ایه فئ

[ویکی فقه] آیه فئ. آیه فئ به آیه ۷ حشر، درباره حکم غنائم به دست آمده بدون جنگ و درگیری اطلاق می شود.
به آیه ۷ سوره حشر "آیه فیء" می گویند: (ما افاء الله علی رسوله من اهل القری فلله وللرسول ولذی القربی والیتامی والمساکین وابن السبیل کی لا یکون دولة بین الاغنیاء منکم وما آتاکم الرسول فخذوه وما نهاکم عنه فانتهوا واتقوا الله ان الله شدید العقاب)؛ "آنچه خدا از(دارایی) ساکنان آن قریه ها عاید پیامبرش گردانید از آن خدا و از آن پیامبر (او) و متعلق به خویشاوندان نزدیک(وی) و یتیمان و بینوایان و درراه ماندگان است تا میان توانگران شما دست به دست نگردد و آنچه را فرستاده(او) به شما داد آن را بگیرید و از آنچه شما را باز داشت بازایستید و از خدا پروا بدارید که خدا سخت کیفر است".
حشر/سوره۵۹، آیه۷.
"فیء" در اصل به معنای "رجوع و بازگشت" است، و در اصطلاح فقهی به آن دسته از غنائم جنگی گفته می شود که بدون زحمت و رنج و خونریزی نصیب جامعه اسلامی گردد.
محتوای آیه فئ
این آیه و آیه ۶ همین سوره ناظر به داستان شکست یهود بنی نضیر است که پس از خروج آنان از مدینه ، باغ ها و زمین های کشاورزی و خانه ها و قسمتی از اموالشان در مدینه باقی ماند و مسلمانان در اندیشه تقسیم آن ها براساس سنت جاهلی بودند، که این آیه(آیه فیء) نازل شد و با صراحت بیان کرد که چون برای این اموال، جنگی نشده است و مسلمانان زحمتی نکشیده اند، تمام آن به رسول خدا (رئیس حکومت اسلامی) تعلق دارد، و او هر طور صلاح بداند تقسیم می کند. و از آن جایی که شخص پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم مدافع و حافظ حقوق نیازمندان است، قسمت عمده را برای آنان صرف می کند.
مصارف فئ
...