زایگان. ( اِخ ) دهی است جزء دهستان رودبار قصران بخش افجه شهرستان تهران واقع در 26000 گزی شمال باختر گلندوک و 6000 گزی خاوری راه شوسه شمشک به تهران. کوهستانی و سردسیر است. سکنه آن 533 تن شیعه فارسی و مازندرانی زبان اند. این ده دارای چشمه سار و رود محلی و غلات ، ارزن ، لبنیات و قلمستان است. شغل اهالی آن زراعت کارگری در معادن شمشک و مکاری می باشد. راه آن مالرو است. و مزرعه شنگ زار جزء این ده است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ). زایگان و لالان و آب نیک سه دره اند در پشم «مرکز رودبار». ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 353 ).
زایگان
لغت نامه دهخدا
دانشنامه عمومی
مختصات: ۳۵°۵۸′۱۹″ شمالی ۵۱°۳۵′۱۳″ شرقی / ۳۵٫۹۷۱۹۴°شمالی ۵۱٫۵۸۶۹۴°شرقی / 35.97194; 51.58694
«ویکی انگلیسی».
زایگان (به تاتی: زاگون) از روستاهای دهستان رودبار قصران بخش رودبار قصران شهرستان شمیران استان تهران ایران است.
جمعیت این روستا بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ حدود ۴۲۵ نفر در ۱۳۰ خانوار بوده است. که قطعاً تا کنون تغییر یافته است.
گیتی دیهیم در کتاب بررسی خرده گویش های منطقهٔ قصران به انضمام واژه نامهٔ قصرانی ، زبان آبادی زایگان را تاتی و مخلوطی از طالقانی و مازندرانی قید است. حسین کریمان در جلد دوم کتاب قصران کوهسران آورده است : منطقه قصران باستانی شامل مناطق لاوشان، فشم، شمشک، گاجره و روستاهای کوهپایه ای توچلال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجه ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشه ی زبانهای دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تاثیر یافته است، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجه ی مازندرانی به همان نسبت افزوده می شود، چنانکه در لهجه ی میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسر لهجه ی مازندرانی غلبه دارد .
«ویکی انگلیسی».
زایگان (به تاتی: زاگون) از روستاهای دهستان رودبار قصران بخش رودبار قصران شهرستان شمیران استان تهران ایران است.
جمعیت این روستا بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ حدود ۴۲۵ نفر در ۱۳۰ خانوار بوده است. که قطعاً تا کنون تغییر یافته است.
گیتی دیهیم در کتاب بررسی خرده گویش های منطقهٔ قصران به انضمام واژه نامهٔ قصرانی ، زبان آبادی زایگان را تاتی و مخلوطی از طالقانی و مازندرانی قید است. حسین کریمان در جلد دوم کتاب قصران کوهسران آورده است : منطقه قصران باستانی شامل مناطق لاوشان، فشم، شمشک، گاجره و روستاهای کوهپایه ای توچلال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجه ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشه ی زبانهای دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تاثیر یافته است، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجه ی مازندرانی به همان نسبت افزوده می شود، چنانکه در لهجه ی میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسر لهجه ی مازندرانی غلبه دارد .
wiki: زایگان
کلمات دیگر: