[ویکی فقه] بغض خدا (قرآن). در آیات قرآن خداوند نسبت به برخی افعال و حالات ابراز برائت و بغض شدیدی دارد که آنها را ذکر می کنیم.
بغض شدید خداوند نسبت به کسانی که بدون هیچ دلیل و برهانی به ستیزه جویی در آیات الهی می پردازند:«الذین یجـدلون فی ءایـت الله بغیر سلطـن اتـیهم کبر مقتا عند الله...» «کسانی که درباره آیات خدا بدون حجتی که برای آنان آمده باشد مجادله می کنند (این ستیزه) در نزد خدا عداوت بزرگی است...» بی آنکه هیچ دلیل روشنی از عقل و نقل برای سخنان خود داشته باشند، در برابر آیات بینات الهی موضعگیری می کنند و با احتمالات نیش غولی و وسوسه های بی اساس و بهانه جوئی ها به مخالفت خود ادامه می دهند.سپس برای نشان دادن زشتی این عمل می افزاید: " اینگونه جدال بی اساس در مقابل حق، خشم عظیمی نزد خداوند و نزد کسانی که ایمان آورده اند برمی انگیزد" (کبر مقتا عند الله و عند الذین آمنوا). چرا که" جدال به باطل" و موضعگیری بی دلیل و بی منطق در برابر آیات الهی هم مایه گمراهی مجادله کنندگان و هم اسباب ضلالت دیگران است، نور حق را در محیط خاموش می کند و پایه های حاکمیت باطل را محکم می سازد. بغض خداوند در دنیا نسبت به کافران، شدیدتر از بغض آنان نسبت به خودشان در قیامت :«ان الذین کفروا ینادون لمقت الله اکبر من مقتکم انفسکم اذ تدعون الی الایمـن فتکفرون.» «کسانی که کافر بوده اند مورد ندا قرار می گیرند که قطعا دشمنی خدا از دشمنی شما نسبت به همدیگر سخت تر است آنگاه که به سوی ایمان فرا خوانده می شدید و انکار می ورزیدید.» کلمه" مقت" به معنای شدیدترین مرحله خشم است. خدای تعالی بعد از آنکه پاره ای از آثار ایمان مؤمنین را برشمرد، اینک به سراغ کفار برگشته، پاره ای از آثار سوئی که از جهت کفر دارند، برمی شمارد.و ظاهر این آیه و آیه بعدش این است که: ندایی که در این آیه حکایت می کند، ندایی است که کفار در آخرت و بعد از داخل شدن در آتش به آن نداء می شوند. آن هنگامی که عذاب کفر خود را می چشند و می فهمند که کفرشان در دنیا در حقیقت خشم گرفتن بر خودشان بوده است، آن روزی که از طرف انبیا دعوت می شدند به سوی ایمان و آن دعوت را مسخره می کردند، به دست خود این آتش را برای خود افروختند و خویشتن را به هلاکت دایمی دچار کردند.در آن روز از جانب خدای سبحان این ندا را می شنوند: سوگند می خورم که شدت خشم خدا برای شما خیلی بزرگتر و بیشتر از شدت خشمی است که خودتان بر خود گرفتید، آن هنگام که دعوت می شدید- اگر مضارع آورده به اعتبار حکایت حال گذشته معنای گذشته را می دهد- به سوی ایمان، یعنی انبیا شما را بدان دعوت می کردند و شما کفر می ورزیدید. بغض شدید خداوند نسبت به کافران حق ناپذیر، پس از اتمام حجت و دعوت مکرر آنان به ایمان :«ان الذین کفروا ینادون لمقت الله اکبر من مقتکم انفسکم اذ تدعون الی الایمـن فتکفرون.» «کسانی که کافر بوده اند مورد ندا قرار می گیرند که قطعا دشمنی خدا از دشمنی شما نسبت به همدیگر سخت تر است آنگاه که به سوی ایمان فرا خوانده می شدید و انکار می ورزیدید.» اینکه منظور از خشم و عداوت کفار نسبت به خودشان چیست؟ در اینجا دو تفسیر وجود دارد:نخست اینکه آنها بزرگترین دشمنی را در حق خود در دنیا انجام داده اند، چرا که دست رد بر سینه منادیان توحید زدند، نه تنها از چراغ های هدایت الهی روی برتافتند بلکه آنها را در هم شکستند، آیا دشمنی با خویشتن از این شدیدتر می شود که انسان به خاطر پیروی هوای نفس و بهره گیری از متاع چند روزه دنیا راه سعادت جاویدان را به روی خویش ببندد و درهای عذاب ابدی را بگشاید.مطابق این تفسیر جمله" اذ تدعون الی الایمان فتکفرون" (در آن زمان که به ایمان دعوت می شدید و شما کفر می ورزیدید) در واقع بیان کیفیت خشم و عداوت آنها با خودشان است.تفسیر دیگر اینکه مراد دشمنی و خشم آنها بر خویشتن در قیامت است، چرا که وقتی نتیجه کار خود را در آنجا مشاهده می کنند سخت پشیمان و ناراحت می شوند، ناله و نعره آنها بلند می شود، از شدت ناراحتی دو دست خود را گاز می گیرند: " و یوم یعض الظالم علی یدیه". اینجاست که ندا داده می شود: " دشمنی و خشم خدا بر شما از این هم بیشتر است، چرا که داعیان حق و فرستادگان خدا شما را به ایمان دعوت کردند و شما راه کفر پیش گرفتید و به آن ادامه دادید".مطابق این تفسیر جمله" اذ تدعون الی الایمان فتکفرون" بیان دلیل عظمت خشم خدا نسبت به آنان است.هر دو تفسیر مناسب است اما تفسیر اول از جهاتی مناسبتر به نظر می رسد.
← مبغوضیت شدید گفتار بدون عمل در نزد خداوند
← ازدواج با همسر پدر
۱. ↑ غافر/سوره۴۰، آیه۳۵.
...
بغض شدید خداوند نسبت به کسانی که بدون هیچ دلیل و برهانی به ستیزه جویی در آیات الهی می پردازند:«الذین یجـدلون فی ءایـت الله بغیر سلطـن اتـیهم کبر مقتا عند الله...» «کسانی که درباره آیات خدا بدون حجتی که برای آنان آمده باشد مجادله می کنند (این ستیزه) در نزد خدا عداوت بزرگی است...» بی آنکه هیچ دلیل روشنی از عقل و نقل برای سخنان خود داشته باشند، در برابر آیات بینات الهی موضعگیری می کنند و با احتمالات نیش غولی و وسوسه های بی اساس و بهانه جوئی ها به مخالفت خود ادامه می دهند.سپس برای نشان دادن زشتی این عمل می افزاید: " اینگونه جدال بی اساس در مقابل حق، خشم عظیمی نزد خداوند و نزد کسانی که ایمان آورده اند برمی انگیزد" (کبر مقتا عند الله و عند الذین آمنوا). چرا که" جدال به باطل" و موضعگیری بی دلیل و بی منطق در برابر آیات الهی هم مایه گمراهی مجادله کنندگان و هم اسباب ضلالت دیگران است، نور حق را در محیط خاموش می کند و پایه های حاکمیت باطل را محکم می سازد. بغض خداوند در دنیا نسبت به کافران، شدیدتر از بغض آنان نسبت به خودشان در قیامت :«ان الذین کفروا ینادون لمقت الله اکبر من مقتکم انفسکم اذ تدعون الی الایمـن فتکفرون.» «کسانی که کافر بوده اند مورد ندا قرار می گیرند که قطعا دشمنی خدا از دشمنی شما نسبت به همدیگر سخت تر است آنگاه که به سوی ایمان فرا خوانده می شدید و انکار می ورزیدید.» کلمه" مقت" به معنای شدیدترین مرحله خشم است. خدای تعالی بعد از آنکه پاره ای از آثار ایمان مؤمنین را برشمرد، اینک به سراغ کفار برگشته، پاره ای از آثار سوئی که از جهت کفر دارند، برمی شمارد.