بانگ و فریاد کردن
تقویه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تقویه. [ ت َ ] ( ع مص ) بانگ و فریاد کردن. ( منتهی الارب ). || گرداگرد شکار آمدن تا به دامگاه آید. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
تقویة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) نیرومند کردن . (تاج المصادربیهقی ) (دهار). توانایی دادن و توانا کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نیرو دادن و توانا کردن . (آنندراج ). ضد تضعیف . (اقرب الموارد). تقویت و رجوع به تقویت شود. || و یقال : هو یقوی بذلک ؛ ای یُرمی به . (اقرب الموارد). یعنی او متهم است بدان و دشنام داده میشود به آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
دانشنامه عمومی
مختصات: ۳۱°۵۰′۴۴″ شمالی ۵۴°۱′۴۶″ شرقی / ۳۱٫۸۴۵۵۶°شمالی ۵۴٫۰۲۹۴۴°شرقی / 31.84556; 54.02944
تقویه، روستایی از توابع بخش خضرآباد شهرستان اشکذر در استان یزد ایران است.
این روستا در دهستان کذاب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۰ نفر (۲۸خانوار) بوده است.
تقویه، روستایی از توابع بخش خضرآباد شهرستان اشکذر در استان یزد ایران است.
این روستا در دهستان کذاب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۰ نفر (۲۸خانوار) بوده است.
wiki: تقویه
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] تقویّه، از مدارس بزرگ شافعیان در دمشق ، در عصر ایوبیان بود.
در نیمه دوم سده ششم بنیاد نهاده شد و تا سده دهم فعالیت آموزشی داشت. بانی و واقف آن تقی الدین ابوسعید عمربن نورالدوله شاهنشاه بن ایوب (متوفی ۵۸۷) بود که این مدرسه را برای دانشمند شافعی ، شهاب الدین ابوالفتح محمد طوسی (متوفی ۵۹۶) بنا کرد و مدرسه به سبب نام بانی آن به تقویّه شهرت یافت. تقی الدین، معروف به صاحب حِماه، برادرزاده سلطان صلاح الدین ایوبی مؤسس سلسله ایوبیان، و از امیران خوشنام این سلسله بود.وی سالها، از سوی صلاح الدین یا به استقلال ، بر بخشهای گسترده ای از جزیره، حرّان، رُها، شام و مصر حکم راند و اموال بسیاری برای تأسیس مدارس و دیگر اماکن عام المنفعه وقف کرد.
← تأسیس مدرسه تقویّه
۱. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲. ↑ محمد کردعلی، خطط الشام، ج۵، ص۷۷، بیروت ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲/۱۹۷۰ـ۱۹۷۲. ۳. ↑ ابن عماد، ج۴، ص۳۲۷ـ ۳۲۸. ۴. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۵. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۶. ↑ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۶۲ـ۶۳. ۷. ↑ ابن خلّکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان، ج۳، ص۴۵۶ـ ۴۵۸. ۸. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۲، ص۳۶۹، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۹. ↑ ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، ج۶، ص۱۱۳، قاهره (۱۳۸۳/ ۱۹۶۳). ۱۰. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۱. ↑ محمد کردعلی، خطط الشام، ج۵، ص۷۷، بیروت ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲/۱۹۷۰ـ۱۹۷۲. ۱۲. ↑ ابن شدّاد، الاعلاق الخطیرة فی ذکر امراءالشام و الجزیرة، ج۲، قسم ۱، ص۲۳۵، ج ۲، قسم ۱: تاریخ مدینه دمشق، چاپ سامی دهان، دمشق ۱۳۷۵/۱۹۵۶. ۱۳. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۵، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۴. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۱ـ ۲۲۲، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۵. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۲، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۶. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۳، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۷. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۱۳۸، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۸. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۱۴۳، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۹. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۴، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۰. ↑ ابن قاضی شهبه، تاریخ ابن قاضی شهبة، ج۱، جزء ۳، ص۲۸، چاپ عدنان درویش، دمشق ۱۹۷۷. ۲۱. ↑ ابن قاضی شهبه، تاریخ ابن قاضی شهبة، ج۱، جزء ۳، ص۳۶۶، چاپ عدنان درویش، دمشق ۱۹۷۷. ۲۲. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۳، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۳. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۴، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۴. ↑ ذهبی، تاریخ، ج۲۲، ص۱۸۷ـ ۱۸۸. ۲۵. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۳، ص۱۰۱، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۲۶. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۸۲ ـ ۸۵، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۷. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۴، ص۳۱۱، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۲۸. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۲، ص۳۶۹، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۲۹. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۳، ص۲۳۵، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۳۰. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۳، ص۲۳۵، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
منبع
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تقویه»، شماره۳۷۶۴.
