(book of)Psalms
زبور
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
کتاب مقدسی که بر داود (۴ ) نازل شد و آن همان مزامیر است .
کتاب، نوشته، کتاب داوودازپادشاهان بنی اسرائیل
۱ - ( اسم ) نوشته . ۲ - کتاب .
زبان جرهم بن فالج و فرزندان او و ایشان دومین قومند که در عربه با زبان جدید سخن گفتند
کتاب، نوشته، کتاب داوودازپادشاهان بنی اسرائیل
۱ - ( اسم ) نوشته . ۲ - کتاب .
زبان جرهم بن فالج و فرزندان او و ایشان دومین قومند که در عربه با زبان جدید سخن گفتند
فرهنگ معین
(زَ ) [ معر. ] (اِ. ) ۱ - نوشته ، کتاب . ۲ - نام کتاب حضرت داوود از پیامبران بنی اسرائیل .
لغت نامه دهخدا
زبور. [ زَ ] (ع اِ) زبان جرهم بن فالج و فرزندان او. و ایشان دومین قومند که در «عربه » با زبانی جدید سخن گفتند. یاقوت گوید: دومین زبانی که خداوند بشر را بدان زبان گویا کرد، زبان زبور است . نخستین قومی که بدین زبان متکلم شدند. بنوجرهم بن فالج بودند. جرهم و فرزندانش دومین قومی بودند که به زبان عربی سخن گفتند، زبان ایشان زبور و کتاب ایشان زبور بود. (از معجم البلدان ذیل عربة).
زبور. [ زَ ] (اِخ ) نام جد محمدبن عبداﷲبن زیاد زبوری ، و او را بمناسبت نام جدش زبوری نامند. (از لباب الانساب سمعانی ). رجوع به زبوری شود.
زبور. [ زَ ] ( ع ص ، اِ ) نبشته. فعول است بمعنی مفعول. ج ، زبر ککتب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کتاب بمعنی مزبور یعنی مکتوب. ج ، زبر. ( اقرب الموارد ). نبشته. ( دهار ) ( شرفنامه ) ( غیاث اللغات ) ( شرح قاموس ) ( تاج العروس ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِخ ) کتاب داود علیه السلام. ( منتهی الارب ) ( دهار ). در اصل بمعنی مزبور و مکتوب و علم شده است برای مزامیر داود پیامبر ( ع ) است و از آن است قول شاعر:
مقفرات دارسات ، مثل آیات الزبور.
«مقفرات دارسات مثل آیات الزبور».
و بیشتر مردم زُبور گویند. ( محیط المحیط ). کتاب داود را بخصوص زبور نامندو خداوند گوید: آتینا داود زبورا. ( قرآن 163/4 ) ( مفردات راغب ). نام کتاب داود ( ع ) و این لفظ عبری است. ( آنندراج ). نام کتاب منزل که بر داود علیه السلام نازل شده. ( شرفنامه منیری ). نام کتاب حضرت داود علیه السلام است. ( ترجمان القرآن عادل بن علی ص 54 ). هروتیز آنرا کلمه عربی مأخوذ از لهجات جنوبی و بمعنی نوشته داند و گوید بهمین معنی در شعر جاهلیت آمده و فرزدق آنرا بهمین معنی بکار برده است. ( نقائض : LXXXV و I ) «دایرة المعارف اسلام » جفری گوید: بدیهی است که تصحیفی است در کلمه ای از مأخذ یهودی یا مسیحی و شکل آن بدون شک تحت تأثیر ریشه عربی «زبر» ( نوشتن ) قرار گرفته ولی احتمال میرود که خلطی در مزمور عبری یا مزموره سریانی که در میان یهودیان و مسیحیان و حتی در عهد جاهلیت بکار میرفته و سپس بصحف داود اطلاق کرده اند باشد. رجوع شود به جفری ( صص 148 - 149 ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). بعضی زبور را لغة سریانی و بعضی کتابی میدانند که از آسمان نازل شده و فرق زبور و قرآن را گفته اند که : قرآن مجید دارای حکمت عقلی و احکام شرعی هر دو هست و زبور حکمت عقلی محض است که بر داود نازل شد. و هیچ حکم شرعی در آن نبود. بعضی مطلق کتاب خدا را که از آسمان نازل شده زبور گویند. ( مفردات راغب ). در کشاف اصطلاحات الفنون آمده : زبور بفتح زای ، لفظی است سریانی بمعنی کتاب و تازیان نیز آنرا بهمین معنی استعمال نموده اند. حتی در آیات مبارکات کلام اﷲ هم بدین معنی آمده. چنانکه در این آیت : «کل شی فعلوه فی الزبر» ( قرآن 52/54 )؛ ای فی الکتب. و زبور برحضرت داود نازل گردید، بطریق آیات مفصلات. لکن آن حضرت یکجا و بین الدفتین مندرجات زبور را بر قوم خویش ابلاغ کرد. و بیشتر محتویات این کتاب آسمانی مواعظ و اندرز است و باقی آن مدح و ثنای ایزد متعال میباشد بما هو یستحقه و احکام و نظامات شرعیه در کتاب آسمانی جز آیاتی مخصوصه نباشد. بدانکه هر کتابی که بر پیغمبری نازل میشود، از علوم و دانش آن اندازه حاوی است که آن پیغمبر بدان اندازه دارای آن علوم میباشد، و از حکمت الهیه با خبر است ، تا چیزی که آن پیغمبر عالم نیست در آن کتاب یافت نشود. و کتب آسمانی هر یک را بر دیگری رجحان و افضلیتی هست ، بدان میزان که پیغمبرصاحب کتاب را بر سایر پیغمبران افضلیت میباشد از این رو قرآن مجید را بر سایر کتب آسمانی افضلیت همان قدر است که پیغمبر آخرالزمان را بر سایر پیغمبران. و اگر کسی گوید: که بین کتب آسمانی افضلیت نیست ، گوئیم در حدیث آمده که سوره فاتحه الکتاب افضل سوره های قرآن است. پس وقتی که افضلیت در پاره ای از قرآن بر پاره دیگر درست و صحیح آمد، معلوم میگردد که من حیث المجموع کلام اﷲ مجید را در افضلیت بر سایر کتب آسمانی ، مانعی متصور نیست. ( از کشاف اصطلاحات الفنون چ استانبول ص 678 ). ابن الندیم آرد: زبور مزامیر داود است مشتمل بر 150 مزمار. ( از فهرست ابن الندیم ). مسعودی آرد: بیشتر اسرائیلیان ، استمعثیان و عنانیان که به عدل و توحید قائلند، در تفسیر کتب عبرانی مانند توراة و زبور که 24 کتاب و ترجمه آنها به عربی است ، تنها بر عده ای خاص از اسرائیلیان اعتماد دارند. و تفسیرشان را می پسندند. ما بیشتر این مترجمان مورد اعتماد رادیده ایم و از آن جمله اند: ابوکثیر یحیی بن زکریا، کاتب طبرانی ، و سعیدبن یعقوب فیومی که خود اشمعثی مذهب و شاگرد ابوکثیر بود و با راس الحالوت در عراق داستانها دارد. ترجمه و تفسیرسعید فیومی را بسیاری از اسرائیلیان بر دیگر ترجمه ها رجحان می نهند. ( از التنبیه والاشراف تألیف مسعودی صص 112-113 ) مؤلف کشف الاسرار آرد: زبور نامی است خاصه این کتاب ( کتاب داود ) را. و گفته اند زبور صدو پنجاه سوره است که در آن ذکر حد نه و حکم نه و فریضة نه و حلال و حرام نه. ( کشف الاسرار و عدةالابرار ج 2 ص 768 ).
مقفرات دارسات ، مثل آیات الزبور.
( اقرب الموارد ).
