[ویکی فقه] داماسیکوس یا یوحنای دمشقی، روحانی مسیحی و آخرین رئیس آکادمی آتن در سده پنجم میلادی، متولد در سال ۴۵۳ مرگ در سال ۵۳۳ میلادی بود.
ضرورت بحث از آباء کلیسا وقتی روشن می شود که بدانیم سخن پیرامون آراء و اندیشه های ایشان سخن از سیر تدوین الهیات کلیساست. این نکته با مطالعه تاریخ کلیسا روشن می شود. زیرا همان طور که جان ناس می گوید: دین مسیحی که پیروان عیسی روی شالوده ایمان به او بنا نهادند غالبا در صورت و معنا با تعلیم آن معلم فرق بسیار دارد. بنابراین با شناخت از شخصیت ایشان و فضای فکری که ایشان در آن رشد کرده اند و تقابل اندیشه های آباء می توان به برداشت صحیحی از مسیحیت راستین دست یافت. در یک دسته بندی آباء کلیسا را می توان به آباء غرب و شمال آفریقا و یونان تقسیم کرد. یکی از آخرین پدران کلیسای شرق که در شرق یونان می زیست و سبب تحولاتی در الهیات کلیسا شد یوحنا دمشقی است.
یوحنا در حکومت اسلامی
یوحنا در اواخر قرن چهارم میلادی در دمشقی که در حکومت مسلمانان بود متولد شد و پس از گذر از دوره جوانی هم چون پدرش برای حکومت مشغول به کار شد. اما بعد از مدتی به الهیات علاقه مند شد و چون کلیسا را به طور روز افزونی آلوده به دنیا می دید به سلک رهبانیت درآمد. در این زمان بود که در اثر نزدیکی مسلمانان با شرق یونان، نزاع هایی عقیدتی میان مسیحیان شرق و غرب پدیدار شد و یوحنا در این میان نقشی اساسی ایفا کرد. او به خاطر موضع گیری هایش در جریان تماثیل، گاهی ملعون خوانده می شد و البته گاهی نیز اوضاع بر وفق مرادش بود. مهم ترین فعّالیت یوحنا نیز پرداختن آثارش به الهیات مسیحی و مخصوصا بحث در مورد مشیت الهی و چگونگی وقوع آن در خارج بود. یوحنا همچنین خطابه هایی در دفاع از تماثیل ایراد کرد. سرانجام یوحنا در اواسط قرن هشتم میلادی در حالی که هنوز مطرود بود درگذشت.
تمثال شکنی
اواسط قرن هشتم و با قدرت گرفتن مسلمانان، مبادی فکری ایشان تا درون جامعه مسیحی گسترش یافت و در برخی موارد که با تفکر جامعه مسیحی هم خوانی نداشت باعث ایجاد اختلافاتی درون متفکران مسیحی می شد. یکی از این موارد بحث بر سر تماثیل بود و اینکه آیا احترام به تماثیل قدیسان و مسیح و... جایز است یا نوعی بت پرستی محسوب می شود. زیرا در این مورد خاص علاوه بر مسلمانان، یهودیان و برخی مسیحیان نیز که به کتاب مقدس آگاهی داشتند به یاد آیه ۴ و ۵ از باب ۲۰ کتاب خروج می افتادند که می گوید: «هیچ صورت تراشیده و تمثالی از آنچه بالا در آسمان است و از آنچه پایین در زمین است و از آنچه در آب زیر زمین است برای خود مساز. نزد آنها سجده مکن و آنها را عبادت منما»
← برخورد یوحنا با تماثیل
...
ضرورت بحث از آباء کلیسا وقتی روشن می شود که بدانیم سخن پیرامون آراء و اندیشه های ایشان سخن از سیر تدوین الهیات کلیساست. این نکته با مطالعه تاریخ کلیسا روشن می شود. زیرا همان طور که جان ناس می گوید: دین مسیحی که پیروان عیسی روی شالوده ایمان به او بنا نهادند غالبا در صورت و معنا با تعلیم آن معلم فرق بسیار دارد. بنابراین با شناخت از شخصیت ایشان و فضای فکری که ایشان در آن رشد کرده اند و تقابل اندیشه های آباء می توان به برداشت صحیحی از مسیحیت راستین دست یافت. در یک دسته بندی آباء کلیسا را می توان به آباء غرب و شمال آفریقا و یونان تقسیم کرد. یکی از آخرین پدران کلیسای شرق که در شرق یونان می زیست و سبب تحولاتی در الهیات کلیسا شد یوحنا دمشقی است.
یوحنا در حکومت اسلامی
یوحنا در اواخر قرن چهارم میلادی در دمشقی که در حکومت مسلمانان بود متولد شد و پس از گذر از دوره جوانی هم چون پدرش برای حکومت مشغول به کار شد. اما بعد از مدتی به الهیات علاقه مند شد و چون کلیسا را به طور روز افزونی آلوده به دنیا می دید به سلک رهبانیت درآمد. در این زمان بود که در اثر نزدیکی مسلمانان با شرق یونان، نزاع هایی عقیدتی میان مسیحیان شرق و غرب پدیدار شد و یوحنا در این میان نقشی اساسی ایفا کرد. او به خاطر موضع گیری هایش در جریان تماثیل، گاهی ملعون خوانده می شد و البته گاهی نیز اوضاع بر وفق مرادش بود. مهم ترین فعّالیت یوحنا نیز پرداختن آثارش به الهیات مسیحی و مخصوصا بحث در مورد مشیت الهی و چگونگی وقوع آن در خارج بود. یوحنا همچنین خطابه هایی در دفاع از تماثیل ایراد کرد. سرانجام یوحنا در اواسط قرن هشتم میلادی در حالی که هنوز مطرود بود درگذشت.
تمثال شکنی
اواسط قرن هشتم و با قدرت گرفتن مسلمانان، مبادی فکری ایشان تا درون جامعه مسیحی گسترش یافت و در برخی موارد که با تفکر جامعه مسیحی هم خوانی نداشت باعث ایجاد اختلافاتی درون متفکران مسیحی می شد. یکی از این موارد بحث بر سر تماثیل بود و اینکه آیا احترام به تماثیل قدیسان و مسیح و... جایز است یا نوعی بت پرستی محسوب می شود. زیرا در این مورد خاص علاوه بر مسلمانان، یهودیان و برخی مسیحیان نیز که به کتاب مقدس آگاهی داشتند به یاد آیه ۴ و ۵ از باب ۲۰ کتاب خروج می افتادند که می گوید: «هیچ صورت تراشیده و تمثالی از آنچه بالا در آسمان است و از آنچه پایین در زمین است و از آنچه در آب زیر زمین است برای خود مساز. نزد آنها سجده مکن و آنها را عبادت منما»
← برخورد یوحنا با تماثیل
...
wikifeqh: یوحنای_دمشقی