حسنعلی منصور

حسنعلی منصور (زادهٔ اردیبهشت ۱۳۰۲ - کشته شده در ۱ بهمن ۱۳۴۳) سیاست مدار ایرانی و یک دوره نخست وزیر ایران بود. وی در ۱ بهمن ۱۳۴۳ خورشیدی، در مقابل مجلس شورای ملی توسط گروهی از اعضای هیأت های مؤتلفه اسلامی ترور شد. پس از ترور حسنعلی منصور، امیرعباس هویدا به سمت نخست وزیر ایران منصوب شد.
ناگفته ها، از مهدی عراقی، ص ۲۱۱ و ۲۱۲
کتاب ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، جلد ۲، ص ۳۵۵ و ۳۵۶
معمای هویدا، دکتر عباس میلانی
تاریخ بیست ساله ایران، حسین مکی، ج ۸، صفحات پایانی کتاب، گزارش صادق خلخالی از تخریب آرامگاه رضا شاه پهلوی
حسنعلی منصور فرزند علی منصور (وزیر و نخست وزیر عصر پهلوی) و نوهٔ دختری حسن رئیس ظهیرالملک (حکمران و دولتمرد عصر قاجار و پهلوی) بود. او در اردیبهشت ۱۳۰۲ چشم به جهان گشود و پس از پایان دوران تحصیل در دبیرستان فیروز بهرام و دریافت مدرک لیسانس حقوق و علوم سیاسی از دانشگاه تهران، کار دولتی خود را در سال ۱۳۲۴ در وزارت امور خارجه آغاز کرد و با پشتوانه قوی خانوادگی مدارج ترقی را طی کرد. او پس از یک ازدواج ناموفق، با فریده امامی نوهٔ دختریِ وثوق الدوله ازدواج کرد و با خانواده های متنفذ وثوق، قوام و امینی هم نسبت خانوادگی پیدا کرد.
در روز یکم بهمن ۱۳۴۳، حسنعلی منصور که نخست وزیر وقت ایران بود، در مقابل مجلس شورای ملی توسط محمد بخارایی، از اعضاء موتلفه اسلامی ترور شد.
حسنعلی منصور پس از چند عمل جراحی در بیمارستان پارس تهران درگذشت و پیکرش را با تشریفات ویژه در آرامگاه رضا شاه در شهر ری به خاک سپردند.

[ویکی فقه] حسنعلی منصور فرزند علی منصور در سال ۱۳۰۲ در تهران به دنیا آمد و پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، به استخدام وزارت امور خارجه درآمد. وی طی سال های دهه ۱۳۲۰، مدارج ترقی را پیمود تا این که پس از ورود به مجلس شورای ملی و سنا در شهریور ۱۳۴۲ و تاسیس حزب ایران نوین، راه برای صدارت او باز شد. حسنعلی منصور از اسفند ۴۲ تا بهمن ۴۳ به مدت کمتر از یک سال نخست وزیر بود. تصویب کاپیتولاسیون، افزایش قیمتها و تبعید حضرت امام خمینی(ره) به عنوان نخستین گام اجرای روش او در اداره کشور محسوب می شد.وی اول بهمن ۱۳۴۳ هنگامی که قصد پیاده شدن از اتومبیل در جلوی درب ورودی مجلس شورای ملی را داشت، هدف گلوله شهید محمد بخارایی از اعضاء شاخه اجرایی هیئت مؤتلفه اسلامی قرار گرفت و چند روز بعد به هلاکت رسید.
"حسنعلی منصور" در اردیبهشت ۱۳۰۲ش. در یک خانواده اشرافی در تهران به دنیا آمد. پدر او "رجبعلی منصور" کارمند وزارت امورخارجه بود. نقش رجبعلی منصور در این سمت، در قرارداد ۱۹۱۹م. نقش مؤثری بود. این قرارداد ایران را عملاً به یکی از مستعمرات انگلیس تبدیل می کرد و نزدیکی و جانبداری او از انگیسی ها نیز از همین قرارداد مشخص می شود.
تحصیلات
حسنعلی منصور تحصیلات ابتدایی خود را در «دبستان جمشید جم» شروع کرد. وی تحصیلات متوسطه و آموزش های دبیرستانی را در دو دبیرستان «ایرانشهر» و «فیروز بهرام» گذراند. حسنعلی بعد از یک سال تحصیل در دانشکده فنی انصراف داد و در رشته حقوق و علوم سیاسی در سال ۱۳۲۴ش. لیسانس خود را گرفت.
مسئولیت ها
در مهر همان سال به استخدام در وزارت امورخارجه در آمد. او در اواخر سال ۱۳۲۴ش. به عضویت هیئت نمایندگی ایران در «کنفرانس صلح پاریس» در آمد. وی در نیمه های سال ۱۳۲۹ش. در کابینه "رزم آرا" و به ریاست دفتر وزیر امور خارجه منصوب شد، آنگاه در کابینه زودگذر "حسین علا" به ریاست دفتر نخست وزیری برگزیده شد و با استعفای علا و روی کار آمدن "دکتر مصدق" در وزارت امورخارجه معاون اول سیاسی شد، سپس در کابینه دوم علا ریاست دفتر نخست وزیر را به عهده داشت. در سال ۱۳۳۸ش. در کابینه "دکتر اقبال" به وزارت کار رسید. چندی نیز در وزارت بازرگانی مشغول به کار شد.
← تاسیس کانون مترقی
...