سید محمدباقر درچه ای

wiki: سید محمدباقر درچه ای

wikishia: میرلوحی از فقهای برجسته قرن سیزدهم و چهاردهم قمری و از استادان شاخص حوزه علمیه اصفهان بود. علامه پس از طی دوران تحصیل و تدریس در اصفهان،عازم نجف اشرف شد. و در آنجا از محضر اساتید برجسته و بزرگی همچون میرزا محمدحسن شیرازی مشهور به میرزای بزرگ، حاج میرزا حبیب الله رشتی و... کسب فیض نموده و شاگردانی نظیر آیت الله بروجردی(ره) را به جهان تشیع معرفی کرد.
آقا سید محمد باقر درچه ای بن سید مرتضی بن سید احمد میر لوحی درچه ای اصفهانی، از اکابر علماء و مجتهدین و اعاظم فقها و مدرسین در سال 1264 ه.ق در روستای "درچه " در نزدیکی اصفهان متولد شد.
وجه شهرت او به میرلوحی این که، وی دختر زاده ملا لوحی، شاعر اصفهانی که مردی مداح، درویش و در "تذکره نصر آبادی" عنوانی دارد بوده، و مادرش او را به نام پدر خود می خوانده و بدان مشهور شده است.
علامه در چه ای با 31 واسطه به موسی بن جعفر علیه السلام می رسد؛ و از اولاد " مرسی الثانی " "معروف به ابی سیحه " محسوب می شود و بدین سبب او را " موسی" لقب داده اند. علامه درچه ای پنجمین فرزند از خانواده پرجمعیت آیه الله سید مرتضی است. پدر او دارای 9 فرزند پسر و یک دختر بود.
که همه ء آنها در رشتهء علوم دینی تحصیل کرده اند و گل سرسبد آنها مرجع جهان تشیع علامه فقیه، سید محمد باقر درچه ای است، که چهره مشهوری در حوزه های علمیه کشورهای اسلامی مخصوصا حوزه های علمیه ایران و عراق است و بعد از او برادر دیگرش آیه الله سید محمد مهدوی و سید محمد حسین درچه ای است.
اجداد و پدر این کودک، همه از مبلغان دین بودند و در بین مردم به زهد و دانش شهرت داشتند.سید محمد باقر در چنین خانواده ای متدین و باتقوا رشد یافته بود. مادرش نیز بانویی با ایمان و اهل فضیلت به شمار می رفت. پس از سپری شدن دوران کودکی، باتوجه به استعداد، شوق و هوش ذاتی، توانست مراحلی از فقه و اصول را در محضر پدرش در 13 سالگی به تحصیل در حوزه علمیه اصفهان روی آورد و باموفقیت مدارج علمی را طی کند و از محضر دانشوران نامی اصفهان در رشته های فقه و اصول خوشه چین خرمن پر فیض و برکت آن باشد.
مرحوم جلال الدین همائی درباره خصوصیات بارز علامه درچه ای می نویسد: "آن بزرگ در علم، ورع و تقوا، آیتی بود عظیم و به حقیقت جانشین پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه معصومین علیهم السلام بود. در سادگی، صفای روح و بی اعتنایی به امور دنیوی گوئی فرشته ای بود که از عرش به فرش فرود آمده وبرای تربیت خلایق با ایشان همنشین شده است. مکرر دیدم که سهم امامهای کلان برای او آوردند ودیناری نپذیرفت با اینکه می دانستم که از بیش از چهار پنج شاهی پول سیاه نداشت . وقتی سبب می پرسیدم می فرمود: من فعلا بعهدالله مقروض نیستم وخرجی فردای خود راهم دارم.معلوم نیست که فردا وپس فردا چه پیش بیاید،"وَما تَری نَفسُ ماذا تَکسبُ غَدا "... وی در ادامه می نویسد: " اگر احیاناً لقمه ای شبهناک خورده بود، برفور انگشت در گلوی می کرد و همه را بر می آوردواین حالت را مخصوصا خود یک بار به رای العین دیدم...
از تخصص های دیگر مرحوم علامه، تخصص در علم طب بوده است.جدیت او در علم طب بدان جا بود که از او سوال کردند، مگری خواهی فقط طبیب شوی ؟ او جواب منفی داد و گفت: نه، ولی " العِلمُ عِلمان: عِلم ُ الا بدان و عِلم الدیان " لذا من فراگیری علوم جسمی روحی را (عوم دینیه) را به موازات یکدیگر درحد توان و تسلط به پیش می برم و چه مانعی دارد فقیه، طبیب هم باشد ویا طبیب فقیه ؟ آنگاه در تایید نظرات خود جمعی از علماء وفقهایی را نام برد که " ذوجنین" بودند.