انبیا

[ویکی فقه] انبیا (قرآن). کلمه نبی در لغت به معنای خبردهنده و در اصطلاح کسی است که خداوند او را برگزیده و به او وحی می کند.
واژه انبیاء جمع نبی از ماده نبا به معنای خبردهنده از جانب خداوند یا از نبوه به معنای والایی و رفعت است.
انبیادر اصطلاح
در اصطلاح قرآن، چنان که از آیاتی مانند ۱۶۳ سوره نساء (ما به تو وحی فرستادیم همانگونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط (بنی اسرائیل) و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی نمودیم و به داود زبور دادیم.) برمی آید، نبی کسی است که خداوند او را برگزیده و به او وحی می کند.از روایات ائمه اهل بیت علیهم السلام بر می آید این است که نبی کسی است که در خواب واسطه وحی را می بیند، و وحی را می گیرد. نبی بنا بر یک تفسیر به معنی کسی است که از وحی الهی آگاه است و خبر می دهد، و بنا بر تفسیر دیگر به معنی شخص عالی مقام است، دریافت وحی می کند ولی موظف به ابلاغ آن نیست، بلکه تنها برای انجام وظیفه خود او است، و یا اگر از او سؤ ال کنند پاسخ می گوید، به تعبیر دیگر نبی همانند طبیب آگاهی است که در محل خود آماده پذیرائی بیماران است، او به دنبال بیماران نمی رود، ولی اگر بیماری به او مراجعه کند از درمانش فروگذار نمی کند.از روایاتی که در این زمینه به ما رسیده و مرحوم کلینی در کتاب اصول کافی در باب (طبقات الانبیاء و الرسل) و باب (الفرق بین النبی و الرسل) آورده چنین استفاده می شود که نبی کسی است که تنها حقایق وحی را در حال خواب می بیند (همانند رؤ یای ابراهیم) و یا علاوه بر خواب در بیداری هم صدای فرشته وحی را می شنود.
آیات انبیا
در این مدخل، از آیاتی استفاده می شود که به صورت جمع ، از انبیا یاد می کند، یا به طور کلی به بحث انبیا نظر دارد یا گروهی از انبیا را نام برده است؛ اما آیات مربوط به یکایک انبیا در جای خود مطرح شده است.
واژه های مرتبط
...