توقیفی

[ویکی فقه] حکم یا موضوع متوقّف بر بیان شارع را توقیفی گویند.
هر حکم یا موضوعی که عقل بدان راه ندارد و منوط به بیان شارع مقدّس است توقیفی نامیده می شود، مانند نماز، روزه، خمس، زکات و حج از عبادات و نیز احکام تکلیفی: وجوب، حرمت، استحباب، کراهت و اباحه. همچنین احکام وضعی نظیر صحّت و فساد و طهارت و نجاست.
وظیفه در قبال احکام و موضوعات توقیفی
آنچه توقیفی است نیاز به بیان شارع دارد و در موارد عدم دسترسی به نصّ، باید از آن فحص کرد و اظهارنظر بدون وجود نصّ عام یا خاص از سوی شارع جایز نیست، چنان که تجاوز از مفاد دلیل شرعی و حدّی که شارع بیان کرده حرام است.