وادی بطحاء

[ویکی فقه] وادی بطحاء، در یک فرسخی مکه که در منابع موجود از آن به ابطح ، خَیْف بنی کنانه و نیز مُحَصَّب یاد کرده اند.
این وادی میان مکه و منی واقع بوده ، و از یک سو به کوه عیره و از سوی دیگر به کوه حجون منتهی می شده است ، و از آن روی بدان بطحا گفته اند که زمین آن از سنگ ریزه پوشیده شده بوده است . ازرقی به حضور ابراهیم خلیل (علیه السلام) در بطحاء اشاره ای کرده است . پیش از اسلام بخشی از قبیله قریش در آن جا می زیستند که به همین دلیل به «قریش بطحاء» معروف بودند؛ این ناحیه تیره های عدی ّ، جُمَح ، تَیْم ، سَهم ، مخزوم ، اسد، زُهره ، عبدمناف ، عبدالدار، عبدالعزی ، امیه و هاشم را در برمی گرفت .
حوادث بطحاء
پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در این منطقه پرورش یافت . همچنین محلی که جبرئیل برای نخستین بار بر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) نازل شد، در بطحاء قرار داشت . پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) در راه بازگشت از غزوات و مناسک حج ، بارها در آن جا نماز گزارد و در همان جا بود که به مصاف قبیله هوازن شتافت . در روز فتح مکه نبی ِ اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) خیمه خود را در بطحاء برافراشت ؛ در همان روز بود که حُبَیش بن خالد، برادر عاتکه عمه پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) در بطحاء کشته شد. همچنین گفته اند که منصور خلیفه عباسی در ذیحجه ۱۵۸ق / ۷ اکتبر ۷۷۵م به هنگام ادای مراسم حج در بطحاء جان سپرد.
آب و هوا
بوستان های سبز و خرم و مناطق خوش آب و هوا بطحاء را تفرجگاه قریشیان ساخته بود. وجود چاه های فراوان چون چاه بدر که به دست هاشم بن عبدمناف ، و نیز چاه خم و طوی که به وسیله عبدالشمس بن عبدمناف در آن جا حفر شده بود، نه تنها به آبادانی بطحاء کمک کرد، بلکه در موسم حج ، موجبات رفاه و آسایش حجاج را فراهم می ساخت .