عبیدالله مهدی

عبیدالله مهدی(نام کامل وی: عبیدالله سعید بن الحسین المهدی بالله) (۹۰۹-۹۳۴) بنیانگذار خلافت فاطمی، تنها خاندان بزرگ خلافت شیعه در تاریخ اسلام بود.
محمد بن زین العابدین (۱۳۶۲=)، تاریخ جماعت اسمعیلیه:هدایت المومنین الطالبین، ترجمهٔ هما خاقان زاده، به کوشش الکساندر سیمونوف.، تهران: اساطیر تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
وی شیعه اسماعیلی بود و نسب خود را به فاطمه دختر محمد می رسانید؛ در بین مورخین مسلمان برخی مانند ابن خلدون و ابن اثیر ادعای او را پذیرفته اند و برخی مانند ابن خلکان و سیوطی این نسب نامه را جعلی می دانند.
عبیدالله مهدی در شهر سلمیه از سرزمین حمص در شهرهای شام علیه خلیفه خروج کرد و به مراکش پناه آورد، پس از مدتی از آنجا نیز خارج شده و به سجلماسه رفت. سرانجام، او موفق به تشکیل خلافت فاطمی شد؛ دو سال پیش از مرگش، خلافت او از مراکش تا مصر و تونس گسترش یافته بود.
در مذهب اسماعیلیه، او امام دانسته می شود.

عُبِیدُالله مهدی (۲۵۹ـ۳۲۲ق)
(یا: عبیدالله بن محمد فاطمی، مهدی فاطمی) مؤسس و نخستین امیر (حک: ۲۹۷ـ۳۲۲ق) سلسلۀ علویان اسماعیلی مذهب مغرب و نخستین خلیفۀ فاطمی در شمال افریقا. در باب نسب و محل تولد وی اختلاف است ، گروهی او را فرزند عبدالله بن میمون قدّاح و محل تولد او را هم سَلَمیّه (در سوریه ) یا در کوفه دانسته اند. وی خود را از اخلاف حضرت علی (ع) و فاطمه زهرا (س) معرفی می کرد. او پس از آن که به ابوعبدالله شیعی، داعی بزرگ اسماعیلی، که مقدمات تأسیس دولت فاطمیان را در شمال افریقا مهیا ساخت ، پیوست ، فاتحانه وارد رقاده شد (۲۹۷ق) و به قدرت رسید. عبیدالله به مدت ۲۵ سال بر اریکه قدرت ماند. در این مدت ، مبلّغ بزرگش ، ابوعبدالله شیعی و برادرش ابوالعباس را در سال اول حکومتش کشت و به توسعۀ قلمرو خود پرداخت . وی والیان و مبلّغان آیین خود را راهی طرابلس غرب و سیسیل کرد. سپس درصدد تسخیر مصر برآمد اما موفق نگردید. با وجود این، اقتدار خود را از مرز مصر تا مراکش گسترش داد. در ۳۰۳ق، شهر مهدیه را ساخت و پایتخت خود را از قیروان به آن جا منتقل نمود. وی در ۶۳سالگی درگذشت .