کتاب آسمانی که بداود نازل شد. این لغت عبری است. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). نام کتاب داود. ( غیاث اللغات ). هر کتابی زبور است اما بیشتر کتاب داود بدین نام خوانده میشود. در قرآن است که «و لقد کتبنا فی الزبور من بعدالذکر».( قرآن 105/21 ) ابوهریرة گوید: زبور آن است که پس ازذکر یعنی پس از توراة بر داود نازل گردید. مصنف قاموس در بصائر آرد: کتاب داود را از آن روی زبور خواندند که مسطوراً از آسمان نازل شده و کتاب مسطور را زبور گویند. برخی گویند از کتب الهی زبور کتابی را گویند که دریافت آن سخت باشد. برخی گویند: زبور نام کتابی است که تنها مشتمل بر حکمت عقلی باشد و احکام شرعی در آن نباشد کتاب آن است که مبین احکام شرعی باشد.سعیدبن جبیر آیت «و لقد کتبنا فی الزبور...» برخواند و گفت : زبور، توراة و انجیل و قرآن است. و ذکر آن است که در آسمان است. برخی نیز در تفسیر آیت مذکور زبور را بمعنی مزبور ( مکتوب ) دانند. ( تاج العروس ). زبور نام غالبی مزامیر داود ( ع ) است. شاعر گوید:«مقفرات دارسات مثل آیات الزبور».
و بیشتر مردم زُبور گویند. ( محیط المحیط ). کتاب داود را بخصوص زبور نامندو خداوند گوید: آتینا داود زبورا. ( قرآن 163/4 ) ( مفردات راغب ). نام کتاب داود ( ع ) و این لفظ عبری است. ( آنندراج ). نام کتاب منزل که بر داود علیه السلام نازل شده. ( شرفنامه منیری ). نام کتاب حضرت داود علیه السلام است. ( ترجمان القرآن عادل بن علی ص 54 ). هروتیز آنرا کلمه عربی مأخوذ از لهجات جنوبی و بمعنی نوشته داند و گوید بهمین معنی در شعر جاهلیت آمده و فرزدق آنرا بهمین معنی بکار برده است. ( نقائض : LXXXV و I ) «دایرة المعارف اسلام » جفری گوید: بدیهی است که تصحیفی است در کلمه ای از مأخذ یهودی یا مسیحی و شکل آن بدون شک تحت تأثیر ریشه عربی «زبر» ( نوشتن ) قرار گرفته ولی احتمال میرود که خلطی در مزمور عبری یا مزموره سریانی که در میان یهودیان و مسیحیان و حتی در عهد جاهلیت بکار میرفته و سپس بصحف داود اطلاق کرده اند باشد. رجوع شود به جفری ( صص 148 - 149 ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). بعضی زبور را لغة سریانی و بعضی کتابی میدانند که از آسمان نازل شده و فرق زبور و قرآن را گفته اند که : قرآن مجید دارای حکمت عقلی و احکام شرعی هر دو هست و زبور حکمت عقلی محض است که بر داود نازل شد. و هیچ حکم شرعی در آن نبود. بعضی مطلق کتاب خدا را که از آسمان نازل شده زبور گویند. ( مفردات راغب ). در کشاف اصطلاحات الفنون آمده : زبور بفتح زای ، لفظی است سریانی بمعنی کتاب و تازیان نیز آنرا بهمین معنی استعمال نموده اند. حتی در آیات مبارکات کلام اﷲ هم بدین معنی آمده. چنانکه در این آیت : «کل شی فعلوه فی الزبر» ( قرآن 52/54 )؛ ای فی الکتب. و زبور برحضرت داود نازل گردید، بطریق آیات مفصلات. لکن آن حضرت یکجا و بین الدفتین مندرجات زبور را بر قوم خویش ابلاغ کرد. و بیشتر محتویات این کتاب آسمانی مواعظ و اندرز است و باقی آن مدح و ثنای ایزد متعال میباشد بما هو یستحقه و احکام و نظامات شرعیه در کتاب آسمانی جز آیاتی مخصوصه نباشد. بدانکه هر کتابی که بر پیغمبری نازل میشود، از علوم و دانش آن اندازه حاوی است که آن پیغمبر بدان اندازه دارای آن علوم میباشد، و از حکمت الهیه با خبر است ، تا چیزی که آن پیغمبر عالم نیست در آن کتاب یافت نشود. و کتب آسمانی هر یک را بر دیگری رجحان و افضلیتی هست ، بدان میزان که پیغمبرصاحب کتاب را بر سایر پیغمبران افضلیت میباشد از این رو قرآن مجید را بر سایر کتب آسمانی افضلیت همان قدر است که پیغمبر آخرالزمان را بر سایر پیغمبران. و اگر کسی گوید: که بین کتب آسمانی افضلیت نیست ، گوئیم در حدیث آمده که سوره فاتحه الکتاب افضل سوره های قرآن است. پس وقتی که افضلیت در پاره ای از قرآن بر پاره دیگر درست و صحیح آمد، معلوم میگردد که من حیث المجموع کلام اﷲ مجید را در افضلیت بر سایر کتب آسمانی ، مانعی متصور نیست. ( از کشاف اصطلاحات الفنون چ استانبول ص 678 ). ابن الندیم آرد: زبور مزامیر داود است مشتمل بر 150 مزمار. ( از فهرست ابن الندیم ). مسعودی آرد: بیشتر اسرائیلیان ، استمعثیان و عنانیان که به عدل و توحید قائلند، در تفسیر کتب عبرانی مانند توراة و زبور که 24 کتاب و ترجمه آنها به عربی است ، تنها بر عده ای خاص از اسرائیلیان اعتماد دارند. و تفسیرشان را می پسندند. ما بیشتر این مترجمان مورد اعتماد رادیده ایم و از آن جمله اند: ابوکثیر یحیی بن زکریا، کاتب طبرانی ، و سعیدبن یعقوب فیومی که خود اشمعثی مذهب و شاگرد ابوکثیر بود و با راس الحالوت در عراق داستانها دارد. ترجمه و تفسیرسعید فیومی را بسیاری از اسرائیلیان بر دیگر ترجمه ها رجحان می نهند. ( از التنبیه والاشراف تألیف مسعودی صص 112-113 ) مؤلف کشف الاسرار آرد: زبور نامی است خاصه این کتاب ( کتاب داود ) را. و گفته اند زبور صدو پنجاه سوره است که در آن ذکر حد نه و حکم نه و فریضة نه و حلال و حرام نه. ( کشف الاسرار و عدةالابرار ج 2 ص 768 ).
زبور. [ زَ ] (ع ص ، اِ) نبشته . فعول است بمعنی مفعول . ج ، زبر ککتب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کتاب بمعنی مزبور یعنی مکتوب . ج ، زبر. (اقرب الموارد). نبشته . (دهار) (شرفنامه ) (غیاث اللغات ) (شرح قاموس ) (تاج العروس ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || (اِخ ) کتاب داود علیه السلام . (منتهی الارب ) (دهار). در اصل بمعنی مزبور و مکتوب و علم شده است برای مزامیر داود پیامبر (ع ) است و از آن است قول شاعر:
مقفرات دارسات ، مثل آیات الزبور.
کتاب آسمانی که بداود نازل شد. این لغت عبری است . (برهان قاطع) (آنندراج ). نام کتاب داود. (غیاث اللغات ). هر کتابی زبور است اما بیشتر کتاب داود بدین نام خوانده میشود. در قرآن است که «و لقد کتبنا فی الزبور من بعدالذکر».(قرآن 105/21) ابوهریرة گوید: زبور آن است که پس ازذکر یعنی پس از توراة بر داود نازل گردید. مصنف قاموس در بصائر آرد: کتاب داود را از آن روی زبور خواندند که مسطوراً از آسمان نازل شده و کتاب مسطور را زبور گویند. برخی گویند از کتب الهی زبور کتابی را گویند که دریافت آن سخت باشد. برخی گویند: زبور نام کتابی است که تنها مشتمل بر حکمت عقلی باشد و احکام شرعی در آن نباشد کتاب آن است که مبین احکام شرعی باشد.سعیدبن جبیر آیت «و لقد کتبنا فی الزبور...» برخواند و گفت : زبور، توراة و انجیل و قرآن است . و ذکر آن است که در آسمان است . برخی نیز در تفسیر آیت مذکور زبور را بمعنی مزبور (مکتوب ) دانند. (تاج العروس ). زبور نام غالبی مزامیر داود (ع ) است . شاعر گوید:
«مقفرات دارسات مثل آیات الزبور».
