سریه بئر معونه

wikiahlb: رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) چهل نفر از برگزیدگان اصحاب خود را به سرکردگی منذر بن عمرو به همراه ابو براء عامر بن مالک مکانی به نام بئر معونه در نزدیکی قبیله بنی سلیم فرستاد. تا یاران سرزمین نجد اسلام را قبول کنند.
ابو براء عامر بن مالک یکی از بزرگان قبیله بنی عامر به مدینه آمد و خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) شرفیاب شد، و هدایایی تقدیم آن حضرت کرد، پیغمبر اسلام فرمود: من هدیه مشرک را نمی پذیرم و اگر می خواهی هدیه تو را بپذیرم مسلمان شو.»ابوبراء اسلام را نپذیرفت و در پاسخ آن حضرت گفت: «اگر گروهی از اصحاب و یاران خود را به سرزمین نجد و میان افراد ما بفرستی تا مردم آنجا را به اسلام دعوت کنند امید هست که ایشان دعوت تو را بپذیرند، و به دین اسلام درآیند.»رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) فرمود: «من از مردم نجد بر یاران خود بیمناکم! » ابوبراء گفت: «من ایشان را در پناه خود قرار می دهم.»رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) چهل نفر از برگزیدگان اصحاب خود را به سرکردگی منذر بن عمرو به همراه ابوبراء به سوی آنان فرستاد. اینان به همراهی ابوبراء تا جایی به نام بئر معونه در نزدیکی قبیله بنی سلیم پیش رفتند و در آنجا فرود آمده گفتند: «کیست که پیام پیغمبر اسلام و نامه آن حضرت را به مردم این ناحیه برساند؟»حرام بن ملحان گفت: «من این ماموریت را انجام می دهم»، و به دنبال آن، نامه رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) را برداشته به نزد عامر بن طفیل رئیس قبیله بنی سلیم آمد و پیغام آن حضرت را ابلاغ کرد، امّا عامر نامه پیغمبر را نگشود و اعتنایی نکرد، حرام بن ملحان از نزد او برخاسته به نزد مردم آن سرزمین رفت و فریاد زد: «ای مردم! من فرستاده پیغمبر خدا هستم که به نزد شما آمده ام تا شما را به خدای یکتا و پیامبر او دعوت کنم تا به او ایمان آورید! »در همین حال مردم از میان خیمه بیرون ریختند و با نیزه به پهلوی حرام بن ملحان زدند و به دنبال آن عامر بن طفیل به میان قبیله بنی عامر آمده و از آنها برای کشتن فرستادگان رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) کمک خواست ولی آنان به احترام ابو براء، و پناهی که به مسلمانان داده بود حاضر به همکاری نشدند، عامر بن طفیل وقتی چنان دید از قبایل دیگر بنی سلیم استمداد کرد و آنها را با خود همدست ساخت و مسلمانان را محاصره نمودند. مسلمانان همگی به شهادت رسیدند جز کعب بن زید و عمرو بن امیه.عمرو بن امیه به سوی مدینه حرکت کرد و تا جایی به نام قرقرة الکدر پیش رفت و در آنجا به دو نفر از طایفه بنی عامر برخورد، و چون طایفه مزبور نسبتی با بنی سلیم داشتند، عمرو به فکر افتاد تا به نحوی آن دو را غافل گیر ساخته و به قتل رساند تا بدان مقدار انتقام خود را از بنی سلیم بگیرد. سپس به مدینه آمد و ماجرا را به اطلاع رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) رساند و چون بنی عامر با پیغمبر اسلام هم پیمان بودند. درمورد آن دو نفر که وی کشته بود فرمود: «آن دو نفر را نیز بیهوده به قتل رساندی و من باید طبق پیمانی که با بنی عامر دارم خون بهای آن دو نفر را بپردازم.» ابوبراء نیز از این که عامر بن طفیل عهد و امان او را شکسته بود به سختی غمگین شد و به گفته برخی از غُصّه هلاک گردید.