نبرد آنکارا. مختصات: ۳۹°۵۲′۰۰″شمالی ۳۲°۵۲′۰۰″شرقی / ۳۹٫۸۶۶۷°شمالی ۳۲٫۸۶۶۷°شرقی / 39.8667; 32.8667
Fine, John Van Antwerp, Jr. (1994) . The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-08260-5.
Grousset, René (1970). The Empire of the Steppes: A History of Central Asia. Rutgers University Press. ISBN 978-0-8135-1304-1.
Kafadar, Cemal (1996). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. University of California Press. pp. 18–. ISBN 978-0-520-20600-7.
Kastritsis, Dimitris (2007). The Sons of Bayezid: Empire Building and Representation in the Ottoman Civil War of 1402-13. BRILL. ISBN 978-90-474-2247-1.
Kinross, Patrick Balfour Baron (1977). The Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire. Morrow. ISBN 978-0-688-03093-3.
Nicolle, David (1983). Armies of the Ottoman Turks 1300–1774. Bloomsbury USA. ISBN 978-0-85045-511-3.
Pears, Edwin (1923). The Ottoman Turks to the Fall of Constantinople. The Cambridge Medieval History Vol. IV: The Eastern Roman Empire 717-1453. Cambridge University Press. pp. 653–705.
Tucker, Spencer (2010). "Battle of Ankara". Battles that Changed History: An Encyclopedia of World Conflict. ABC-CLIO. pp. 139–141. ISBN 978-1-59884-429-0.
نبرد آنکارا (یا آنقره) در ۲۸ تیر ماه ۷۸۱ شمسی در دشت چوبوک در نزدیکی آنکارا بین نیروهای عثمانی سلطان بایزید یکم و تیمور فرمانروای امپراتوری تیموریان روی داد. این جنگ یک پیروزی بزرگ برای تیمور به شمار آمد و منجر به یک دوره بحران بزرگ برای امپراتوری عثمانی گشت؛ هرچند امپراتوری تیمور پس مرگ او سه سال پس از این نبرد روند تباهی و نابودی را پیمود اما حکومت عثمانی توانست توانش را کاملاً بازیابی کند و سیر افزایش نیروی خود را در دو تا سه قرن پس از این جریان ادامه دهد.
تیمور فرمانروای ترکی مغولی ماوراءالنهر در طول چندین سال توانست یک امپراتوری بزرگ و نیرومند در آسیای مرکزی به وجود آورد و تبدیل به قدرتمندترین حاکم در آسیای مرکزی پس از چنگیز خان (که ادعا می کرد از نوادگانش است) شود. او به دنبال این بود که یک بار دیگر امپراتوری بزرگ مغول را بازسازی و زنده کند. در دهه های ۷۷۰ و ۷۸۰ خورشیدی او به بخش هایی از ایران از جمله ارمنستان، آذربایجان ومیانرودان حمله و آن ها را فتح کرد؛ جنوب روسیه و اوکراین (۷۷۴–۷۷۵ خورشیدی) را ویران کرد و به هند (۷۷۷ خورشیدی) نیز یورش برد. اگرچه بین روابط عثمانی و تیموریان تنش وجود داشت اما جنگی بین آن ها وجود نداشت تا هنگامی که بایزید از یک امیر وفادار به تیمور درخواست باج نمود و این دلیلی برای آغاز جنگ شد. در سال ۰۱–۱۴۰۰ تیمور، سیواس را از عثمانی، بخش هایی از سوریه را از مملوک گرفت و سپس به سمت آناتولی رهسپار شد.
در تابستان سال ۷۸۱ خورشیدی عثمانی سرگرم نبرد در اروپا بود. بایزید محاصره قسطنطنیه را پس از حرکت دوباره لشکر تیمور شکست و سپاهش را به سمت جنوب شرق و آنکارا به حرکت درآورد.
Fine, John Van Antwerp, Jr. (1994) . The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-08260-5.
Grousset, René (1970). The Empire of the Steppes: A History of Central Asia. Rutgers University Press. ISBN 978-0-8135-1304-1.
Kafadar, Cemal (1996). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. University of California Press. pp. 18–. ISBN 978-0-520-20600-7.
Kastritsis, Dimitris (2007). The Sons of Bayezid: Empire Building and Representation in the Ottoman Civil War of 1402-13. BRILL. ISBN 978-90-474-2247-1.
Kinross, Patrick Balfour Baron (1977). The Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire. Morrow. ISBN 978-0-688-03093-3.
Nicolle, David (1983). Armies of the Ottoman Turks 1300–1774. Bloomsbury USA. ISBN 978-0-85045-511-3.
Pears, Edwin (1923). The Ottoman Turks to the Fall of Constantinople. The Cambridge Medieval History Vol. IV: The Eastern Roman Empire 717-1453. Cambridge University Press. pp. 653–705.
Tucker, Spencer (2010). "Battle of Ankara". Battles that Changed History: An Encyclopedia of World Conflict. ABC-CLIO. pp. 139–141. ISBN 978-1-59884-429-0.
نبرد آنکارا (یا آنقره) در ۲۸ تیر ماه ۷۸۱ شمسی در دشت چوبوک در نزدیکی آنکارا بین نیروهای عثمانی سلطان بایزید یکم و تیمور فرمانروای امپراتوری تیموریان روی داد. این جنگ یک پیروزی بزرگ برای تیمور به شمار آمد و منجر به یک دوره بحران بزرگ برای امپراتوری عثمانی گشت؛ هرچند امپراتوری تیمور پس مرگ او سه سال پس از این نبرد روند تباهی و نابودی را پیمود اما حکومت عثمانی توانست توانش را کاملاً بازیابی کند و سیر افزایش نیروی خود را در دو تا سه قرن پس از این جریان ادامه دهد.
تیمور فرمانروای ترکی مغولی ماوراءالنهر در طول چندین سال توانست یک امپراتوری بزرگ و نیرومند در آسیای مرکزی به وجود آورد و تبدیل به قدرتمندترین حاکم در آسیای مرکزی پس از چنگیز خان (که ادعا می کرد از نوادگانش است) شود. او به دنبال این بود که یک بار دیگر امپراتوری بزرگ مغول را بازسازی و زنده کند. در دهه های ۷۷۰ و ۷۸۰ خورشیدی او به بخش هایی از ایران از جمله ارمنستان، آذربایجان ومیانرودان حمله و آن ها را فتح کرد؛ جنوب روسیه و اوکراین (۷۷۴–۷۷۵ خورشیدی) را ویران کرد و به هند (۷۷۷ خورشیدی) نیز یورش برد. اگرچه بین روابط عثمانی و تیموریان تنش وجود داشت اما جنگی بین آن ها وجود نداشت تا هنگامی که بایزید از یک امیر وفادار به تیمور درخواست باج نمود و این دلیلی برای آغاز جنگ شد. در سال ۰۱–۱۴۰۰ تیمور، سیواس را از عثمانی، بخش هایی از سوریه را از مملوک گرفت و سپس به سمت آناتولی رهسپار شد.
در تابستان سال ۷۸۱ خورشیدی عثمانی سرگرم نبرد در اروپا بود. بایزید محاصره قسطنطنیه را پس از حرکت دوباره لشکر تیمور شکست و سپاهش را به سمت جنوب شرق و آنکارا به حرکت درآورد.
wiki: نبرد آنکارا