و بیشتر مردم زُبور گویند. (محیط المحیط). کتاب داود را بخصوص زبور نامندو خداوند گوید: آتینا داود زبورا. (قرآن 163/4) (مفردات راغب ). نام کتاب داود (ع ) و این لفظ عبری است . (آنندراج ). نام کتاب منزل که بر داود علیه السلام نازل شده . (شرفنامه ٔ منیری ). نام کتاب حضرت داود علیه السلام است . (ترجمان القرآن عادل بن علی ص 54). هروتیز آنرا کلمه ٔ عربی مأخوذ از لهجات جنوبی و بمعنی نوشته داند و گوید بهمین معنی در شعر جاهلیت آمده و فرزدق آنرا بهمین معنی بکار برده است . (نقائض : LXXXV و I) «دایرة المعارف اسلام » جفری گوید: بدیهی است که تصحیفی است در کلمه ای از مأخذ یهودی یا مسیحی و شکل آن بدون شک تحت تأثیر ریشه ٔ عربی «زبر» (نوشتن ) قرار گرفته ولی احتمال میرود که خلطی در مزمور عبری یا مزموره ٔ سریانی که در میان یهودیان و مسیحیان و حتی در عهد جاهلیت بکار میرفته و سپس بصحف داود اطلاق کرده اند باشد. رجوع شود به جفری (صص 148 - 149). (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). بعضی زبور را لغة سریانی و بعضی کتابی میدانند که از آسمان نازل شده و فرق زبور و قرآن را گفته اند که : قرآن مجید دارای حکمت عقلی و احکام شرعی هر دو هست و زبور حکمت عقلی محض است که بر داود نازل شد. و هیچ حکم شرعی در آن نبود. بعضی مطلق کتاب خدا را که از آسمان نازل شده زبور گویند. (مفردات راغب ). در کشاف اصطلاحات الفنون آمده : زبور بفتح زای ، لفظی است سریانی بمعنی کتاب و تازیان نیز آنرا بهمین معنی استعمال نموده اند. حتی در آیات مبارکات کلام اﷲ هم بدین معنی آمده . چنانکه در این آیت : «کل شی ٔ فعلوه فی الزبر» (قرآن 52/54)؛ ای فی الکتب . و زبور برحضرت داود نازل گردید، بطریق آیات مفصلات . لکن آن حضرت یکجا و بین الدفتین مندرجات زبور را بر قوم خویش ابلاغ کرد. و بیشتر محتویات این کتاب آسمانی مواعظ و اندرز است و باقی آن مدح و ثنای ایزد متعال میباشد بما هو یستحقه و احکام و نظامات شرعیه در کتاب آسمانی جز آیاتی مخصوصه نباشد. بدانکه هر کتابی که بر پیغمبری نازل میشود، از علوم و دانش آن اندازه حاوی است که آن پیغمبر بدان اندازه دارای آن علوم میباشد، و از حکمت الهیه با خبر است ، تا چیزی که آن پیغمبر عالم نیست در آن کتاب یافت نشود. و کتب آسمانی هر یک را بر دیگری رجحان و افضلیتی هست ، بدان میزان که پیغمبرصاحب کتاب را بر سایر پیغمبران افضلیت میباشد از این رو قرآن مجید را بر سایر کتب آسمانی افضلیت همان قدر است که پیغمبر آخرالزمان را بر سایر پیغمبران . و اگر کسی گوید: که بین کتب آسمانی افضلیت نیست ، گوئیم در حدیث آمده که سوره ٔ فاتحه الکتاب افضل سوره های قرآن است . پس وقتی که افضلیت در پاره ای از قرآن بر پاره ٔ دیگر درست و صحیح آمد، معلوم میگردد که من حیث المجموع کلام اﷲ مجید را در افضلیت بر سایر کتب آسمانی ، مانعی متصور نیست . (از کشاف اصطلاحات الفنون چ استانبول ص 678). ابن الندیم آرد: زبور مزامیر داود است مشتمل بر 150 مزمار. (از فهرست ابن الندیم ). مسعودی آرد: بیشتر اسرائیلیان ، استمعثیان و عنانیان که به عدل و توحید قائلند، در تفسیر کتب عبرانی مانند توراة و زبور که 24 کتاب و ترجمه ٔ آنها به عربی است ، تنها بر عده ای خاص از اسرائیلیان اعتماد دارند. و تفسیرشان را می پسندند. ما بیشتر این مترجمان مورد اعتماد رادیده ایم و از آن جمله اند: ابوکثیر یحیی بن زکریا، کاتب طبرانی ، و سعیدبن یعقوب فیومی که خود اشمعثی مذهب و شاگرد ابوکثیر بود و با راس الحالوت در عراق داستانها دارد. ترجمه و تفسیرسعید فیومی را بسیاری از اسرائیلیان بر دیگر ترجمه ها رجحان می نهند. (از التنبیه والاشراف تألیف مسعودی صص 112-113) مؤلف کشف الاسرار آرد: زبور نامی است خاصه این کتاب (کتاب داود) را. و گفته اند زبور صدو پنجاه سوره است که در آن ذکر حد نه و حکم نه و فریضة نه و حلال و حرام نه . (کشف الاسرار و عدةالابرار ج 2 ص 768).
ابوالفتوح رازی آرد: حمزة و خلف ، «زبور» را در آیه ٔ «...وآتینا داود زبورا» بضم زاء، خواندند و دیگر قراء بفتح راء خواندند و در خبر است که داود علیه السلام زبوربرگرفتی و بصحرا شدی ، علمای بنی اسرائیل در پس او ایستادی و مردمان از پس علما ایستادندی و جنیان از پس مردمان بایستادندی و مرغان در هوا پردرپر گستردندی و سایه بر ایشان افکندندی از خوشی آواز داود. (تفسیر ابوالفتوح چ 1 ج 2 ص 78 و79) : و بحق تورات و انجیل و زبور و فرقان و بحق محمد که نبی برگزیده است . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 316).
ای پسر شعر حجت ازبر کن
که پر از حکمت است همچو زبور.
خامشی از کلام بیهده به
در زبور است این سخن مسطور.
چمن شده ست چو محراب و عندلیب همی
زبور خواند داودوار در محراب .
گر بر دلم زبور بخوانند نشنود
کانجیر مرغش از لب انجیل خوان اوست .
صریر کلک تو در کشف مشکلات جهان
چنانکه نغمه ٔ داود در اداء زبور.
هر کسی ز آواز خود شد پرغرور
لیک این ختم است بر صاحب زبور.
عیسی پرست را گو، میخوان زبور و انجیل
کاینجا رها نکردند، نه مصحف و نه دفتر.
بحر ضمیر انورت ، حقه ٔ دّرمکرمت
درج کلام معجزت ، لوح زبور مردمی .
|| (اِ) هر کتاب حکمت . (منتهی الارب ). || بگفته ٔ برخی ، زبور اسم کتابی است که مخصوص بیان حکمتهای عقلی باشد و بیان احکام شرعی نکند. در مقابل کتاب که متضمن احکام شریعت نیز هست ، دلیل این سخن آن است که زبور داود (ع ) متضمن بیان حکم شرعی نیست . (از مفردات راغب ). || هرنبشته ٔ غلیظ الکتابة را زبور گویند. (از مفردات راغب ). || برخی گویند: از میان کتب الهی هر کتاب صعب الوقوف را که بسختی درک شود زبور گویند. (از مفردات راغب ). || ملک . || فرقه . (اقرب الموارد) (محیط المحیط) (المنجد). || زبور نزد اهل تصوف عبارت است از تجلیات افعال ، و تورات عبارت است ازتجلیات صفات و اسماء ذاتیة و صفاتیه و قرآن عبارت است از ذات بحث بسیط حق . و بودن زبور عبارت از تجلیات صفات افعال ، در معنی آن است که آن تفصیل است مرتفاریع فعلیه ٔ اقتداریه ٔ الهیه را. و از این رو حضرت داودعلیه السلام جانشین حق گردید در این جهان پس به احکام آنچه در زبور بدو وحی رسیده بود ظاهر گردید. کوههای بلند را به امر الهی برهروی بازداشتی و آهن را در دست خویش چون موم نرم ساختی و بر انواع مخلوقات حکمرانی کردی سپس پادشاهی را بسلیمان ارثاً واگذار فرمودی . علی هذا سلیمان وارث داود و داود وارث مطلق حق بشمار میرفت و داود از سلیمان افضل بود زیرا حق داود راخلافت بخشید در آغاز امر، و او را بخطاب خود مخصوص داشت و فرمود «یا داود انا جعلناک خلیفة فی الارض » (قرآن 26/38). و این مقام سلیمان را بهره و نصیب نشد. مگر بعد از استدعا و تمنی وی آنرا بر سبیل حصر. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). رجوع به کتاب انسان کامل شود.
مقفرات دارسات ، مثل آیات الزبور.
(اقرب الموارد).
کتاب آسمانی که بداود نازل شد. این لغت عبری است . (برهان قاطع) (آنندراج ). نام کتاب داود. (غیاث اللغات ). هر کتابی زبور است اما بیشتر کتاب داود بدین نام خوانده میشود. در قرآن است که «و لقد کتبنا فی الزبور من بعدالذکر».(قرآن 105/21) ابوهریرة گوید: زبور آن است که پس ازذکر یعنی پس از توراة بر داود نازل گردید. مصنف قاموس در بصائر آرد: کتاب داود را از آن روی زبور خواندند که مسطوراً از آسمان نازل شده و کتاب مسطور را زبور گویند. برخی گویند از کتب الهی زبور کتابی را گویند که دریافت آن سخت باشد. برخی گویند: زبور نام کتابی است که تنها مشتمل بر حکمت عقلی باشد و احکام شرعی در آن نباشد کتاب آن است که مبین احکام شرعی باشد.سعیدبن جبیر آیت «و لقد کتبنا فی الزبور...» برخواند و گفت : زبور، توراة و انجیل و قرآن است . و ذکر آن است که در آسمان است . برخی نیز در تفسیر آیت مذکور زبور را بمعنی مزبور (مکتوب ) دانند. (تاج العروس ). زبور نام غالبی مزامیر داود (ع ) است . شاعر گوید:
«مقفرات دارسات مثل آیات الزبور».
و بیشتر مردم زُبور گویند. (محیط المحیط). کتاب داود را بخصوص زبور نامندو خداوند گوید: آتینا داود زبورا. (قرآن 163/4) (مفردات راغب ). نام کتاب داود (ع ) و این لفظ عبری است . (آنندراج ). نام کتاب منزل که بر داود علیه السلام نازل شده . (شرفنامه ٔ منیری ). نام کتاب حضرت داود علیه السلام است . (ترجمان القرآن عادل بن علی ص 54). هروتیز آنرا کلمه ٔ عربی مأخوذ از لهجات جنوبی و بمعنی نوشته داند و گوید بهمین معنی در شعر جاهلیت آمده و فرزدق آنرا بهمین معنی بکار برده است . (نقائض : LXXXV و I) «دایرة المعارف اسلام » جفری گوید: بدیهی است که تصحیفی است در کلمه ای از مأخذ یهودی یا مسیحی و شکل آن بدون شک تحت تأثیر ریشه ٔ عربی «زبر» (نوشتن ) قرار گرفته ولی احتمال میرود که خلطی در مزمور عبری یا مزموره ٔ سریانی که در میان یهودیان و مسیحیان و حتی در عهد جاهلیت بکار میرفته و سپس بصحف داود اطلاق کرده اند باشد. رجوع شود به جفری (صص 148 - 149). (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). بعضی زبور را لغة سریانی و بعضی کتابی میدانند که از آسمان نازل شده و فرق زبور و قرآن را گفته اند که : قرآن مجید دارای حکمت عقلی و احکام شرعی هر دو هست و زبور حکمت عقلی محض است که بر داود نازل شد. و هیچ حکم شرعی در آن نبود. بعضی مطلق کتاب خدا را که از آسمان نازل شده زبور گویند. (مفردات راغب ). در کشاف اصطلاحات الفنون آمده : زبور بفتح زای ، لفظی است سریانی بمعنی کتاب و تازیان نیز آنرا بهمین معنی استعمال نموده اند. حتی در آیات مبارکات کلام اﷲ هم بدین معنی آمده . چنانکه در این آیت : «کل شی ٔ فعلوه فی الزبر» (قرآن 52/54)؛ ای فی الکتب . و زبور برحضرت داود نازل گردید، بطریق آیات مفصلات . لکن آن حضرت یکجا و بین الدفتین مندرجات زبور را بر قوم خویش ابلاغ کرد. و بیشتر محتویات این کتاب آسمانی مواعظ و اندرز است و باقی آن مدح و ثنای ایزد متعال میباشد بما هو یستحقه و احکام و نظامات شرعیه در کتاب آسمانی جز آیاتی مخصوصه نباشد. بدانکه هر کتابی که بر پیغمبری نازل میشود، از علوم و دانش آن اندازه حاوی است که آن پیغمبر بدان اندازه دارای آن علوم میباشد، و از حکمت الهیه با خبر است ، تا چیزی که آن پیغمبر عالم نیست در آن کتاب یافت نشود. و کتب آسمانی هر یک را بر دیگری رجحان و افضلیتی هست ، بدان میزان که پیغمبرصاحب کتاب را بر سایر پیغمبران افضلیت میباشد از این رو قرآن مجید را بر سایر کتب آسمانی افضلیت همان قدر است که پیغمبر آخرالزمان را بر سایر پیغمبران . و اگر کسی گوید: که بین کتب آسمانی افضلیت نیست ، گوئیم در حدیث آمده که سوره ٔ فاتحه الکتاب افضل سوره های قرآن است . پس وقتی که افضلیت در پاره ای از قرآن بر پاره ٔ دیگر درست و صحیح آمد، معلوم میگردد که من حیث المجموع کلام اﷲ مجید را در افضلیت بر سایر کتب آسمانی ، مانعی متصور نیست . (از کشاف اصطلاحات الفنون چ استانبول ص 678). ابن الندیم آرد: زبور مزامیر داود است مشتمل بر 150 مزمار. (از فهرست ابن الندیم ). مسعودی آرد: بیشتر اسرائیلیان ، استمعثیان و عنانیان که به عدل و توحید قائلند، در تفسیر کتب عبرانی مانند توراة و زبور که 24 کتاب و ترجمه ٔ آنها به عربی است ، تنها بر عده ای خاص از اسرائیلیان اعتماد دارند. و تفسیرشان را می پسندند. ما بیشتر این مترجمان مورد اعتماد رادیده ایم و از آن جمله اند: ابوکثیر یحیی بن زکریا، کاتب طبرانی ، و سعیدبن یعقوب فیومی که خود اشمعثی مذهب و شاگرد ابوکثیر بود و با راس الحالوت در عراق داستانها دارد. ترجمه و تفسیرسعید فیومی را بسیاری از اسرائیلیان بر دیگر ترجمه ها رجحان می نهند. (از التنبیه والاشراف تألیف مسعودی صص 112-113) مؤلف کشف الاسرار آرد: زبور نامی است خاصه این کتاب (کتاب داود) را. و گفته اند زبور صدو پنجاه سوره است که در آن ذکر حد نه و حکم نه و فریضة نه و حلال و حرام نه . (کشف الاسرار و عدةالابرار ج 2 ص 768).
ابوالفتوح رازی آرد: حمزة و خلف ، «زبور» را در آیه ٔ «...وآتینا داود زبورا» بضم زاء، خواندند و دیگر قراء بفتح راء خواندند و در خبر است که داود علیه السلام زبوربرگرفتی و بصحرا شدی ، علمای بنی اسرائیل در پس او ایستادی و مردمان از پس علما ایستادندی و جنیان از پس مردمان بایستادندی و مرغان در هوا پردرپر گستردندی و سایه بر ایشان افکندندی از خوشی آواز داود. (تفسیر ابوالفتوح چ 1 ج 2 ص 78 و79) : و بحق تورات و انجیل و زبور و فرقان و بحق محمد که نبی برگزیده است . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 316).
ای پسر شعر حجت ازبر کن
که پر از حکمت است همچو زبور.
ناصرخسرو.
خامشی از کلام بیهده به
در زبور است این سخن مسطور.
ناصرخسرو.
چمن شده ست چو محراب و عندلیب همی
زبور خواند داودوار در محراب .
معزی .
گر بر دلم زبور بخوانند نشنود
کانجیر مرغش از لب انجیل خوان اوست .
خاقانی .
صریر کلک تو در کشف مشکلات جهان
چنانکه نغمه ٔ داود در اداء زبور.
ظهیر فاریابی .
هر کسی ز آواز خود شد پرغرور
لیک این ختم است بر صاحب زبور.
عطار.
عیسی پرست را گو، میخوان زبور و انجیل
کاینجا رها نکردند، نه مصحف و نه دفتر.
؟ (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 128).
بحر ضمیر انورت ، حقه ٔ دّرمکرمت
درج کلام معجزت ، لوح زبور مردمی .