...
در نیمه دوم سده ششم بنیاد نهاده شد و تا سده دهم فعالیت آموزشی داشت. بانی و واقف آن تقی الدین ابوسعید عمربن نورالدوله شاهنشاه بن ایوب (متوفی ۵۸۷) بود که این مدرسه را برای دانشمند شافعی ، شهاب الدین ابوالفتح محمد طوسی (متوفی ۵۹۶) بنا کرد و مدرسه به سبب نام بانی آن به تقویّه شهرت یافت. تقی الدین، معروف به صاحب حِماه، برادرزاده سلطان صلاح الدین ایوبی مؤسس سلسله ایوبیان، و از امیران خوشنام این سلسله بود.وی سالها، از سوی صلاح الدین یا به استقلال ، بر بخشهای گسترده ای از جزیره، حرّان، رُها، شام و مصر حکم راند و اموال بسیاری برای تأسیس مدارس و دیگر اماکن عام المنفعه وقف کرد.
← تأسیس مدرسه تقویّه
۱. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲. ↑ محمد کردعلی، خطط الشام، ج۵، ص۷۷، بیروت ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲/۱۹۷۰ـ۱۹۷۲. ۳. ↑ ابن عماد، ج۴، ص۳۲۷ـ ۳۲۸. ۴. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۵. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۶. ↑ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۶۲ـ۶۳. ۷. ↑ ابن خلّکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان، ج۳، ص۴۵۶ـ ۴۵۸. ۸. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۲، ص۳۶۹، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۹. ↑ ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، ج۶، ص۱۱۳، قاهره (۱۳۸۳/ ۱۹۶۳). ۱۰. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۱۶، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۱. ↑ محمد کردعلی، خطط الشام، ج۵، ص۷۷، بیروت ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲/۱۹۷۰ـ۱۹۷۲. ۱۲. ↑ ابن شدّاد، الاعلاق الخطیرة فی ذکر امراءالشام و الجزیرة، ج۲، قسم ۱، ص۲۳۵، ج ۲، قسم ۱: تاریخ مدینه دمشق، چاپ سامی دهان، دمشق ۱۳۷۵/۱۹۵۶. ۱۳. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۵، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۴. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۱ـ ۲۲۲، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۵. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۲، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۶. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۳، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۷. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۱۳۸، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۸. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۱۴۳، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۱۹. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۴، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۰. ↑ ابن قاضی شهبه، تاریخ ابن قاضی شهبة، ج۱، جزء ۳، ص۲۸، چاپ عدنان درویش، دمشق ۱۹۷۷. ۲۱. ↑ ابن قاضی شهبه، تاریخ ابن قاضی شهبة، ج۱، جزء ۳، ص۳۶۶، چاپ عدنان درویش، دمشق ۱۹۷۷. ۲۲. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۳، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۳. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۲۲۴، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۴. ↑ ذهبی، تاریخ، ج۲۲، ص۱۸۷ـ ۱۸۸. ۲۵. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۳، ص۱۰۱، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۲۶. ↑ عبدالقادربن محمد نعیمی دمشقی، الدّارس فی تاریخ المدارس، ج۱، ص۸۲ ـ ۸۵، چاپ جعفر حسنی، (قاهره) ۱۹۸۸. ۲۷. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۴، ص۳۱۱، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۲۸. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۲، ص۳۶۹، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۲۹. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۳، ص۲۳۵، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷. ۳۰. ↑ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۱۳، ص۲۳۵، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
منبع
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تقویه»، شماره۳۷۶۴.
...
wikifeqh: تقویه
کلمات دیگر: