ابن محبوب

[ویکی فقه] اِبْن ِ مَحْبوب ، حسن بن محبوب بن وهب بن جعفر بن وهب سَرّاد (زراد) بَجَلی (۱۴۹-۲۲۴ق /۷۷۶-۸۳۹م )، از راویان امامی کوفه است.
طوسی کنیه او را ابوعلی آورده است . اطلاعات درباره زندگی وی برگرفته از گفته های نواده او جعفر بن محمد بن حسن است که توسط کشی نقل شده است. وهب جد اعلای حسن بنده ای از «سِند» بود که به زره سازی اشتغال داشت و توسط جریر بن عبدالله بجلی ، صحابی پیامبر (ص ) ، آزاد گشته بود. دادن نسبت سراد (زره ساز) و بجلی به ابن محبوب ، به همین مناسبت بوده است. تاریخ وفات و عمر او نیز در همین سند گزارش شده است.
مشایخ
وجود نام بعضی از محدثان متقدم چون ابوحمزه ثمالی (د ۱۵۰ق ) در مرتبه شیوخ ابن محبوب در پاره ای از اسانید، موجب شده تا رجالیان معاصر در صحت آنها تردید نمایند. البته باید در نظر داشت که جز روایت ابن محبوب از ابوحمزه که از همان سده ۳ق /۹م توجه اهل فن را جلب کرده و موجب شده بود تا برخی در امانت ابن محبوب تردید کنند، دقت دیگر اسانید اندکی که در آن ها ابن محبوب از رجال هم طبقه ابوحمزه روایت کرده ، نیز می تواند مورد تردید قرار گیرد.
← روایت از امام صادق (ع)
در مورد روایت کنندگان از ابن محبوب باید گفت در اسانید روایات نام نزدیک به ۱۰۰ تن به عنوان راوی حدیث از وی دیده می شود که از مشاهیر آنان حسین بن سعید اهوازی، ابراهیم بن هاشم قمی ، احمد بن ابی عبدالله برقی ، احمد بن محمد سیاری، فضل بن شاذن ، ابراهیم بن محمد ثقفی ، محمد بن حسین بن ابی الخطاب و احمد بن محمد بن عیسی اشعری شایان ذکرند.
جایگاه علمی
...