موسیقی در قرن بیستم (انگلیسی: 20th-century music) پیشرفت های چشمگیری داشته است. در این دوره دسترسی مردم به موسیقی متنوع افزایش بسیاری پیدا کرد. فناوری در زمینه های گوناگون، اختراع سازهای متعددی در دنیای موسیقی و پیشرفت وسایل ارتباطی مانند رادیو و تلویزیون و اینترنت باعث شد که هنر موسیقی مخاطبان و هواداران بسیاری پیدا کند و هنرمندان جدید از طیف های مختلف اجتماعی پا به عرصه هنر موسیقی گذاشتند.قرن بیستم، نوآوری های جالبی در قالب ها و سبک های موسیقی بهمراه داشت.آهنگسازان و ترانه سرایان اشکال و صداهای جدیدی را کشف کردند که قوانینی پذیرفته شده موسیقی در دوره های قبل را به چالش می کشید.توسعه تقویت کننده های قوی گیتار و تقویت کننده های صوتی در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ موجب برگزاری کنسرت های بزرگ شد که در آن حتی کسانی که با گران ترین بلیط ها می توانستند این نمایش را ببینند. آهنگسازان و ترانه سرایان با سبکهای موسیقی جدیدی مانند (تلفیقی از موسیقی جاز و راک) در اواخر دهه ۱۹۶۰ آزمایش کردند. همچنین آهنگسازان و نوازندگان از ابزارهای الکتریکی، الکترونیکی و دیجیتال و دستگاه های موسیقی استفاده کردند.در دهه ۱۹۸۰، حالت های سریع تر حمل و نقل مانند پرواز هواپیما سرعت چشمگیری در اجرا و پیشرفت کنسرت های موسیقی بهمراه داشت.
قبل از اختراع گرامافون در سال ۱۸۹۲ و پخش زنده رادیویی (اولین بار در سال ۱۹۱۹) مردم به طور عمده به موسیقی در کنسرت های موسیقی کلاسیک و نمایش تئاترهای موسیقی گوش می دادند که البته برای قشر معمول جامعه پرهزینه بود و به طبقه متوسط رو به بالا محدود می شد.بعد از در دسترس قرار گرفتن گرامافون در بازار به طور گسترده و همچنین پخش رادیویی موسیقی، مردم می توانستند بدینوسیله انواع مختلف موسیقی را در سراسر جهان گوش بدهند،این امر باعث شد که طیف وسیعی از مردم که امکان شرکت در کنسرت موسیقی را نداشتند، قادر به شنیدن زنده اجرای سمفونی های کلاسیک یا اپرا بشوند.ضبط صدا همچنین تأثیر زیادی بر پیشرفت موسیقی مردمی همان موسیقی پاپ گذاشت چرا که ضبط صدا این امکان را به خوانندگان و هنرمندان موسیقی فراهم کرد که بتوانند با هزینه کم، به طور گسترده ترانه های خود را در سراسر جهان پخش کنند.توسعه و پیشرفت نسبتاً ارزان ضبط و تولید و پخش موسیقی از طریق گرامافون و سپس کاست های در سال ۱۹۸۳، ضبط صوتی دیجیتال و پخش ضبط و اجرای موسیقی در رادیو، ضبط ویدئو یا اجرای زنده در شبکه های تلویزیونی تا دهه ۱۹۹۰، ضبط های صوتی و تصویری از طریق اینترنت ، با استفاده از اشتراک گذاری فایل های ضبط شده صوتی دیجیتال، مردم را از طیف های وسیعی از طبقات مختلف اجتماعی اقتصادی وارد انتخابهای متنوعی کرد که بتوانند اجرای موسیقی های مختلف توسط هنرمندان سراسرجهان را بشنوند.ضبط چند تراک و میکس کردن آهنگ ها در پیشرفت و معرفی موسیقی راک و پاپ در سال ۱۹۵۵ بسیار مؤثر بود چرا که در فن صدا برداری این امکان را به نوازندگان و هنرمندان داد که بتوانند چندین صدا را ضبط و میکس کنند، کاری که به طور زنده بر روی سن قادر به انجام آن نبودند.پیشرفت تکنولوژی مهندسی صدابرداری در سال ۱۹۴۹، و امکان ادیت کردن صداها، یک پهنه جدیدی در عرصه موسیقی کلاسیک به اسم موسیقی کانکریت را به وجود آورد.
