روده باریک

روده باریک طولانی ترین قسمت دستگاه گوارش است که حدود ۵ تا ۶ متر طول دارد. چون قطر این روده، باریک است (فقط ۲ تا ۴ سانتیمتر) به آن روده باریک یا روده کوچک گفته می شود (در مقایسه با روده بزرگ که قطرش ۶ سانتیمتر است).
اولین قسمت از روده باریک که بلافاصله پس از معده قرار دارد، اصطلاحاً دوازدهه یا دئودنوم (Duodenum) نامیده شده است. دوازدهه کوتاهترین قسمت از روده باریک است. دو قسمت دیگر از روده باریک، پس از دوازدهه قرار دارند. این دو قسمت به ترتیب عبارت اند از تهی روده و درازروده.
وقتی غذا از معده وارد دوازدهه می شود، به علت مخلوط بودن با اسید معده، هنوز اسیدی می باشد. در محل دوازدهه، یک شیره گوارشی قلیایی به نام سدیم بیکربنات به این غذا اضافه می گردد تا حالت اسیدی آن را خنثی نماید. این شیره گوارشی از پانکراس یا لوزالمعده ترشح می گردد و حاوی آنزیم هایی است که باعث ادامه هضم غذا می شود.پانکراس می تواند می تواند تحت تاثیر هورمون سکرتین قرار بگیرد و ترشح بیکربنات سدیم را افزایش دهد. صفرا نیز کمی پس از ورود کیموس معده به درون دوازدهه در همین محل به غذا اضافه می گردد.صفرا فاقد آنزیم است و ترکیبی از نمک های صفراوی، بیکربنات سدیم، کلسترول و فسفولیپید لِسیتین است.
در روده باریک بر اثر عمل گوارش پروتئین ها به اسید آمینه ها، کربوهیدرات ها به گلوکز و سایر قندهای ساده تر، و چربی ها به اسیدهای چرب و گلیسرول تجزیه می گردند.لیپید ها (گلیسرول، اسیدهای چرب و مونوگلیسیرید ها) با قاعده انتشار از یاخته های پوششی روده باریک عبور کرده و با کمک شبکه آندوپلاسمی و جسم گلژیِ این یاخته ها دوباره به صورت تری گلیسیرید ساخته شده و سپس به همراه فسفولیپید ها و کلسترول ها و پروتئین ها به شکل ذرات کیلومیکرون با قاعده اگزوسیتوز از سلول خارج میشوند و جذب رگ های لنفی می گردد اما مستقیما وارد کبد نمی شود. سپس غذای گوارده از طریق دیواره روده باریک به جریان خون جذب می گردند. بر اثر انقباضات موجی شکل و منظم عضلات دیواره روده ها، غذا در طول روده حرکت کرده و به جلو می رود. این حرکت را اصطلاحاً پریستالسیس (peristalsis) یا حرکت کرمی می نامند.علاوه بر این حرکت حرکت قطعه قطعه کننده وجود دارد که به صورت انقباض های یک در میان می باشد.