تاسی

[ویکی فقه] تَأسّی به معنی الگو قرار دادن دیگری در عمل است. از این عنوان در بابهای مختلف فقه از عبادات، عقود و غیر آن دو به مناسبت سخن رفته است.
تأسّی در فقه عبارت است از اسوه و مقتدا قرار دادن پیشوایان معصوم علیهم السّلام و پیروی از آنان در اعمال و رفتار.
ضرورت تأسی
گفتار و کردار رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و نیز امامان علیهم السّلام از آن جهت که ظرف مشیت و ارادۀ خداوند متعال هستند، همواره منطبق با خواست و محبّت حضرت حق بلکه عین آن می باشد؛ ازاین رو،خداوند متعال در آیات متعدّدی از قرآن، بندگان را به پیروی از آنان و اطاعت مطلق از اوامر و نواهی ایشان فراخوانده و اعلام کرده است که وجود مبارک رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله الگو و اسوۀ نیکو برای شما است. بدین جهت شکی در محبوبیت و فضیلت تأسّی به معصومان علیهم السّلام در گفتار و رفتار ایشان نیست؛ بلکه تأسّی به آنان به معنای انجام دادن عمل بر وفق عمل ایشان، واجب است؛ بدین معنا که عملی را که آن بزرگواران به عنوان واجب، مستحب یا مباح انجام داده اند، بر امّت نیز واجب است آن عمل را با همان عنوان انجام دهند.
وجوب، استحباب یا اباحه فعل مورد تأسّی
فعلی که از معصوم علیه السّلام صادر شده است اگر وجه آن از نظر وجوب، استحباب یا اباحه معلوم باشد، بحثی نیست و اگر معلوم نباشد و قرائن تعیین کننده نیز وجود نداشته باشد، در اینکه فعل صادر شده دلالت بر وجوب دارد یا استحباب و یا اباحه- به معنای عام نه مقابل وجوب و حرمت- اختلاف است. البتّه اگر عمل، عبادی (قربی) باشد در دلالت آن بر رجحان و افضلیت شکی نیست.
تأسی در کلمات فقها
...

[ویکی فقه] تاسی (فقه). تَأسّی به معنی الگو قرار دادن دیگری در عمل است. از این عنوان در بابهای مختلف فقه از عبادات، عقود و غیر آن دو به مناسبت سخن رفته است.
تأسّی در فقه عبارت است از اسوه و مقتدا قرار دادن پیشوایان معصوم علیهم السّلام و پیروی از آنان در اعمال و رفتار.
ضرورت تأسی
گفتار و کردار رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و نیز امامان علیهم السّلام از آن جهت که ظرف مشیت و ارادۀ خداوند متعال هستند، همواره منطبق با خواست و محبّت حضرت حق بلکه عین آن می باشد؛ ازاین رو،خداوند متعال در آیات متعدّدی از قرآن، بندگان را به پیروی از آنان و اطاعت مطلق از اوامر و نواهی ایشان فراخوانده
آل عمران/سوره۳،آیه۳۱ .
فعلی که از معصوم علیه السّلام صادر شده است اگر وجه آن از نظر وجوب، استحباب یا اباحه معلوم باشد، بحثی نیست و اگر معلوم نباشد و قرائن تعیین کننده نیز وجود نداشته باشد، در اینکه فعل صادر شده دلالت بر وجوب دارد یا استحباب و یا اباحه- به معنای عام نه مقابل وجوب و حرمت- اختلاف است. البتّه اگر عمل، عبادی (قربی) باشد در دلالت آن بر رجحان و افضلیت شکی نیست.
الاصول العامة، ص۲۳۳-۲۳۴.
...