در زمان بتهوون و فلیکس مندلسون در قرن ۱۹ میلادی، ارکستر از یک هسته نسبتاً استانداری برخوردار بود که به ندرت عوض می شد که به تدریج و با گذر زمان و تغییراتی که دوره رمانتیک با ظهور هکتور برلیوز و مالر در خود به وجود آورد، سازهایی مانند ساکسفون در قرن بیستم مورد استفاده قرار گرفت. این ساز در سمفونی شماره ۶ و ۹ اثر رالف وان ویلیامز استفاده شد و همچنین در اثری از ویلیام والتون مورد استفاده قرار گرفت.در این دوره ارکستر به طور عام تشکیل شده بود از سازهای زهی، سازهای چوبی، سازهای براس، کوبه ای، پیانو، سازهای بادی برنجی، چنگ … و همچنین سازهای الکترونیک که بعضاً مورد استفاده قرار می گرفت مانند گیتار برقی و باس.
در قرن بیستم نوآوری های جالب در قالب ها و سبک های موسیقی به وجود آمد. آهنگسازان و ترانه سرایان اشکال جدید و صداهای جدیدی را خلق کردند که موسیقی دوره قبلی را به چالش می کشید. مانند استفاده از آکوردهای طولانی و آکوردهای بیباپ Bebop که یک سبک مهم جاز در دهه ۴۰ بود.پیشرفت تقویت کننده های قدرتمند گیتار و تقویت کننده های صوتی در دهه ۱۹۶۰ و۱۹۷۰ موجب شد تا گروه های زیادی کنسرت های بزرگی را برگزار کنند و مردم هم بتوانند با بلیط های ارزان برای تماشا حضور پیدا کنند.آهنگسازان و ترانه سرایان با سبک جدید موسیقی کار جدید را تجربه می کردند و در اواخر دهه ۱۹۶۰ سبک موسیقی جاز فیوژن پا به عصر هنر موسیقی گذاشت.با گذر ایام، آهنگسازان شروع به استفاده از سازهای الکترونیک و دیجیتال کردند و دستگاه های موسیقی وارد صحنه شد.در دهه ۱۹۸۰ سبک های جدید موسیقی مانند موسیقی رقص الکترونیک مانند موسیقی هاوس بوسیله سازهای الکترونیک پیشرفته مانند سیتی سایزر به وجود آمد.به وجود آمدن وسایل نقلیه سریع السیر مانند هواپیمای جت، به آهنگسازان و طرفدارانشان اجازه سفرهای طولانی و در کمترین زمانبندی را داد که بتوانند هر چه بیشتر هنر خود را به نمایش بگذارند.
