[ویکی فقه] زبان قرآن. زبان و شیوه خاص قرآن در بیان معانی و مقاصد را زبان قرآن گویند.
سنت الهی، آن بوده است که هر پیامبری را به زبان مردمش مبعوث کند تا تعلیم و تعلم به صورت کامل انجام گیرد؛ چنان که قرآن کریم فرموده است: (و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه لیبین لهم). زبان قرآن، زبان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم و زبان مردم است؛ همان زبانی که با یکدیگر سخن می گفته اند (انا انزلناه قرآنا عربیا لعلکم تعقلون). الفاظ قرآن عربی، و شیوه تفهیم معانی نیز متناسب با شیوه ای است که عرب در تفهیم مقاصد خود به کار می بست.آیت الله معرفت درباره زبان قرآن می گوید:قرآن کریم در افاده تعالیم عالی خود طریقه ویژه ای دارد و در بیان مطالبش روشی غیر از روش معمول محاوره بشری را اتخاذ کرده است.
روش ترجمه و درک محتوای قرآن
روش عقلا و قواعد کلامی که به نام اصول محاوره و اصول لفظیه خوانده می شود، در ترجمه الفاظ و عبارات قرآن به کار می رود؛ ولی برای پی بردن به مطالب عمیق قرآن، کافی نیست؛ از این رو، برای شناختن محتوای قرآن باید زبان قرآن و اصطلاحات مخصوص آن را شناخت.علامه طباطبایی رحمة الله علیه برای شناخت زبان وحی و دفع اشکالات و ابهامات در عبارات قرآنی راه رجوع به قرآن را ارائه کرده است. او می گوید: «باید از قرآن استفسار کرد تا معانی و مقاصد خود را آشکار سازد؛ زیرا قرآن کتاب مبین است.قرآن از وجودات پس پرده سخن گفته است که هرگز با موجودات این جهان سنخیت ندارد؛ همچون ملک، جن، روح القدس، بهشت، دوزخ، قیامت، صراط و…. برای دریافت معانی و مقاصد این مطالب باید صرفا از خود قرآن استفسار و استیضاح خواست».برخی گفته اند وقتی گفته می شود قرآن به لسان قوم نازل شده است تنها به این معنا نیست که قرآن عربی است؛ بلکه مراد این است که قرآن از باب آسانی بیان و از راه تساهل و تسامح، همان تعبیرات جاری عرب ها را به کار گرفته است؛ مثلا عرب ها از باب تغلیب، خطابشان با مذکر بود و قرآن هم همین روش را پیش گرفت.
سنت الهی، آن بوده است که هر پیامبری را به زبان مردمش مبعوث کند تا تعلیم و تعلم به صورت کامل انجام گیرد؛ چنان که قرآن کریم فرموده است: (و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه لیبین لهم). زبان قرآن، زبان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم و زبان مردم است؛ همان زبانی که با یکدیگر سخن می گفته اند (انا انزلناه قرآنا عربیا لعلکم تعقلون). الفاظ قرآن عربی، و شیوه تفهیم معانی نیز متناسب با شیوه ای است که عرب در تفهیم مقاصد خود به کار می بست.آیت الله معرفت درباره زبان قرآن می گوید:قرآن کریم در افاده تعالیم عالی خود طریقه ویژه ای دارد و در بیان مطالبش روشی غیر از روش معمول محاوره بشری را اتخاذ کرده است.
روش ترجمه و درک محتوای قرآن
روش عقلا و قواعد کلامی که به نام اصول محاوره و اصول لفظیه خوانده می شود، در ترجمه الفاظ و عبارات قرآن به کار می رود؛ ولی برای پی بردن به مطالب عمیق قرآن، کافی نیست؛ از این رو، برای شناختن محتوای قرآن باید زبان قرآن و اصطلاحات مخصوص آن را شناخت.علامه طباطبایی رحمة الله علیه برای شناخت زبان وحی و دفع اشکالات و ابهامات در عبارات قرآنی راه رجوع به قرآن را ارائه کرده است. او می گوید: «باید از قرآن استفسار کرد تا معانی و مقاصد خود را آشکار سازد؛ زیرا قرآن کتاب مبین است.قرآن از وجودات پس پرده سخن گفته است که هرگز با موجودات این جهان سنخیت ندارد؛ همچون ملک، جن، روح القدس، بهشت، دوزخ، قیامت، صراط و…. برای دریافت معانی و مقاصد این مطالب باید صرفا از خود قرآن استفسار و استیضاح خواست».برخی گفته اند وقتی گفته می شود قرآن به لسان قوم نازل شده است تنها به این معنا نیست که قرآن عربی است؛ بلکه مراد این است که قرآن از باب آسانی بیان و از راه تساهل و تسامح، همان تعبیرات جاری عرب ها را به کار گرفته است؛ مثلا عرب ها از باب تغلیب، خطابشان با مذکر بود و قرآن هم همین روش را پیش گرفت.
wikifeqh: حروف مقطعه سخن رفته است.کتاب آراء متقدمان را با متأخران مقایسه کرده و نمونه های گوناگون تاریخی را، از گذشته تا به روزگار معاصر،فرادست آورده است.
این کتاب دارای یک مقدمه و 14 فصل می باشد که در ابتدای هرفصل چکیدۀ آن فصل آمده است.
فصل اول: فلسفه های و زبان دین(نگاهی از بیرون و با فاصلۀ دور)
فصل دوم:خاستگاه و سیر تاریخی توجهات و مطالعات زیباشناختی در زبان قرآن(اعجاز بیانی)گزارشی تاریخی.
این کتاب دارای یک مقدمه و 14 فصل می باشد که در ابتدای هرفصل چکیدۀ آن فصل آمده است.
فصل اول: فلسفه های و زبان دین(نگاهی از بیرون و با فاصلۀ دور)
فصل دوم:خاستگاه و سیر تاریخی توجهات و مطالعات زیباشناختی در زبان قرآن(اعجاز بیانی)گزارشی تاریخی.
wikinoor: فارسی است.
«زبان قرآن» کتابی است به زبان فارسی، بنا به گفته مؤلف در مقدمه کتاب، در این کتاب از منظر زبان شناختی و زیباشناختی به قرآن نگاه شده است، هرچند زبان قرآن ممکن است از دیدگاههای گوناگون، موضوع مطالعات بسیار باشد اما این کتاب از نگاه زیباشناختی گزارشی تاریخی ارائه و رویکردهای گوناگون به این کلام آسمانی و سیر تطور آنها را بیان داشته است. بنابراین مرکز ثقل بحثها زیباشناسی است اما احیانا ملاحظاتی معرفت شناسانه و زبان شناسانه نیز در کار آمده است. در این پژوهش نه تنها اثر موسیقایی کلام بلکه جنبه های آوا- معنایی (فونو - سمانتیک) و هنر تصویری و دراماتیکی آن نیز مد نظر بوده است. بخشی دیگر از مباحث کتاب، درباره زبان تمثیلی، کنایی و نمادین قرآن، از نظرگاه معنی شناسی (علم دلالت) و زیباشناسی است. و در پایان از آراء گوناگون در باب حروف مقطعه سخن رفته است. کتاب آراء متقدمان را با متاخران مقایسه کرده و نمونه های گوناگون تاریخی را، از گذشته تا به روزگار معاصر، فرادست آورده است.
ساختار
این کتاب دارای یک مقدمه و ۱۴ فصل می باشد که در ابتدای هرفصل چکیده آن فصل آمده است. فصل اول: فلسفه های و زبان دین (نگاهی از بیرون و با فاصله دور). فصل دوم: خاستگاه و سیر تاریخی توجهات و مطالعات زیباشناختی در زبان قرآن ( اعجاز بیانی ) گزارشی تاریخی. فصل سوم: عنصر آهنگ و زیبایی در زبان دین . فصل چهارم: آواشناسی زبان قرآن، انسجام و روانی آن و سنفونیهای زیبایش. فصل پنجم: هماهنگی ( هارمونی ) آیات و پایان بندها. فصل ششم: برخی تقارنهای زیبای دیگر در بافت زبان قرآن، مانند اشتقاق ، جناس ، طباق و تقابل ، مشاکله ، عکس و... فصل هفتم: معادله آوایی- معنایی ( فونو - سمانتیک ) در زبان قرآن. فصل هشتم: هنر تصویری در زبان قرآن. فصل نهم: زبان بی نهایت خرد- معنایی بی نهایت خرد ( کوانتم زبان قرآن). فصل دهم: سخن سخته و زبان سنجیده قرآن. فصل یازدهم: جانشین ناپذیری و بی بدیلی در واژگان و تعابیر قرآنی. فصل دوازدهم: ابررسانایی در زبان قرآن. فصل سیزدهم: عنصر مجاز ، کنایه ، استعاره و تمثیل در زبان قرآن. فصل چهاردهم: حروف رمز (کدها) در زبان قرآن. در پایان کتاب هم پنج پیوست و کتابشناسی- اضافه شده است.پیوستها عبارتند از: پیوست ۱: اشاره ای بر توجه به آگاهی و عقل و استدلال در زبان قرآن. پیوست ۲: اشاره ای به لزوم هم سخنی زبان ایمان با زبانهای دیگر. پیوست ۳: فهرست برخی از جلوه ها و جنبه های مربوط به زیبایی های زبان قرآن در سخن پیامبر و ائمه -علیهم الصلاة و السلام -و صحابیان. پیوست ۴: اشاره ای به مبانی کلامی سخن گفتن خدا با رسولان. پیوست ۵: نقدی بر سیر تحول قرآن.
