عصبیت

شدت ارتبا وتعلق ش ص بقوم وجماعت یامرام ومسلک خودوتعصب وکوشش درحفظوحمایت آن
( مصدر ) حمیت تعصب : عصبیت دین و غیرت پادشاهانه باعث آن شد که حضرت صاحبقرانی عزم گرجستان جزم فرموده ...

(عَ صَ یَّ ) [ ع . عصبیة ] (مص جع . ) تعصب .

عصبیت. [ ع َ ص َ بی ی َ ] ( ع اِمص ) عَصَبیّة. حمایت و طرفداری و مدافعه از کسی که خود را به شخص بستگی داده و یا شخص بدان بستگی دارد. ( ناظم الاطباء ). تعصب ،و اصل آن ، خصلتی است منسوب به عَصَبة که آن خویشان شخص باشند از جانب پدر، و در واقع آنان کسانی هستند که از حریم جد اعلای خود دفاع کنند: نَبض َ منه عرق ُ العصبیة؛ عصبیت او شعله ور شد و به هیجان آمد. ( از اقرب الموارد ). طرفداری و استواری و خویشاوندی. ( غیاث اللغات ). حمیت و تعصب. ( فرهنگ فارسی معین ). حمیت و طرفداری و سختی و میل و رغبت و تعصب و اشتیاق و حب وطن و حب خویشاوندی و قرابت و نسبت ، و دستگیری و معاونت و حب مذهب و غیرت و عقاید مذهبی. ( ناظم الاطباء ) : دانی که عداوت و عصبیت میان ایشان تا کدام جایگاهست ، افشین و بودلف عجلی. ( تاریخ بیهقی ص 170 ).
چون عصبیت کمر کین گرفت
خانه ز پرداختن آیین گرفت.عصبیت دین و غیرت پادشاهانه باعث آن شد که حضرت صاحبقرانی عزم گرجستان جزم فرمود. ( ظفرنامه یزدی ،از فرهنگ فارسی معین ). تعصب ؛ عصبیت کردن. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر بیهقی ).

۱. تعصب.
۲. [قدیمی، مجاز] خصومت، تعصب آلود.