و ظاهر این آیه و آیه بعدش این است که: ندایی که در این آیه حکایت می کند، ندایی است که کفار در آخرت و بعد از داخل شدن در آتش به آن نداء می شوند. آن هنگامی که عذاب کفر خود را می چشند و می فهمند که کفرشان در دنیا در حقیقت خشم گرفتن بر خودشان بوده است، آن روزی که از طرف انبیا دعوت می شدند به سوی ایمان و آن دعوت را مسخره می کردند، به دست خود این آتش را برای خود افروختند و خویشتن را به هلاکت دایمی دچار کردند.در آن روز از جانب خدای سبحان این ندا را می شنوند: سوگند می خورم که شدت خشم خدا برای شما خیلی بزرگتر و بیشتر از شدت خشمی است که خودتان بر خود گرفتید، آن هنگام که دعوت می شدید- اگر مضارع آورده به اعتبار حکایت حال گذشته معنای گذشته را می دهد- به سوی ایمان، یعنی انبیا شما را بدان دعوت می کردند و شما کفر می ورزیدید. بغض شدید خداوند نسبت به کافران حق ناپذیر، پس از اتمام حجت و دعوت مکرر آنان به ایمان :«ان الذین کفروا ینادون لمقت الله اکبر من مقتکم انفسکم اذ تدعون الی الایمـن فتکفرون.» «کسانی که کافر بوده اند مورد ندا قرار می گیرند که قطعا دشمنی خدا از دشمنی شما نسبت به همدیگر سخت تر است آنگاه که به سوی ایمان فرا خوانده می شدید و انکار می ورزیدید.» اینکه منظور از خشم و عداوت کفار نسبت به خودشان چیست؟ در اینجا دو تفسیر وجود دارد:نخست اینکه آنها بزرگترین دشمنی را در حق خود در دنیا انجام داده اند، چرا که دست رد بر سینه منادیان توحید زدند، نه تنها از چراغ های هدایت الهی روی برتافتند بلکه آنها را در هم شکستند، آیا دشمنی با خویشتن از این شدیدتر می شود که انسان به خاطر پیروی هوای نفس و بهره گیری از متاع چند روزه دنیا راه سعادت جاویدان را به روی خویش ببندد و درهای عذاب ابدی را بگشاید.مطابق این تفسیر جمله" اذ تدعون الی الایمان فتکفرون" (در آن زمان که به ایمان دعوت می شدید و شما کفر می ورزیدید) در واقع بیان کیفیت خشم و عداوت آنها با خودشان است.تفسیر دیگر اینکه مراد دشمنی و خشم آنها بر خویشتن در قیامت است، چرا که وقتی نتیجه کار خود را در آنجا مشاهده می کنند سخت پشیمان و ناراحت می شوند، ناله و نعره آنها بلند می شود، از شدت ناراحتی دو دست خود را گاز می گیرند: " و یوم یعض الظالم علی یدیه". اینجاست که ندا داده می شود: " دشمنی و خشم خدا بر شما از این هم بیشتر است، چرا که داعیان حق و فرستادگان خدا شما را به ایمان دعوت کردند و شما راه کفر پیش گرفتید و به آن ادامه دادید".مطابق این تفسیر جمله" اذ تدعون الی الایمان فتکفرون" بیان دلیل عظمت خشم خدا نسبت به آنان است.هر دو تفسیر مناسب است اما تفسیر اول از جهاتی مناسبتر به نظر می رسد.
← مبغوضیت شدید گفتار بدون عمل در نزد خداوند
← ازدواج با همسر پدر
۱. ↑ غافر/سوره۴۰، آیه۳۵.
...
wikifeqh: بغض_خدا_(قرآن)