؟ (از ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 133).
|| (اِ) هر کتاب حکمت . (منتهی الارب ). || بگفته ٔ برخی ، زبور اسم کتابی است که مخصوص بیان حکمتهای عقلی باشد و بیان احکام شرعی نکند. در مقابل کتاب که متضمن احکام شریعت نیز هست ، دلیل این سخن آن است که زبور داود (ع ) متضمن بیان حکم شرعی نیست . (از مفردات راغب ). || هرنبشته ٔ غلیظ الکتابة را زبور گویند. (از مفردات راغب ). || برخی گویند: از میان کتب الهی هر کتاب صعب الوقوف را که بسختی درک شود زبور گویند. (از مفردات راغب ). || ملک . || فرقه . (اقرب الموارد) (محیط المحیط) (المنجد). || زبور نزد اهل تصوف عبارت است از تجلیات افعال ، و تورات عبارت است ازتجلیات صفات و اسماء ذاتیة و صفاتیه و قرآن عبارت است از ذات بحث بسیط حق . و بودن زبور عبارت از تجلیات صفات افعال ، در معنی آن است که آن تفصیل است مرتفاریع فعلیه ٔ اقتداریه ٔ الهیه را. و از این رو حضرت داودعلیه السلام جانشین حق گردید در این جهان پس به احکام آنچه در زبور بدو وحی رسیده بود ظاهر گردید. کوههای بلند را به امر الهی برهروی بازداشتی و آهن را در دست خویش چون موم نرم ساختی و بر انواع مخلوقات حکمرانی کردی سپس پادشاهی را بسلیمان ارثاً واگذار فرمودی . علی هذا سلیمان وارث داود و داود وارث مطلق حق بشمار میرفت و داود از سلیمان افضل بود زیرا حق داود راخلافت بخشید در آغاز امر، و او را بخطاب خود مخصوص داشت و فرمود «یا داود انا جعلناک خلیفة فی الارض » (قرآن 26/38). و این مقام سلیمان را بهره و نصیب نشد. مگر بعد از استدعا و تمنی وی آنرا بر سبیل حصر. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). رجوع به کتاب انسان کامل شود.
زبور. [ زُ ] (ع اِ) کتابها. ج ِ زِبْر، بمعنی کتاب . (از اقرب الموارد). نبشته ها. ج ِ زبر، نبشته . (منتهی الارب ). جمع زبر است بمعنی مزبور و بدین معنی است قراءة حمزه آیت : «و آتینا داود زبوراً» (قرآن 163/4) را به ضم «ز». (اقرب الموارد). جمع زبر. (دهار). ج ِ زبر. نامه ها. مفرد آن در فارسی معمول نیست . || ج ِ زَبْر باشد بمعنی مزبور، مصدری بجای اسم نهاده . میبدی در تفسیر آیت : «و اوحینا الی ابراهیم واسماعیل و اسحاق و یعقوب و الاسباط... و آتینا داود زبوراً» (قرآن 163/4) چنین آرد: حمزة، «زبوراً» بضم «ز» خواند و این را دو وجه است ، یکی آنکه جمع زَبْر باشد بمعنی مزبور، مصدری بجای اسم نهاده ، چنانکه گویند هذا ضرب الامیر؛ ای مضروبه ...، و چنانکه مکتوب را کتاب گویند... و روا باشد که آنرا جمع کنند و گرچه مصدر است زیرا که بجای اسم افتاده ، نبینی که کتاب مصدر است در اصل ، لکن چون بمعنی مکتوبست او را بر کتب جمع کنند، همچنین زبر را زبور جمع کنند، لوقوعه موقع الاسم و هو المزبور و ان کان فی الاصل مصدراً. وجه دوم آنکه احتمال دارد زبور بضم جمع زبور باشد بفتح ... (از تفسیر کشف الاسرار و عدةالابرار چ علی اصغر حکمت ج 2 ص 767). رجوع به تفسیر آلوسی و «المنار» در ذیل آیه ٔ 163 از سوره ٔ نساء شود. || (در تداول عامه ) زَبور (کتاب داود) را زُبور نیز گویند. (از محیط المحیط). || ج ِ زَبور. (مفردات راغب ). میبدی در تفسیر آیت ... «و آتینا داود زبوراً» آرد: حمزه زبور را بضم خواند و این را دو وجه است یکی آنکه جمعزَبْر باشد... وجه دوم آنکه احتمال دارد که زبور بضم جمع زبور باشد بفتح ، و این جمعی باشد زوائد از آن حذف کرده ، و برخلاف حرکت اقتصار کرده ، چنانکه گویند: کَرَوان و کِرْوان و وَرَشان و وِرْشان اَسَد و اُسْد و فرس وَرْد و خیل وُرْد... چون روا بود که اینها را چنین جمع کنند. (از تفسیر کشف الاسرار ج 2 ص 768).
فرهنگ عمید
کتاب آسمانی داوود (از انبیا و پادشاهان بنی اسرائیل )، مزامیر.
دانشنامه آزاد فارسی
زَبُور
(در عربی به معنای نوشته شده) در قرآن، کتابی آسمانی که بر داوود نبی نازل شده است (نساء، ۱۶۳؛ اسراء، ۵۵). این کلمه سه بار در قرآن آمده است. (مورد سوم: انبیاء، ۱۰۵) به صورت جمع (زُبُر) پنج بار در قرآن در معنای مطلق کتاب آسمانی به کار رفته است (ازجمله آل عمران، ۱۸۴؛ نحل، ۴۴؛ شعراء، ۱۹۶). یک بار هم در معنای نامۀ اعمال است (قمر، ۵۲). برخی زبور داوود را همان «مزامیر» در کتاب مقدس دانسته اند ولی انتساب مزامیر به داوود قطعی نیست. نیز ← مزامیر،_کتاب
(در عربی به معنای نوشته شده) در قرآن، کتابی آسمانی که بر داوود نبی نازل شده است (نساء، ۱۶۳؛ اسراء، ۵۵). این کلمه سه بار در قرآن آمده است. (مورد سوم: انبیاء، ۱۰۵) به صورت جمع (زُبُر) پنج بار در قرآن در معنای مطلق کتاب آسمانی به کار رفته است (ازجمله آل عمران، ۱۸۴؛ نحل، ۴۴؛ شعراء، ۱۹۶). یک بار هم در معنای نامۀ اعمال است (قمر، ۵۲). برخی زبور داوود را همان «مزامیر» در کتاب مقدس دانسته اند ولی انتساب مزامیر به داوود قطعی نیست. نیز ← مزامیر،_کتاب
wikijoo: زبور
دانشنامه اسلامی
[ویکی شیعه] زبور نام کتابی است که بر اساس قرآن و احادیث اسلامی، بر حضرت داوود نازل شده است. زبور کتابی است سرشار از پند و حکمت و نیایش با پروردگار. نام زبور سه بار در قرآن و در سوره های نساء، انبیاء و اسراء ذکر شده است. برخی پژوهشگران زبور مذکور در قرآن را با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته اند.
نام زبور در قرآن و در سوره های نساء، اسراء و انبیاء ذکر شده است:
نام زبور در قرآن و در سوره های نساء، اسراء و انبیاء ذکر شده است:
wikishia: آیه از قرآن کریم آمده است:
این آیه بیان می کند که زبور از کتب آسمانی است و خداوند آن را به داود داده است.
از آیات قرآن و روایات اسلامی استفاده می شود کتب آسمانی که بر پیامبران نازل گردید، دو گونه بود: نخست کتابهایی که احکام تشریعی در آن بود و اعلام آئین جدید می کرد. اینها پنج کتاب بیشتر نبود که بر پنج پیامبر اولواالعزم نازل گردید و دیگر کتابهایی بود که احکام تازه دربرنداشت بلکه مشتمل بر نصایح و اندرزها و راهنمایی ها و توصیه و دعاها بود و کتاب "زبور" از این دسته بود - هم اکنون کتاب "مزامیر داود" یا "زبور داود" که ضمن کتب "عهد قدیم" مذکور است، نیز گواه این حقیقت می باشد، گرچه این کتاب همانند سایر کتب عهد جدید و قدیم از تحریف، مصون نمانده ولی می توان گفت: تا حدودی شکل خود را حفظ کرده است، این کتاب مشتمل بر صد و پنجاه فصل است که هر کدام مزمور نامیده می شود، و سراسر شکل اندرز و دعا و مناجات دارد.
در روایتی از ابوذر نقل شده که از رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسیدم: عدد پیامبران چند نفر بودند، فرمود: یکصد و بیست و چهار هزار نفر، پرسیدم رسولان از میان آنها چند نفر بودند؟ فرمود: سیصد و سیزده نفر و بقیه تنها پیامبر بودند...
ابوذر می گوید: پرسیدم کتابهای آسمانی که بر آنها نازل شد چند کتاب بود؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: صد و چهار کتاب که ده کتاب بر آدم و پنجاه کتاب بر شیث و سی کتاب بر ادریس و ده کتاب بر ابراهیم (که مجموعاً یکصد کتاب می شود) و تورات و انجیل و زبور و قرآن.
زبور، کتابی ارزشمند و دارای اهمیتی خاص:
این که چرا از میان همه پیامبران، سخن از "داود" و "زبور" به میان آمده، ممکن است به خاطر جهات زیر باشد:
این آیه بیان می کند که زبور از کتب آسمانی است و خداوند آن را به داود داده است.
از آیات قرآن و روایات اسلامی استفاده می شود کتب آسمانی که بر پیامبران نازل گردید، دو گونه بود: نخست کتابهایی که احکام تشریعی در آن بود و اعلام آئین جدید می کرد. اینها پنج کتاب بیشتر نبود که بر پنج پیامبر اولواالعزم نازل گردید و دیگر کتابهایی بود که احکام تازه دربرنداشت بلکه مشتمل بر نصایح و اندرزها و راهنمایی ها و توصیه و دعاها بود و کتاب "زبور" از این دسته بود - هم اکنون کتاب "مزامیر داود" یا "زبور داود" که ضمن کتب "عهد قدیم" مذکور است، نیز گواه این حقیقت می باشد، گرچه این کتاب همانند سایر کتب عهد جدید و قدیم از تحریف، مصون نمانده ولی می توان گفت: تا حدودی شکل خود را حفظ کرده است، این کتاب مشتمل بر صد و پنجاه فصل است که هر کدام مزمور نامیده می شود، و سراسر شکل اندرز و دعا و مناجات دارد.
در روایتی از ابوذر نقل شده که از رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسیدم: عدد پیامبران چند نفر بودند، فرمود: یکصد و بیست و چهار هزار نفر، پرسیدم رسولان از میان آنها چند نفر بودند؟ فرمود: سیصد و سیزده نفر و بقیه تنها پیامبر بودند...
ابوذر می گوید: پرسیدم کتابهای آسمانی که بر آنها نازل شد چند کتاب بود؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: صد و چهار کتاب که ده کتاب بر آدم و پنجاه کتاب بر شیث و سی کتاب بر ادریس و ده کتاب بر ابراهیم (که مجموعاً یکصد کتاب می شود) و تورات و انجیل و زبور و قرآن.
زبور، کتابی ارزشمند و دارای اهمیتی خاص:
این که چرا از میان همه پیامبران، سخن از "داود" و "زبور" به میان آمده، ممکن است به خاطر جهات زیر باشد:
wikiahlb: اسامی و صفات قرآن، زبور می باشد.
وصف زبور، برگرفته از آیه ۱۰۵ سوره انبیا است: (و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون).
انبیا/سوره۲۱، آیه۱۰۵.
درباره معنا و مقصود «زبور» و «ذکر» در آیه فوق چند قول وجود دارد:۱. «زبور» تمام کتاب های انبیای پیشین و «ذکر» لوح محفوظ یا همان ام الکتاب است.۲. «زبور» کتاب های آسمانی نازل شده پس از تورات و «ذکر» تورات است.۳. «زبور» زبور حضرت داوود؛ و «ذکر» تورات حضرت موسی است.۴. «زبور» قرآن؛ و «ذکر» تورات است.بنابر احتمال و قول چهارم، «زبور» از جمله اوصاف قرآن خواهد بود.
علت نام گذاری قرآن به زبور
شاید علت نامگذاری قرآن به «زبور» اشتمال آن بر مواعظ و حکمت ها است. همچنین چون قرآن کریم به اراده الهی در یک کتاب جمع شده، از قرآن به «زبور» تعبیر شده است.
زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۷۶.
...
وصف زبور، برگرفته از آیه ۱۰۵ سوره انبیا است: (و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون).
انبیا/سوره۲۱، آیه۱۰۵.
درباره معنا و مقصود «زبور» و «ذکر» در آیه فوق چند قول وجود دارد:۱. «زبور» تمام کتاب های انبیای پیشین و «ذکر» لوح محفوظ یا همان ام الکتاب است.۲. «زبور» کتاب های آسمانی نازل شده پس از تورات و «ذکر» تورات است.۳. «زبور» زبور حضرت داوود؛ و «ذکر» تورات حضرت موسی است.۴. «زبور» قرآن؛ و «ذکر» تورات است.بنابر احتمال و قول چهارم، «زبور» از جمله اوصاف قرآن خواهد بود.
علت نام گذاری قرآن به زبور
شاید علت نامگذاری قرآن به «زبور» اشتمال آن بر مواعظ و حکمت ها است. همچنین چون قرآن کریم به اراده الهی در یک کتاب جمع شده، از قرآن به «زبور» تعبیر شده است.
زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۷۶.
...
wikifeqh: زبور_(اسماءوصفات_قرآن)
[ویکی فقه] زبور (داوود). نام کتاب آسمانی داوود پیامبر علیه السّلام است.
از نظر لغوی به معنای نوشته و کتاب است و در اصطلاح نام کتابی است که بر حضرت داوود علیه السّلام از پیامبران بنی اسرائیل نازل گشت.
ویژگی های زبور
زبور به زبان عبری است و سراسر،اندرز و دعا و مناجات با ایزد متعال و تجلیل مقام ربوبی است و پس از تورات نزول یافته است. بنابر روایات اسلامی، وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه ای مکتوب بر الواح فرود آمده است؛ قرآن کریم سه بار از زبور یاد کرده و از برخی ویژگی های آن سخن گفته است. در آیات قرآنی تصریح شده است که زبور، کتاب داوود علیه السّلام است.
انواع کتب آسمانی
کتاب های آسمانی بر دو دسته اند:یکی آنها که احکام تشریعی ویژه ای دارند و از آیینی نو سخن می گویند و دیگر، کتاب هایی که احکام جدیدی در خود ندارند؛ بلکه بیش تر به موضوعات و مسائل اخلاقی می پردازند. زبور از دسته دوم است و گواه بر این حقیقت آنکه هم اینک، مزامیر در ضمن عهد عتیق و پس از تورات جای دارد و حالت مستقل ندارد.
دلیل برتری حضرت داوود بر بعضی پیامبران
...
از نظر لغوی به معنای نوشته و کتاب است و در اصطلاح نام کتابی است که بر حضرت داوود علیه السّلام از پیامبران بنی اسرائیل نازل گشت.
ویژگی های زبور
زبور به زبان عبری است و سراسر،اندرز و دعا و مناجات با ایزد متعال و تجلیل مقام ربوبی است و پس از تورات نزول یافته است. بنابر روایات اسلامی، وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه ای مکتوب بر الواح فرود آمده است؛ قرآن کریم سه بار از زبور یاد کرده و از برخی ویژگی های آن سخن گفته است. در آیات قرآنی تصریح شده است که زبور، کتاب داوود علیه السّلام است.
انواع کتب آسمانی
کتاب های آسمانی بر دو دسته اند:یکی آنها که احکام تشریعی ویژه ای دارند و از آیینی نو سخن می گویند و دیگر، کتاب هایی که احکام جدیدی در خود ندارند؛ بلکه بیش تر به موضوعات و مسائل اخلاقی می پردازند. زبور از دسته دوم است و گواه بر این حقیقت آنکه هم اینک، مزامیر در ضمن عهد عتیق و پس از تورات جای دارد و حالت مستقل ندارد.
دلیل برتری حضرت داوود بر بعضی پیامبران
...
wikifeqh: زبور_(داوود)
[ویکی فقه] زبور (قرآن). یکی از اسامی و صفات قرآن، زبور می باشد.
وصف زبور، برگرفته از آیه ۱۰۵ سوره انبیا است: (و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون). «زبور» به معنای هرگونه کتاب و نوشته است. برخی گفته اند زبور به معنای کتاب مشتمل بر مواعظ و حکمت ها است.
