کلمه جو
صفحه اصلی

حدیث صحیح

لغت نامه دهخدا

حدیث صحیح. [ ح َ ث ِ ص َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) ما سلم لفظه من رکاکة و معناه من مخالفة آیة او خبر، متواتر او اجماع ، و کان روایة عدل وفی مقابلته السقیم. ( تعریفات میرسیدشریف جرجانی ).

دانشنامه عمومی

حدیث صحیح از دیدگاه اهل سنت اینگونه تعریف شده است: «ما اتصل سنده بالعدول الضابطین من غیر شذوذ ولا علة»
یعنی آنچه که با سند متصل، به نقل از راویان عادل و ضابط، بدون شذوذ یا علة نقل شده باشد.
همچنین از دیدگاه اهل تشیع، یک شرط دیگر برای حدیث صحیح وجود دارد و آن «امامی مذهب» بودن راویان می باشد.
اگر راویان حدیث همگی امامی مذهب نباشند (مثلاً زیدی یا فطحی مذهب باشند) حدیث از درجه صحت ساقط می شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حدیث صحیح این عنوان از اصطلاحات علم درایه می باشد و از اقسام خبر واحد می باشد.
به حدیثی صحیح گویند که تمامی راویان آن تا معصوم علیه السّلام، شیعه دوازده امامی و عادل باشند.
برخی، حدیث صحیح را حدیثی دانسته‏اند که راویان آن شیعه و عادل باشند و متن آن غیر شاذ (مخالف مشهور) و بدون علت (کژی و انحراف پنهانی و ظریف) باشد.
حکم حدیث صحیح
حدیث صحیح- بنابر قول به حجیت خبر واحد- حجّت است.



کلمات دیگر: