ابوالمجد بن ادم

[ویکی فقه] ابوالمجد بن آدم. ابوالمجد بن آدم متخلص به سنایی، شاعر و عارف در اواسط یا اوایل نیمه دوم قرن پنجم هجری در غزنین چشم به جهان گشود.
پس از آگاهی از فنون زبان و سخنوری، به عادت شاعران زمانه به دربار رو آورد و در دستگاه غزنویان به جرگه شاعران مداح درآمد. زندگی سنایی در آغاز آمیخته با آلودگی های اهل دربار بود، تا این که به جذبه حق متحول شد و یک باره دست از جهان و جهانیان شست.
سفر حج
سنایی چند سالی از دوران جوانی را در شهرهای بلخ و سرخس و هرات و نیشابور گذراند. می گویند در زمانی که در بلخ بود، به کعبه رفت. در همین سفر معنوی بود که بسیاری از شیفتگان حقیقت و عرفان را شناخت و مقدمات انقلابی درونی در وی پیدا شد.
وفات
به هر حال شاعر شوریده بقیه عمر را در کنج خلوت و انزوای صوفیانه گذراند و به تدوین و تنظیم اشعارش پرداخت و از جمله، مثنوی مشهورش بنام «حدیق الحقیق و شریع الطریق» را به اتمام رساند. سنایی در سال ۵۳۵ ق درگذشت و اکنون مقبره اش در غزنین زیارتگاه عام و خاص است.
آثار سنایی
...