ابن خزیمه نیشابوری

[ویکی فقه] اِبْن ِخُزَیْمه ، ابوبکر محمد بن اسحاق سُلَمی ، ملقب به امام الائمه (۲صفر ۲۲۳-ذیقعده ۳۱۱/ ۱۱ژانویه ۸۳۸ -فوریه ۹۲۴)، محدث و فقیه نیشابوری بود.
استماع وی از اسحاق بن راهویه (د ۲۳۸ق ) نشان می دهد که پیش از ۱۵ سالگی در نیشابور تحصیل را آغاز کرده است . وی در حوالی ۲۴۰ق برای کسب دانش از آن جا به مرو و مروروذ رفت و به ری، بغداد، کوفه ، بصره ، عبّادان (آبادان کنونی )، جزیره ابن عُمَر، شام ، قاهره ، اسکندریه و حجاز نیز سفر کرد. همچنین گفته شده که در رجب ۳۰۰ در گرگان بوده است . وی در این سفرها در ضمن فرا گرفتن حدیث و فقه ، به نقل حدیث نیز می پرداخت . ابن خزیمه از محدثان صاحب نام است و رجال شناسانی همچون ابن ابی حاتم ، دارقطنی و ابن حبّان وی را موثق شمرده و برخی بر تبحر وی در حدیث تأکید کرده اند.
مشایخ
از بررسی آثار موجودِ ابن خزیمه و منابع دیگر برمی آید که وی از استادان بسیاری بهره برده و عده ای از مشایخ روایی صاحبان صحاح ستّه از مشایخ روایی او نیز بوده و حتی خود بخاری و مسلم نیز از وی روایت کرده اند. از میان مشایخ ابن خزیمه می توان محمود بن غیلان عَدَوی، علی بن حُجر سعدی، احمد بن منبع بَغَوی، ابو کُرَیب محمد بن علاء همدانی ، محمد بن یحیی ذُهَلی ، نصر بن علی جَهضَمی ، محمد بن بشّار بُندار، محمد بن مُثنّی ، احمد بن سعید دارِمی و محمد بن عبدالله بن ابی الثَلْج را نام برد.
شاگردان
از شاگردان و راویان ابن خزیمه نیز می توان از ابن حبّان بستی ، ابوعلی نیشابوری، ابوحامد بن شرقی ، ابواحمد بن عدی، ابوبکر احمد بن مهران مقری، ابوسعید کرابیسی ، علی بن حسین بن بابویه قمی یاد کرد.
مقام او در علم قرائت
...