامات از اولیاء خداست؛ مثل جریان حضرت مریم (سلام الله علیها)، آصف بن برخیا، و قصه اصحاب کهف. منتهی این کرامات با معجزه فرق دارند، چون در معجزه شرط آن، همراه با ادعای نبوت و تحدی بوده است. ولی در کرامت اینگونه نیست.
معنای اصطلاحی امامت
عده زیادی از علمای امامیه، امامت را اینگونه تعریف نموده اند: «امامت ریاست عمومی در امور دین و دنیا برای فردی از افراد، برای جانشینی پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) است.
امامت منصبی الهی
...