عنن

عَنَن
نوعی بیماری که موجب ضعف قوۀ تناسلی مرد شود به گونه ای که نتواند نزدیکی کند. شخص دچارِ این بیماری را عِنّین گویند. به موجب مادۀ ۱۱۲۲ قانون مدنی عنن ازجمله عیوب مرد است که برای زن حقِ فسخ نکاح را ایجاد می کند، مشروط بر آن که یک بار هم عملِ زناشویی را انجام نداده باشد. عنن در مرد هرگاه پس از عقد نیز حادث شود موجب حق فسخ برای زن خواهد بود. طبق مادۀ ۱۱۲۶ چنانچه زوجه پیش از عقد از این عیب در مرد آگاه باشد، حق فسخ نخواهد داشت. در مادۀ ۱۱۲۲ مصوبِ ۱۳۱۴ش، عنن در صورتی حق فسخ برای زن ایجاد می کند که بعد از گذشتن یک سال از تاریخ رجوع وی به حاکم رفع نشود. ولی در اصلاح قانون مدنی در ۱۳۷۰، این شرط از بند دوم این ماده حذف شد. هم اکنون نظر به سکوت قانون در این باره باید به فتاوی مشهور مراجعه کرد. به موجب فتوای امام خمینی (ره) در تحریرالوسیله (جلد دوم، مسئلۀ ششم) بعد از ثبوت عنن مرد، زن اگر برای زندگی با مرد صبر نکند و به حاکم مراجعه نماید، پس از گذشت یک سال حق فسخ خواهد داشت.

[ویکی فقه] عَنَن، نوعی ناتوانی جنسی در مردان است.
به بیماری جنسی ای که بر اثر آن آلت تناسلی مرد نعوظ نمی کند، به گونه ای که ناتوان از آمیزش می گردد، عنن و به مرد مبتلا به آن « عِنّین » گویند.
کاربرد فقهی
از احکام آن در باب های نکاح ، قصاص و دیات سخن گفته اند.
← در نکاح
۱. ↑ مسالک الافهام، ج۸، ص۱۰۴-۱۰۵.
...