سبق و رمایه

لغه این دو کلمه در جای خود معنی شده است ولی مراد بهر یک از این دو عقد و تعهدی است بی دو نفر بر پیشی گرفتن و غلبه بر دیگری در امور راجعه بجنگ که یک نفر آنرا ایجاب و دیگری قبول مینماید و فایده این در فراگرفتن فنون جنگ و تمرین بر آداب آن و ورزیده شدن در سلحشوری است

( ~ . وَ یِ ) [ ع - فا. ] (اِمر. ) شرط ، پیمانی بین دو نفر برای مسابقه در اسب دوانی و تیراندازی .

سبق و رمایه. [ س َ ق ُ رِ ی َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) لغةً این دو کلمه در جای خود معنی شده است ولی مراد بهر یک از این دو عقد و تعهدی است بین دو نفر بر پیشی گرفتن و غلبه بر دیگری در امور راجعه بجنگ که یک نفر آن را ایجاب و دیگری قبول مینماید وفایده این در فراگرفتن فنون جنگ و تمرین بر آداب آن و ورزیده شدن در سلحشوری است. بااینکه گروبندی در اسلام تحریم و منع شده است این موضوع را تشریع بلکه تحریص و ترغیب نموده ، و بعضی از فقهاء مغالبه با عوض را در امور راجع بمحاربه محدود و منحصر ببعضی از مراکب و بعضی از آلات جنگ نموده است. بهر تقدیر صحت این دو عقد و ترتب آثار بر آن بشروطی توقف دارد: 1 - دو حریف می بایست ببلوغ عقل و رشد و عدم محجوریت کامل باشند. 2 - تعهد و عقد به ایجاب و قبول انشاء و هر لفظبلکه اشاره و مکاتبه که دال بر آن باشد کفایت می نمایند. 3 - عوض و گروگان بین دو حریف اعم از این که عین خارجی یا در ذمه باشد میبایست معین و معلوم باشد. و در هر یک از این دو سبق و رمایه علاوه بر این شرایط، شرایط دیگری نیز معتبر است. برای اطلاع بیشتر رجوع به شرح تبصره علامه حلی صص 35 - 45 تألیف زین العابدین ذوالمجدین چ دانشگاه و کتاب شرایع و مسالک شود.