معنا و مقصور زبور و ذکر
درباره معنا و مقصود «زبور» و «ذکر» در آیه فوق چند قول وجود دارد:۱. «زبور» تمام کتاب های انبیای پیشین و «ذکر» لوح محفوظ یا همان ام الکتاب است.۲. «زبور» کتاب های آسمانی نازل شده پس از تورات و «ذکر» تورات است.۳. «زبور» زبور حضرت داوود؛ و «ذکر» تورات حضرت موسی است.۴. «زبور» قرآن؛ و «ذکر» تورات است.بنابر احتمال و قول چهارم، «زبور» از جمله اوصاف قرآن خواهد بود.
علت نام گذاری قرآن به زبور
شاید علت نامگذاری قرآن به «زبور» اشتمال آن بر مواعظ و حکمت ها است. همچنین چون قرآن کریم به اراده الهی در یک کتاب جمع شده، از قرآن به «زبور» تعبیر شده است.
وصف زبور، برگرفته از آیه ۱۰۵ سوره انبیا است: (و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون). «زبور» به معنای هرگونه کتاب و نوشته است. برخی گفته اند زبور به معنای کتاب مشتمل بر مواعظ و حکمت ها است.
معنا و مقصور زبور و ذکر
درباره معنا و مقصود «زبور» و «ذکر» در آیه فوق چند قول وجود دارد:۱. «زبور» تمام کتاب های انبیای پیشین و «ذکر» لوح محفوظ یا همان ام الکتاب است.۲. «زبور» کتاب های آسمانی نازل شده پس از تورات و «ذکر» تورات است.۳. «زبور» زبور حضرت داوود؛ و «ذکر» تورات حضرت موسی است.۴. «زبور» قرآن؛ و «ذکر» تورات است.بنابر احتمال و قول چهارم، «زبور» از جمله اوصاف قرآن خواهد بود.
علت نام گذاری قرآن به زبور
شاید علت نامگذاری قرآن به «زبور» اشتمال آن بر مواعظ و حکمت ها است. همچنین چون قرآن کریم به اراده الهی در یک کتاب جمع شده، از قرآن به «زبور» تعبیر شده است.
wikifeqh: زبور_(قرآن)
پیشنهاد کاربران
زبور نام کتابی است که بر اساس قرآن و روایات اسلامی، بر داوود از پیامبران بنی اسرائیل نازل شده است. زبور به زبان عبری است و سراسر اندرز و دعا و مناجات با ایزد متعال و تجلیل مقام ربوبی است و پس از تورات نزول یافته است
زبور نام کتابی است که بر اساس قرآن و روایات اسلامی، بر داوود از پیامبران بنی اسرائیل نازل شده است. زبور به زبان عبری است و سراسر اندرز و دعا و مناجات با ایزد متعال و تجلیل مقام ربوبی است و پس از تورات نزول یافته است[۱][۲]
محتویات [نمایش]
ریشه نام[ویرایش]
بنا بر روایت وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه ای مکتوب بر الواح فرود آمده است[۳]. برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته اند. [۴] بعضی پژوهشگران زبور را از ریشه عبری زمره ( זימרה ) که هم به معنی قدرت و هم به معنی آواز یا سرود است؛ دانسته اند.
زبور در قرآن[ویرایش]
در سوره های نساء، انبیاء و اسراء قرآن زبور نام برده شده است.
به راستی که ما به تو وحی کردیم چنان که به نوح و پیامبران پس از او و همچنین به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط بنی اسرائیل و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی کردیم و به داوود هم زبور را عطا کردیم. ( قرآن ۴:۱۶۳ )
و پروردگار تو به آن چه در آسمان ها و زمین است داناتر است و به داوود زبور را بخشیدیم. ( قرآن ۱۷:۵۵ )
و ما در زبور پس از ذکر نوشتیم که به راستی بندگان نیکوکار من زمین را وارث خواهند شد. ( قرآن ۲۰:۱۰۵ )
زبور در تفاسیر[ویرایش]
با این که قرآن به اعطای زبور به داوود اشاره کرده است، برخی از مفسرین اهل سنت آن را به طور مطلق کتب انبیاء معنی کرده اند. [۵] بر اساس تفسیر نمونه، کتاب زبور احکام شریعتی خاصی نداشته و آیین جدیدی نیاورده است. [۶]. در تفسیر نمونه، زبور دلیل برتری داوود بر دیگر پیامبران دانسته شده است. [۷] در این تفسیر همچنان ذکر شده که بخش هایی از زبور از تحریف مصون مانده اند. [۸]
زبور در روایات اسلامی[ویرایش]
در روایتی ابوذر غفاری از پیامبر اسلام نقل کرده است که زبور یکی از ۱۰۴ کتابی است که بر مردم جهان نازل گشته است. [۹] در صحیح بخاری، ابوهریره از محمد نقل کرده است که خواندن زبور بر داوود آسان گشته بود و چون به خادمانش می فرمود اسب ها را زین کنند؛ پیش از آن که اسب ها زین شود زبور را به پایان می برد.
تطبیق زبور با مزامیر[ویرایش]
برخی پژوهشگران زبور مذکور در قرآن را با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته اند. با این که مزامیر بیش تر به عنوان کتاب دعا و تسبیح شهرت دارد؛ زبور و مزامیر هر دو به داوود منسوب اند. در قرآن از زبور آورده شده است که بندگان نیکوکار خداوند وارث زمین خواهند شد. در مزامیر داوود، آیه ای با معنی مشابه آمده است:
زیرا که خداوند عدالت را دوست می دارد و بندگان صالح خود را رها نمی کند بلکه از ایشان نگهداری می کند زیرا که درخت شریران بریده خواهد شد. و صدیقان وارث زمین شده تا ابد در آن سکونت خواهند کرد؛ زیرا که زبانشان به حکمت گویاست. ( مزامیر ۳۷:۲۹ )
برخی نیز آیه قرآن در سوره انبیاء را با این بخش مزامیر تطبیق داده اند.
زیرا که شریران منقطع می شوند اما متوکلان به خداوند وارثان زمین خواهند شد. و متواضعان وارث زمین شده از سلامت بهره خواهند برد. شریر دندان های خویش بر او می فشارد، اما خداوند بر صدیقان متبسم است. ( مزامیر ۳۸:۱۱ )
آیات دیگری از مزامیر نیز مفهومی نزدیک با آنچه در قرآن آمده است دارند:
خداوند روزی صالحان را می داند و میراث ایشان زمین ابدی باشد که در زمان بلا خجل نشوند و در ایام قحطی سیر خواهند شد. این متبرکان خداوند زمین را به میراث می برند. ( مزامیر ۳۸ ۹:۱۱ )
برخی از علمای مسلمان که زبور را اشاره ای به کتب انبیای پیشین و نه فقط کتاب داوود می دانند، این آیه قرآن را با آیه مشابهی در سفر خروج برابر دانسته اند.
و بندگان خود ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و اسرائیل را به یاد آور چون که به ذات خود برای ایشان سوگند یاد کرده به ایشان گفتی که ذریه شما را چون ستاره های آسمان بسیار خواهم گردانید و تمامی زمینی که درباره اش گفتم به ذریه شما خواهم بخشید که تا ابد وارث آن باشند. ( خروج ۳۲:۱۱ )
با این حال در این مورد که مزامیر همان زبور است، اطمینان وجود ندارد. یهودیان و مسیحیان خود معترف اند که از ۱۵۰ مزمور در عهد عتیق، تنها ۷۱ یا ۷۳ مزمور را می توان به داوود نسبت داد و دیگر مزامیر در سالیان دیگر افزوده شده اند[۱۰][۱۱].
پانویس[ویرایش]
Jump up ↑ اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷
Jump up ↑ معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳
Jump up ↑ بحارالانوار، ۱۴/۳۳
Jump up ↑ المیزان ج۵ ص ۲۲۰
Jump up ↑ تفسیر الجلالین ۱۲:۲
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۴/۲۱۴
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۲۱/۱۶۱
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۱۳/۸۲۰
Jump up ↑ مجمع البیان ج ۱۰ ص ۴۷۶
Jump up ↑ قاموس کتاب مقدس، ۷۹۶ - ۸۰۰
Jump up ↑ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ۲۷۹و ۲۸۰
جستارهای وابسته[ویرایش]
زبور پهلوی
زبور مانی
زبور آل داوود
منابع[ویرایش]
فلیسین شاله. تاریخ مختصر ادیان بزرگ. ترجمهٔ منوچر خدایار محبی. تهران: انتشارات دانشگاه، ۱۳۴۶.