نسخه شناسی
این کتاب به قلم مقصود فراستخواه نگارش یافته و در قطع رقعی با جلد شومیز و در ۳۲۰ صفحه برای بار اول در سال ۱۳۷۶ از سوی شرکت انتشارات علمی و فرهنگی به چاپ رسیده است. منبع، ۱- مقدمه کتاب ۲- بهاء الدین خرمشاهی، دانشنامه قرآن، جاول، ص.۱۱۴۴
«زبان قرآن» کتابی است به زبان فارسی، بنا به گفته مؤلف در مقدمه کتاب، در این کتاب از منظر زبان شناختی و زیباشناختی به قرآن نگاه شده است، هرچند زبان قرآن ممکن است از دیدگاههای گوناگون، موضوع مطالعات بسیار باشد اما این کتاب از نگاه زیباشناختی گزارشی تاریخی ارائه و رویکردهای گوناگون به این کلام آسمانی و سیر تطور آنها را بیان داشته است. بنابراین مرکز ثقل بحثها زیباشناسی است اما احیانا ملاحظاتی معرفت شناسانه و زبان شناسانه نیز در کار آمده است. در این پژوهش نه تنها اثر موسیقایی کلام بلکه جنبه های آوا- معنایی (فونو - سمانتیک) و هنر تصویری و دراماتیکی آن نیز مد نظر بوده است. بخشی دیگر از مباحث کتاب، درباره زبان تمثیلی، کنایی و نمادین قرآن، از نظرگاه معنی شناسی (علم دلالت) و زیباشناسی است. و در پایان از آراء گوناگون در باب حروف مقطعه سخن رفته است. کتاب آراء متقدمان را با متاخران مقایسه کرده و نمونه های گوناگون تاریخی را، از گذشته تا به روزگار معاصر، فرادست آورده است.
ساختار
این کتاب دارای یک مقدمه و ۱۴ فصل می باشد که در ابتدای هرفصل چکیده آن فصل آمده است. فصل اول: فلسفه های و زبان دین (نگاهی از بیرون و با فاصله دور). فصل دوم: خاستگاه و سیر تاریخی توجهات و مطالعات زیباشناختی در زبان قرآن ( اعجاز بیانی ) گزارشی تاریخی. فصل سوم: عنصر آهنگ و زیبایی در زبان دین . فصل چهارم: آواشناسی زبان قرآن، انسجام و روانی آن و سنفونیهای زیبایش. فصل پنجم: هماهنگی ( هارمونی ) آیات و پایان بندها. فصل ششم: برخی تقارنهای زیبای دیگر در بافت زبان قرآن، مانند اشتقاق ، جناس ، طباق و تقابل ، مشاکله ، عکس و... فصل هفتم: معادله آوایی- معنایی ( فونو - سمانتیک ) در زبان قرآن. فصل هشتم: هنر تصویری در زبان قرآن. فصل نهم: زبان بی نهایت خرد- معنایی بی نهایت خرد ( کوانتم زبان قرآن). فصل دهم: سخن سخته و زبان سنجیده قرآن. فصل یازدهم: جانشین ناپذیری و بی بدیلی در واژگان و تعابیر قرآنی. فصل دوازدهم: ابررسانایی در زبان قرآن. فصل سیزدهم: عنصر مجاز ، کنایه ، استعاره و تمثیل در زبان قرآن. فصل چهاردهم: حروف رمز (کدها) در زبان قرآن. در پایان کتاب هم پنج پیوست و کتابشناسی- اضافه شده است.پیوستها عبارتند از: پیوست ۱: اشاره ای بر توجه به آگاهی و عقل و استدلال در زبان قرآن. پیوست ۲: اشاره ای به لزوم هم سخنی زبان ایمان با زبانهای دیگر. پیوست ۳: فهرست برخی از جلوه ها و جنبه های مربوط به زیبایی های زبان قرآن در سخن پیامبر و ائمه -علیهم الصلاة و السلام -و صحابیان. پیوست ۴: اشاره ای به مبانی کلامی سخن گفتن خدا با رسولان. پیوست ۵: نقدی بر سیر تحول قرآن.
نسخه شناسی
این کتاب به قلم مقصود فراستخواه نگارش یافته و در قطع رقعی با جلد شومیز و در ۳۲۰ صفحه برای بار اول در سال ۱۳۷۶ از سوی شرکت انتشارات علمی و فرهنگی به چاپ رسیده است. منبع، ۱- مقدمه کتاب ۲- بهاء الدین خرمشاهی، دانشنامه قرآن، جاول، ص.۱۱۴۴
wikifeqh: زبان_قرآن_(کتاب)