ضغث

[ویکی فقه] بسته ای از چوب و مانند آن را ضِغث گویند. عنوان یاد شده در باب یمین و حدود به کار رفته است.
چنان چه مولا سوگند یاد کند که برده اش را صد تازیانه بزند، در صورتی که در زدن مصلحت دینی وجود داشته باشد، بنابر دیدگاه برخی که بر آن ادعای اجماع نیز شده می تواند با یک بسته صد تایی شاخه نازک درخت، یک ضربه به بدن او بزند و همین کفایت می کند. در این که ضربه باید درد آور باشد یا نه، اختلاف است. همچنین اختلاف است که آیا تمامی صد شاخه باید به بدن بخورد یا روی هم قرار گرفتن شاخه ها و فرود آمدن سنگینی همه آن ها باهم بر بدن کفایت می کند؟ بنابر قول نخست، آیا ظن به رسیدن همه شاخه ها به بدن کفایت می کند یا علم به آن لازم است؟ مسئله اختلافی است.
تازیانه زدن بزهکار
بر بزهکار بیماری که حدّ او قتل نیست، تا زمان بهبود یافتن، حد جاری نمی شود و چنان چه مصلحت در تعجیل اجرای حدّ باشد، مانند موردی که بر اثر شدت بیماری امیدی به بهبود او نیست، برای تعطیل نشدن حدود الهی بسته ای از چوب به تعدادی که باید بر بزهکار زده شود، یک باره بر بدن او می زنند و همین کفایت می کند و اصابت همه چوب ها بر بدن لازم نیست؛ بلکه اگر بعضی شاخه ها بر بعضی دیگر فرود آید، به گونه ای که درد آن در بدن حس شود، کفایت می کند و در مواردی که شمار تازیانه زیاد مثلا صد تا است، می شود دو بار؛ هر بار یک بسته پنجاه تایی زد.