[ویکی فقه] لباس روحانیت نمادی است از یک صنف و نشانی از یک نهاد که رسالتی بزرگ بر دوش دارد. این نهاد برای انجام آن رسالت باید از بهترین ابزارها بهره گیرد تا روز به روز بر سرعت و کیفیت عمل او افزوده، و موفقیت او در پیشبرد اهدافش بیشتر شود. «نماد» یکی از آن ابزارهاست. لباس روحانیت هم نماد است و تمام بهره هایی که از نمادها به دست می آید، از این لباس هم انتظار می رود. این نماد وابسته به یک ایده و رسالت و فرهنگ می باشد که با آغاز تاریخ انسان آغاز شده و به سابقه همه پیامبران الهی دیرینه دارد.
اگر از لباس روحانیت به عنوان لباس پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و امام صادق (علیه السّلام) یاد می شود، به این معنا نیست که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و امام صادق (علیه السّلام) همین عمامه و عبا و قبا را با سبک امروزین آن در بر داشته اند. این سخن بیان وابستگی این نماد به اسلام و تشیع، و پیوند آن با نبوت و امامت است و به همین دلیل بزرگداشت این لباس نیز، تعظیم یکی از شعائر الهی به شمار می رود. از این رو جمله زیبای شهید مطهری هم بسیار جالب توجه است که فرمودند: «من در تمام عمرم یک افتخار بیشتر ندارم، آن هم همین عمامه و عباست».
مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، ج۲، ص۲۸۹.
این لباس که لباس عالمان دین است، برای ابلاغ پیام دین، دفاع از وحی و ایفای وظیفه سترگ تعلیم و تربیت زمینه ارتباطی همواری پدید می آورد که در آن انتقال پیام، به سهولت امکان پذیر است. این لباس، معرف روحانی است که در انجام وظایف خود باید حضور خود را ابراز نماید. پزشک، پلیس و راننده تاکسی هر کدام با استفاده از نماد ویژه ای، هویت صنفی و نوع خدمات اجتماعی خود را اعلام می کند. روحانیت نیز با این لباس هویّت، حضور و آمادگی خویش را برای خدمات صنفی خاصّی اعلام می کند. پیامبران خدا نیز در آغاز رسالت خویش، ناگزیر از معرفی جایگاه و اعلام هویت خود بوده اند. به عنوان مثال قرآن می فرماید:۱. قُل یا ایُّهَا النّاسُ اِنّی رَسُول الله اِلَیکُم جَمیعاً؛
اعراف/سوره۷، آیه۱۵۸.
این لباس به دلیل پیوندی که با دین یافته، تداعی کننده دعوت انبیا به خدا، قیامت، وحی و آسمان است و این تداعی برای انسان ارزش فراوان دارد. آدمی که باید در منزل دنیا مقدمات سعادت ابدی خود را به دست آورد، به دلیل دل مشغولی به شهوات و آرزوها، از وظایف الهی خود غافل می شود. داروی این غفلت، تذکر و توجه است و نمادهایی مانند لباس، اندکی در غفلت زدایی و ایجاد حالت «توجه» تاثیر دارند
تداعی و تذکر ارزش ها برای دیگران
...
اگر از لباس روحانیت به عنوان لباس پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و امام صادق (علیه السّلام) یاد می شود، به این معنا نیست که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و امام صادق (علیه السّلام) همین عمامه و عبا و قبا را با سبک امروزین آن در بر داشته اند. این سخن بیان وابستگی این نماد به اسلام و تشیع، و پیوند آن با نبوت و امامت است و به همین دلیل بزرگداشت این لباس نیز، تعظیم یکی از شعائر الهی به شمار می رود. از این رو جمله زیبای شهید مطهری هم بسیار جالب توجه است که فرمودند: «من در تمام عمرم یک افتخار بیشتر ندارم، آن هم همین عمامه و عباست».
مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، ج۲، ص۲۸۹.
این لباس که لباس عالمان دین است، برای ابلاغ پیام دین، دفاع از وحی و ایفای وظیفه سترگ تعلیم و تربیت زمینه ارتباطی همواری پدید می آورد که در آن انتقال پیام، به سهولت امکان پذیر است. این لباس، معرف روحانی است که در انجام وظایف خود باید حضور خود را ابراز نماید. پزشک، پلیس و راننده تاکسی هر کدام با استفاده از نماد ویژه ای، هویت صنفی و نوع خدمات اجتماعی خود را اعلام می کند. روحانیت نیز با این لباس هویّت، حضور و آمادگی خویش را برای خدمات صنفی خاصّی اعلام می کند. پیامبران خدا نیز در آغاز رسالت خویش، ناگزیر از معرفی جایگاه و اعلام هویت خود بوده اند. به عنوان مثال قرآن می فرماید:۱. قُل یا ایُّهَا النّاسُ اِنّی رَسُول الله اِلَیکُم جَمیعاً؛
اعراف/سوره۷، آیه۱۵۸.
این لباس به دلیل پیوندی که با دین یافته، تداعی کننده دعوت انبیا به خدا، قیامت، وحی و آسمان است و این تداعی برای انسان ارزش فراوان دارد. آدمی که باید در منزل دنیا مقدمات سعادت ابدی خود را به دست آورد، به دلیل دل مشغولی به شهوات و آرزوها، از وظایف الهی خود غافل می شود. داروی این غفلت، تذکر و توجه است و نمادهایی مانند لباس، اندکی در غفلت زدایی و ایجاد حالت «توجه» تاثیر دارند
تداعی و تذکر ارزش ها برای دیگران
...
wikifeqh: فوائد_لباس_روحانیت