ناصر مکارم شیرازی. تفسیر نمونه. با همکاری جمعی از نویسندگان. چاپ دوازدهم. تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۹.
حسن بن فضل طبرسی. مجمع البیان. بهشتی احمد. چاپ هشتم. قم: فراهانی، ۱۳۶۹.
سمیح عاطف الزین. داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن. ترجمهٔ علی چراغی. چاپ اول. تهران: ذکر، ۱۳۸۰. ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴.
عبدالرحمن بی ابی بکر سیوطی. تفسیرالجلالین. ویرایش محمد بن احمد جلال الدین. چاپ هشتم. بیروت: ذکر، ۱۳۸۰.
کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴ - ۳۳۱ - ۰۶۸ - X
[نمایش] ن ب و
شخصیّت ها و اَعلامِ قرآنی
رده ها: تاریخ یمن شبه جزیره عربستان کتاب های مقدس کتاب های یهودی متون اسلامی
همچنین
الزَبُورْ کان نظام کتابة مستخدم فی الیمن القدیم إلى جانب خط المسند والفرق بینهما أن الأخیر یتحدث عن شواهد وأحداث تاریخیة غا . . .
محتویات [نمایش]
ریشه نام[ویرایش]
بنا بر روایت وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه ای مکتوب بر الواح فرود آمده است[۳]. برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته اند. [۴] بعضی پژوهشگران زبور را از ریشه عبری زمره ( זימרה ) که هم به معنی قدرت و هم به معنی آواز یا سرود است؛ دانسته اند.
زبور در قرآن[ویرایش]
در سوره های نساء، انبیاء و اسراء قرآن زبور نام برده شده است.
به راستی که ما به تو وحی کردیم چنان که به نوح و پیامبران پس از او و همچنین به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط بنی اسرائیل و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی کردیم و به داوود هم زبور را عطا کردیم. ( قرآن ۴:۱۶۳ )
و پروردگار تو به آن چه در آسمان ها و زمین است داناتر است و به داوود زبور را بخشیدیم. ( قرآن ۱۷:۵۵ )
و ما در زبور پس از ذکر نوشتیم که به راستی بندگان نیکوکار من زمین را وارث خواهند شد. ( قرآن ۲۰:۱۰۵ )
زبور در تفاسیر[ویرایش]
با این که قرآن به اعطای زبور به داوود اشاره کرده است، برخی از مفسرین اهل سنت آن را به طور مطلق کتب انبیاء معنی کرده اند. [۵] بر اساس تفسیر نمونه، کتاب زبور احکام شریعتی خاصی نداشته و آیین جدیدی نیاورده است. [۶]. در تفسیر نمونه، زبور دلیل برتری داوود بر دیگر پیامبران دانسته شده است. [۷] در این تفسیر همچنان ذکر شده که بخش هایی از زبور از تحریف مصون مانده اند. [۸]
زبور در روایات اسلامی[ویرایش]
در روایتی ابوذر غفاری از پیامبر اسلام نقل کرده است که زبور یکی از ۱۰۴ کتابی است که بر مردم جهان نازل گشته است. [۹] در صحیح بخاری، ابوهریره از محمد نقل کرده است که خواندن زبور بر داوود آسان گشته بود و چون به خادمانش می فرمود اسب ها را زین کنند؛ پیش از آن که اسب ها زین شود زبور را به پایان می برد.
تطبیق زبور با مزامیر[ویرایش]
برخی پژوهشگران زبور مذکور در قرآن را با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته اند. با این که مزامیر بیش تر به عنوان کتاب دعا و تسبیح شهرت دارد؛ زبور و مزامیر هر دو به داوود منسوب اند. در قرآن از زبور آورده شده است که بندگان نیکوکار خداوند وارث زمین خواهند شد. در مزامیر داوود، آیه ای با معنی مشابه آمده است:
زیرا که خداوند عدالت را دوست می دارد و بندگان صالح خود را رها نمی کند بلکه از ایشان نگهداری می کند زیرا که درخت شریران بریده خواهد شد. و صدیقان وارث زمین شده تا ابد در آن سکونت خواهند کرد؛ زیرا که زبانشان به حکمت گویاست. ( مزامیر ۳۷:۲۹ )
برخی نیز آیه قرآن در سوره انبیاء را با این بخش مزامیر تطبیق داده اند.
زیرا که شریران منقطع می شوند اما متوکلان به خداوند وارثان زمین خواهند شد. و متواضعان وارث زمین شده از سلامت بهره خواهند برد. شریر دندان های خویش بر او می فشارد، اما خداوند بر صدیقان متبسم است. ( مزامیر ۳۸:۱۱ )
آیات دیگری از مزامیر نیز مفهومی نزدیک با آنچه در قرآن آمده است دارند:
خداوند روزی صالحان را می داند و میراث ایشان زمین ابدی باشد که در زمان بلا خجل نشوند و در ایام قحطی سیر خواهند شد. این متبرکان خداوند زمین را به میراث می برند. ( مزامیر ۳۸ ۹:۱۱ )
برخی از علمای مسلمان که زبور را اشاره ای به کتب انبیای پیشین و نه فقط کتاب داوود می دانند، این آیه قرآن را با آیه مشابهی در سفر خروج برابر دانسته اند.
و بندگان خود ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و اسرائیل را به یاد آور چون که به ذات خود برای ایشان سوگند یاد کرده به ایشان گفتی که ذریه شما را چون ستاره های آسمان بسیار خواهم گردانید و تمامی زمینی که درباره اش گفتم به ذریه شما خواهم بخشید که تا ابد وارث آن باشند. ( خروج ۳۲:۱۱ )
با این حال در این مورد که مزامیر همان زبور است، اطمینان وجود ندارد. یهودیان و مسیحیان خود معترف اند که از ۱۵۰ مزمور در عهد عتیق، تنها ۷۱ یا ۷۳ مزمور را می توان به داوود نسبت داد و دیگر مزامیر در سالیان دیگر افزوده شده اند[۱۰][۱۱].
پانویس[ویرایش]
Jump up ↑ اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷
Jump up ↑ معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳
Jump up ↑ بحارالانوار، ۱۴/۳۳
Jump up ↑ المیزان ج۵ ص ۲۲۰
Jump up ↑ تفسیر الجلالین ۱۲:۲
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۴/۲۱۴
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۲۱/۱۶۱
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۱۳/۸۲۰
Jump up ↑ مجمع البیان ج ۱۰ ص ۴۷۶
Jump up ↑ قاموس کتاب مقدس، ۷۹۶ - ۸۰۰
Jump up ↑ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ۲۷۹و ۲۸۰
جستارهای وابسته[ویرایش]
زبور پهلوی
زبور مانی
زبور آل داوود
منابع[ویرایش]
فلیسین شاله. تاریخ مختصر ادیان بزرگ. ترجمهٔ منوچر خدایار محبی. تهران: انتشارات دانشگاه، ۱۳۴۶.
ناصر مکارم شیرازی. تفسیر نمونه. با همکاری جمعی از نویسندگان. چاپ دوازدهم. تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۹.
حسن بن فضل طبرسی. مجمع البیان. بهشتی احمد. چاپ هشتم. قم: فراهانی، ۱۳۶۹.
سمیح عاطف الزین. داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن. ترجمهٔ علی چراغی. چاپ اول. تهران: ذکر، ۱۳۸۰. ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴.
عبدالرحمن بی ابی بکر سیوطی. تفسیرالجلالین. ویرایش محمد بن احمد جلال الدین. چاپ هشتم. بیروت: ذکر، ۱۳۸۰.
کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴ - ۳۳۱ - ۰۶۸ - X
[نمایش] ن ب و
شخصیّت ها و اَعلامِ قرآنی
رده ها: تاریخ یمن شبه جزیره عربستان کتاب های مقدس کتاب های یهودی متون اسلامی
همچنین
الزَبُورْ کان نظام کتابة مستخدم فی الیمن القدیم إلى جانب خط المسند والفرق بینهما أن الأخیر یتحدث عن شواهد وأحداث تاریخیة غا . . .
کلمات دیگر: