پروستات

پروستات یا پروفسرته (به انگلیسی: Prostate) عضوی از دستگاه تناسلی مردانه است و به اندازه و شکل یک گردوی کوچک، در ابتدا مجرای ادراری در لگن خاصره قرار دارد. پروستات غده ای است سفت به شکل یک هرم وارونه که قسمتی از آن بافت غددی و قسمتی بافت عضلانی – همبندی دارد و مجرای ادرار پروستاتی را احاطه می نماید. غده پروستات در موقع انزال منقبض می شود و ماده شیری رنگ قلیایی به منی اضافه می کند. حالت ژلاتینی منی به دلیل همین اتفاق است. ترشحات پروستات در انسان به طور تقریبی و معمولی حدود ۳۰ درصد حجمی منی را تشکیل می دهد.
شیردوشی پروستات
هایپرپلازی خوش خیم پروستات
سرطان پروستات
غدهٔ پروستات در سراسر دوران کودکی نسبتاً کوچک باقی می ماند و در سن بلوغ تحت تأثیر تستوسترون شروع به رشد می کنند. این غده در حدود سن ۲۰ سالگی به یک اندازهٔ تقریباً ثابت می رسد و تا سن حدود ۴۰ تا ۵۰ سالگی به همین اندازه (حدود ۳۰ سی سی) باقی می ماند. وزن پروستات در فرد بالغ سالم حدود ۲۰–۲۵ گرم و اندازه آن ۴×۲×۳ سانتی متر است.
پروستات در تقسیم بندی غدد بدن به درون ریز و برون ریز، به دلیل اینکه مواد ترشحی آن از راه مجاری به بیرون از بدن می ریزد، جز غدد برون ریز محسوب می شود.مایع تولید شده به وسیلهٔ پروستات به همراه اسپرم در کیسه های منی ذخیره می شود. مایع ترشح شده به وسیلهٔ پروستات یک سوم مایع منی را تشکیل می دهد. این مایع درآمیزش کار حمل و تغذیه اسپرم را بعهده دارد. حالت قلیایی این مایع، اسپرم را در محیط اسیدی واژن حفاظت می کند.از مواد تشکیل دهنده ترشحات پروستات می توان به کلسیم، روی، ویتامین ث (اسید آسکوربیک)، اسید فسفاتاز، آلبومین و آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) اشاره کرد.
غدهٔ پروستات یک مایع شیری رقیق ترشح می کند که محتوی کلسیم، یون سیترات، یون فسفات، نوعی آنزیم لخته کننده و یک پروفیبرینولیزین است. کپسول غدهٔ پروستات در جریان تخلیهٔ منی هم زمان با انقباضات مجرای دفران منقبض می شود به طوری که مایع شیری و رقیق غدهٔ پروستات حجم منی را زیادتر می کند. ماهیت مختصر قلیایی مایع پروستاتی ممکن است برای بارورسازی موفق تخمک کاملاً مهم باشد، زیرا مایع مجرای دفران به علت وجود اسید سیتریک و محصولات نهایی متابولیسم اسپرم نسبتاً اسیدی است و در نتیجه به مهار باروری اسپرم کمک می کند. ترشحات واژن زن هم اسیدی هستند (با PH معادل ۳٫۵ تا ۴٫۰). تا زمانی که PH مایعات اطراف تا حدود ۶ الی ۶٫۵ بالا نرود، اسپرم به اندازهٔ مطلوب تحرک نمی یابد. در نتیجه احتمال آن است که مایع مختصر قلیایی پروستاتی طی انزال به خنثی سازی اسیدیتهٔ این مایعات دیگر کمک کند و بدین ترتیب تحرک و باروری اسپرم را افزایش دهد.

پروسْتات (prostate)
بخشی از دستگاه تناسلی مذکر در پستانداران. یگانه وظیفۀ شناخته شده آن در انسان ترشح مایع حامل اسپرم ها در منی است. در هر مرد بالغ، پروستات عضوی به شکل شاه بلوط، به طول تقریبی چهار سانتی متر، و وزن ۲۰ تا ۲۵ گرم است. این عضو دقیقاً زیر مثانه قرار دارد و بخش ابتدایی پیشابراه را کاملاً در برمی گیرد. هنگام انزال، منی از مجاری انزالی در بخشی از پیشابراه که درون پروستات قرار دارد، تخلیه می شود. سطح پشتی پروستات را می توان با معاینه و از طریق وارد کردن انگشت به بخش انتهایی راست روده لمس کرد. پروستات هنگام تولد فقط چند گرم وزن دارد، ولی پس از بلوغ تحت تأثیر آندروژن ها رشد می کند و تقریباً در۲۰ سالگی به اندازۀ طبیعی خود می رسد و رشدش متوقف می شود. پس از ۵۰ سالگی، معمولاً پروستات کوچک می شود، ولی در بعضی این غده مجدداً شروع به رشد می کند. بزرگ شدن پروستات باعث فشار بر پیشابراه و بروز اشکال در دفع ادرار می شود. بخش عمدۀ مایع ترشح شده از پروستات را آب تشکیل می دهد. این مایع همچنین حاوی ترکیبات لازم برای زنده ماندن اسپرم ها، از جمله یون های کلسیم، روی، کلرید، بی کربنات، و آنزیم هایی مثل اسید فسفاتاز است. در ۱۹۳۵، اولف فون اویلر فیزیولوژیست سوئدی ترکیبات ویژه ای را در ترشحات پروستات کشف کرد و از آن جا که تصور می کرد این ترکیبات فقط در پروستات ساخته می شوند، آن ها را پروستاگلاندین نامید. اکنون مشخص شده است که پروستاگلندین ها، که از اسیدهای چرب اشباع نشده ساخته می شوند، به مقدار کم در همۀ بافت های بدن وجود دارند. پروستات دارای ۳۰ تا ۵۰ غدۀ لوله ای است که در نوعی بافت زمینه ای فیبری قرار گرفته اند. افزایش حجم هریک از این اجزاء باعث بزرگی خوش خیم پروستات می شود. سرطانی شدن اجزای غده ای پروستات باعث بروز سرطان پروستات می شود که شایع ترین سرطان در مردان است.