قبل از اختراع گرامافون در سال ۱۸۹۲ و پخش زنده رادیویی (اولین بار در سال ۱۹۱۹) مردم به طور عمده به موسیقی در کنسرت های موسیقی کلاسیک و نمایش تئاترهای موسیقی گوش می دادند که البته برای قشر معمول جامعه پرهزینه بود و به طبقه متوسط رو به بالا محدود می شد.بعد از در دسترس قرار گرفتن گرامافون در بازار به طور گسترده و همچنین پخش رادیویی موسیقی، مردم می توانستند بدینوسیله انواع مختلف موسیقی را در سراسر جهان گوش بدهند،این امر باعث شد که طیف وسیعی از مردم که امکان شرکت در کنسرت موسیقی را نداشتند، قادر به شنیدن زنده اجرای سمفونی های کلاسیک یا اپرا بشوند.ضبط صدا همچنین تأثیر زیادی بر پیشرفت موسیقی مردمی همان موسیقی پاپ گذاشت چرا که ضبط صدا این امکان را به خوانندگان و هنرمندان موسیقی فراهم کرد که بتوانند با هزینه کم، به طور گسترده ترانه های خود را در سراسر جهان پخش کنند.توسعه و پیشرفت نسبتاً ارزان ضبط و تولید و پخش موسیقی از طریق گرامافون و سپس کاست های در سال ۱۹۸۳، ضبط صوتی دیجیتال و پخش ضبط و اجرای موسیقی در رادیو، ضبط ویدئو یا اجرای زنده در شبکه های تلویزیونی تا دهه ۱۹۹۰، ضبط های صوتی و تصویری از طریق اینترنت ، با استفاده از اشتراک گذاری فایل های ضبط شده صوتی دیجیتال، مردم را از طیف های وسیعی از طبقات مختلف اجتماعی اقتصادی وارد انتخابهای متنوعی کرد که بتوانند اجرای موسیقی های مختلف توسط هنرمندان سراسرجهان را بشنوند.ضبط چند تراک و میکس کردن آهنگ ها در پیشرفت و معرفی موسیقی راک و پاپ در سال ۱۹۵۵ بسیار مؤثر بود چرا که در فن صدا برداری این امکان را به نوازندگان و هنرمندان داد که بتوانند چندین صدا را ضبط و میکس کنند، کاری که به طور زنده بر روی سن قادر به انجام آن نبودند.پیشرفت تکنولوژی مهندسی صدابرداری در سال ۱۹۴۹، و امکان ادیت کردن صداها، یک پهنه جدیدی در عرصه موسیقی کلاسیک به اسم موسیقی کانکریت را به وجود آورد.
در زمان بتهوون و فلیکس مندلسون در قرن ۱۹ میلادی، ارکستر از یک هسته نسبتاً استانداری برخوردار بود که به ندرت عوض می شد که به تدریج و با گذر زمان و تغییراتی که دوره رمانتیک با ظهور هکتور برلیوز و مالر در خود به وجود آورد، سازهایی مانند ساکسفون در قرن بیستم مورد استفاده قرار گرفت. این ساز در سمفونی شماره ۶ و ۹ اثر رالف وان ویلیامز استفاده شد و همچنین در اثری از ویلیام والتون مورد استفاده قرار گرفت.در این دوره ارکستر به طور عام تشکیل شده بود از سازهای زهی، سازهای چوبی، سازهای براس، کوبه ای، پیانو، سازهای بادی برنجی، چنگ … و همچنین سازهای الکترونیک که بعضاً مورد استفاده قرار می گرفت مانند گیتار برقی و باس.
در قرن بیستم نوآوری های جالب در قالب ها و سبک های موسیقی به وجود آمد. آهنگسازان و ترانه سرایان اشکال جدید و صداهای جدیدی را خلق کردند که موسیقی دوره قبلی را به چالش می کشید. مانند استفاده از آکوردهای طولانی و آکوردهای بیباپ Bebop که یک سبک مهم جاز در دهه ۴۰ بود.پیشرفت تقویت کننده های قدرتمند گیتار و تقویت کننده های صوتی در دهه ۱۹۶۰ و۱۹۷۰ موجب شد تا گروه های زیادی کنسرت های بزرگی را برگزار کنند و مردم هم بتوانند با بلیط های ارزان برای تماشا حضور پیدا کنند.آهنگسازان و ترانه سرایان با سبک جدید موسیقی کار جدید را تجربه می کردند و در اواخر دهه ۱۹۶۰ سبک موسیقی جاز فیوژن پا به عصر هنر موسیقی گذاشت.با گذر ایام، آهنگسازان شروع به استفاده از سازهای الکترونیک و دیجیتال کردند و دستگاه های موسیقی وارد صحنه شد.در دهه ۱۹۸۰ سبک های جدید موسیقی مانند موسیقی رقص الکترونیک مانند موسیقی هاوس بوسیله سازهای الکترونیک پیشرفته مانند سیتی سایزر به وجود آمد.به وجود آمدن وسایل نقلیه سریع السیر مانند هواپیمای جت، به آهنگسازان و طرفدارانشان اجازه سفرهای طولانی و در کمترین زمانبندی را داد که بتوانند هر چه بیشتر هنر خود را به نمایش بگذارند.
wiki: موسیقی قرن بیستم