سخن چینی

سخن چینی نوعی سخن بی اساس یا شایعه ای است که دربارهٔ مسائل شخصی یا خصوصی دیگران گفته می شود. سخن چینی یکی از قدیمی ترین و رایج ترین راه های به اشتراک گذاشتن حقایق یا دیدگاه هاست. اما همچنین عاملی است برای وارد کردن اشتباهات و تغییرات در اطلاعات انتقال یافته. این واژه همچنین به گپ و گفت بی اساس یا شایعه گونه اشاره داردرکه ماهیتی شخصی یا بی ارزش دارد و در تقابل با گفتگوی معمولی قرار دارد.
سخن چینی، از دیدگاه ریشه هایش در روان شناسی تکاملی مورد پژوهش قرار گرفته است. از این دیدگاه، سخن چینی، وسیلهٔ مهمی است که به وسیلهٔ آن می توان وجههٔ شخص را در روابط دوطرفه کنترل کرده و بدین ترتیب پیوند دو سویهٔ گسترده و غیرمستقیم شخص را حفظ نمود. پیوند دو سویه غیرمستقیم در اینجا بدین معناست که «من به تو کمک می کنم و شخص دیگری مرا کمک می کند.» سخن چینی همچنین از نظر رابین دانبر، زیست شناس تکاملی، به عنوان تسهیل کننده برقراری پیوندهای اجتماعی در گروه های بزرگ تعریف شده است. امروزه با ظهور اینترنت، سخن چینی، امری فراگیر بوده و آنچه روزگاری برای گذر از مکانی در جهان به مکانی دیگر، زمان درازی می برد اکنون، بی درنگ صورت می گیرد. سخن چینی، برخی اوقات برای اشارهٔ ویژه به سخن چینی گسترده و اطلاعات غلط، به عنوان مثال در جریان مباحثات داغ دربارهٔ رسوایی ها به کار می رود. برخی روزنامه ها دارای ستون شایعات هستند که به جزئیات زندگی اجتماعی و شخصی افراد سرشناس یا اعضاء سرآمد گروه های ویژه ای می پردازد.
واژهٔ سخن چینی از واژه godsibb در زبان انگلیسی باستان ریشه می گیرد که خود از دو بخش god و sibb تشکیل شده است این اصطلاحی است برای godparents یا پدر و مادر خواندهٔ یک بچه یا والدین یک فرزند خوانده به طور کلی به معنای دوستان خیلی نزدیک است. در قرن شانزدهم، این واژه به معنای کسی بود که بیشتر این شخص یک زن تصور می شد که از سخن چینی لذت می برد و به معنای شایعه پراکن و خبرچین بود. در اوائل قرن نوزدهم، معنای این اصطلاح از گوینده شایعات به گفتگوی این افراد گسترش پیدا کرد.
فعل «to gossip» به معنای شخص شایعه پراکن بودن اول بار در آثار شکسپیر ظاهر شد این اصطلاح در اتاق خواب محل تولد بچه سرمنشاء می گیرد. زایمان برای زنان رویدادی اجتماعی محسوب می شد که در آن خویشان و همسایگان زن باردار در کنار هم گرد می آمدند. چناچه در کنار هر گردهمایی اجتماعی سخن چینی هم در جریان بود، در اینجا بود که این اصلاح نیز معنای پشت سر دیگران حرف زدن را به خود گرفت.

سخن چینی (فیلم ۲۰۰۰). «سخن چینی» (انگلیسی: Gossip (2000 American film)) یک فیلم مهیج به کارگردانی دیویس گوگنهایم است که در سال ۲۰۰۰ منتشر شد.
۲۱ آوریل ۲۰۰۰ (۲۰۰۰-04-۲۱)

[ویکی فقه] سخن چینی به عملی اطلاق می شود که غالبا قول دو طرف را به هم دیگر رساندن بوده، بنابراین نوعی افشای سرّ می کند که در نتیجه متضمن فساد خواهد بود. و در اسلام از این عمل نهی شده و از گناهان کبیره بوده و عذاب حتمی خداوند را به همراه دارد.
از گناهانی که کبیره بودنش، به واسطه وعده عذاب در قرآن و اخبار مسلم شده، سخن چینی (نمیمه) است. خداوند در سوره مبارکه رعد می فرماید: «وَ یقطَعونَ ما امرَ اللهُ بهِ ان یوصلَ و یفسدونَ فی الارضِ اولئکَ لهُم اللعنهُ و لهُم سوءُ الدارِ؛ و کسانی که قطع می کنند آنچه را خداوند امر به وصل آن فرموده و در زمین، فساد می کنند، برای ایشان است دوری از رحمت خداوند و برایشان بدی سرای آخرت است یعنی عذاب اخروی». و روشن است که نمّام معنی سخن چین، و کسی که حرفی را از یک نفر درباره کسی شنیده و برای آن کس نقل می کند قطع کرده، آنچه خدا امر به وصل آن فرموده و در زمین فساد کرده، زیرا عوض این که بین مؤمنین ایجاد محبت و الفت نماید و اتحادشان را محکم سازد، نفرت و تفرقه و دشمنی ایجاد کرده است پس برای او است لعنت خداوند و عذاب آخرت.
معنا و عمل سخن چینی
دو به هم زدن را سخن چینی نمیمه می گویند. سخن چینی عمل سخن چین است و سخن چین به کسی گویند که به قصد برهم زدن روابط دوستانه اشخاص، سخن هریک را برای دیگری بازگو می کند.
احکام سخن چینی
در دین اسلام احکامی برای سخن چینی و فرد سخن چین یا نمّام موجود هست که در ذیل تفصیلا به آنها خواهیم پرداخت:
← حکم تکلیفی
...