کلمه جو
صفحه اصلی

تقویه

فرهنگ فارسی

بانگ و فریاد کردن

لغت نامه دهخدا

تقویه. [ ت َ ] ( ع مص ) بانگ و فریاد کردن. ( منتهی الارب ). || گرداگرد شکار آمدن تا به دامگاه آید. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

تقویة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) نیرومند کردن . (تاج المصادربیهقی ) (دهار). توانایی دادن و توانا کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نیرو دادن و توانا کردن . (آنندراج ). ضد تضعیف . (اقرب الموارد). تقویت و رجوع به تقویت شود. || و یقال : هو یقوی بذلک ؛ ای یُرمی به . (اقرب الموارد). یعنی او متهم است بدان و دشنام داده میشود به آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).


دانشنامه عمومی

مختصات: ۳۱°۵۰′۴۴″ شمالی ۵۴°۱′۴۶″ شرقی / ۳۱٫۸۴۵۵۶°شمالی ۵۴٫۰۲۹۴۴°شرقی / 31.84556; 54.02944
تقویه، روستایی از توابع بخش خضرآباد شهرستان اشکذر در استان یزد ایران است.
این روستا در دهستان کذاب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۰ نفر (۲۸خانوار) بوده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تقویّه، از مدارس بزرگ شافعیان در دمشق ، در عصر ایوبیان بود.
در نیمه دوم سده ششم بنیاد نهاده شد و تا سده دهم فعالیت آموزشی داشت. بانی و واقف آن تقی الدین ابوسعید عمربن نورالدوله شاهنشاه بن ایوب (متوفی ۵۸۷) بود که این مدرسه را برای دانشمند شافعی ، شهاب الدین ابوالفتح محمد طوسی (متوفی ۵۹۶) بنا کرد و مدرسه به سبب نام بانی آن به تقویّه شهرت یافت. تقی الدین، معروف به صاحب حِماه، برادرزاده سلطان صلاح الدین ایوبی مؤسس سلسله ایوبیان، و از امیران خوشنام این سلسله بود.وی سالها، از سوی صلاح الدین یا به استقلال ، بر بخشهای گسترده ای از جزیره، حرّان، رُها، شام و مصر حکم راند و اموال بسیاری برای تأسیس مدارس و دیگر اماکن عام المنفعه وقف کرد.
← تأسیس مدرسه تقویّه
۱. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲. ↑ محمد کردعلی، خطط الشام، ج۵، ص۷۷، بیروت ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲/۱۹۷۰ـ۱۹۷۲. ۳. ↑ ابن عماد، ج۴، ص۳۲۷ـ ۳۲۸. ۴. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۵. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۶. ↑ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۶۲ـ۶۳. ۷. ↑ ابن خلّکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان، ج۳، ص۴۵۶ـ ۴۵۸. ۸. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۲، ص۳۶۹، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۹. ↑ ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، ج۶، ص۱۱۳، قاهره (۱۳۸۳/ ۱۹۶۳). ۱۰. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۱. ↑ محمد کردعلی، خطط الشام، ج۵، ص۷۷، بیروت ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲/۱۹۷۰ـ۱۹۷۲. ۱۲. ↑ ابن شدّاد، الاعلاق الخطیرة فی ذکر امراءالشام و الجزیرة، ج۲، قسم ۱، ص۲۳۵، ج ۲، قسم ۱: تاریخ مدینه دمشق، چاپ سامی دهان، دمشق ۱۳۷۵/۱۹۵۶. ۱۳. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۵، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۴. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۱ـ ۲۲۲، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۵. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۲، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۶. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۳، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۷. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۱۳۸، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۸. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۱۴۳، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۹. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۴، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۰. ↑ ابن قاضی شهبه، تاریخ ابن قاضی شهبة، ج۱، جزء ۳، ص۲۸، چاپ عدنان درویش، دمشق ۱۹۷۷. ۲۱. ↑ ابن قاضی شهبه، تاریخ ابن قاضی شهبة، ج۱، جزء ۳، ص۳۶۶، چاپ عدنان درویش، دمشق ۱۹۷۷. ۲۲. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۳، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۳. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۴، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۴. ↑ ذهبی، تاریخ، ج۲۲، ص۱۸۷ـ ۱۸۸. ۲۵. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۳، ص۱۰۱، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۲۶. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۸۲ ـ ۸۵، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۷. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۴، ص۳۱۱، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۲۸. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۲، ص۳۶۹، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۲۹. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۳، ص۲۳۵، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۳۰. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۳، ص۲۳۵، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
منبع
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تقویه»، شماره۳۷۶۴.
...


کلمات دیگر: