راس المال

۱- اصل مال سرمایه ( تجارت ) مایه : و جمعی از اشراف و اعیان که بتصاریف زمان پریشان حال گردیدهاند مساعده و راسالمال از سر کارخاصه شریفه بطریق حسنه داده اند که سرمایه کسب معیشت کرده برفاه حال روزگار گذرانند . به راس المال فروختن . فروختن چیزی بدون سود . یا راس المال کردن . با ذکربهای خرید سودی بدان افزودن در معامله . یا راس المالی معامله کردن . بمزان خرید فروختن سربسر فروختن . ۲- گفتن فروشنده اصل قیمت خرید را بمشتری افزودن سودی بدان . اگر فروشنده در ذکر بهای اصلی دروغ گوید معامله حرام می گردد.
اصل مال، سرمایه، اصل سرمایه

( رأس المال ) ( ~ُ ) [ ع . ] (اِمر. ) اصل سرمایه ، مایه .

رأس المال. [ رَءْ سُل ْ ] ( ع اِ مرکب ) اصل مال. ( منتهی الارب ). سرمایه. ( فرهنگ نظام ). سرمایه تجارت. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از کشاف اصطلاحات الفنون ): اقترضنی عشرة برؤوسها؛ یعنی وام بی سود داد که تنها رأس المال پس داده شود. ( از اقرب الموارد ) : پادشاه در غضب رفت و فرمود که اگر ترک چنین حیل و تزویرات نگیرند فرمان فرماییم تا هر آفریده ای قرضی بستاند اصلاً و رأساً، رأس المال و ربح بازندهد. ( تاریخ غازانی ص 323 ).
تا بدستم از سر زلف تو رأس المال بود
از غلامان کمینم دولت و اقبال بود.ضیطری ؛ آنکه در بازار بدون رأس المال آید و در کسب مطلب حیله ها کند. ( منتهی الارب ).
- به رأس المال فروختن ؛ بی سودی فروختن. بی افزودن منفعتی فروختن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
- رأس المال کردن ؛ با ذکر بهای خرید سودی بدان افزودن در معامله. رجوع به رأس المال در بالا شود.
- رأس المالی معامله کردن ؛ سربسر فروختن. بمیزان خرید فروختن. فروختن بی افزودن سودی.
|| در تداول بازار، رأس المال آن را گویند که اصل قیمت خرید را بمشتری بگویند و سودی بر آن معین کنند و اگر در ذکر بهای اصلی دروغ گویند معامله حرام میشود، و عوام آنرا رسول مال نیز گویند و پندارند رسول ( ص ) را شاهد معامله کرده اند، و حضرت عباسی نیز نامند. || بهایی که در مقابل سلم ( سلف ) پردازند. ( کشاف اصطلاحات الفنون ).

۱. [عامیانه] اصل پولی که به بهای کالایی داده می شود.
۲. [قدیمی] اصل مال، سرمایه، اصل سرمایه.