چاد

مختصات: ۱۲°۰۶′ شمالی ۱۶°۰۲′ شرقی / ۱۲٫۱۰۰°شمالی ۱۶٫۰۳۳°شرقی / 12.100; 16.033
مساحت: ۱٬۲۸۴٬۰۰۰ کیلومتر مربع
جمعیت: ۱۰٬۳۲۹٬۲۰۸ نفر (برآورد ۲۰۰۹)
نرخ رشد سالانه جمعیت :۳۱/۳ درصد
میانگین نرخ رشد جمعیت در سال های ۱۹۹۸–۱۹۹۰: ۷/۲ درصد
نسبت جمعیت زیر ۱۴ سال: ۴۸ درصد
نسبت جمعیت ۱۵ تا۶۴ سال: ۴۹ درصد
نسبت جمعیت بالای ۶۵ سال: ۳ درصد
نرخ زاد و ولد در هر هزار نفر: ۸۱/۴۸ نفر
نرخ مرگ و میر در هر هزار نفر: ۷۱/۱۵ نفر
نسبت جنسی مردان در کل جمعیت: ۹۴/۰
نرخ مرگ و میر کودکان در هر هزار نفر: ۶۶/۹۶ درصد
نرخ باروری زنان: ۶۳/۶ درصد
امید به زندگی در بین مردان: ۵/۴۸ سال
امید به زندگی در بین زنان: ۵۶/۵۲ سال
تراکم نسبی جمعیت در هر کیلومتر مربع: ۷۷/۶ نفر
نسبت با سوادی مردان بالای ۱۵ سال: ۱/۶۲ درصد
نسبت با سوادی زنان بالای ۱۵ سال: ۷/۳۴ درصد
تیره های جمعیتی:عرب، سودانی، بانتوئی
مذهب اکثریت جمعیت: اسلام ۵۵ درصد، مسیحی ۴۰ درصد (۲۲ درصد کاتولیک و ۱۸ درصد پروتستان)
مذهب اقلیت جمعیت: آنیمیست ۵ درصد
زبان رسمی: فرانسوی، عربی
چاد (عربی: تشاد‎ Tšād,: فرانسوی: Tchad (‎i‎/tʃæd/‎) با نام رسمی جمهوری چاد، کشوری بی دریا و همه سو خشک در مرکز آفریقاست. پایتخت آن انجامنا است. مساحت این کشور در حدود۱٬۲۸۴٬۰۰۰ کیلومتر مربع است. این کشور از نظر ردهٔ مساحتی در جهان رتبهٔ بیستم را به نام خود کرده است که جزء سی کشور بزرگ دنیا و از بزرگ ترین کشورهای آفریقا است. با این که مساحت این کشور اندکی از کشور ایران کوچک تر است، و مقداربسیار ناچیزی از نیجر بزرگ تر است، اما جمعیت آن از یک هفتم ایران کمتر و حتی از جمعیت نیجر هم کمتر است. مقدار عظیمی از مساحت این کشور بیابان و صحرا است و اکثر زمین هایآن، غیرقابل کشت می باشد. نژادهای این کشور به این ترتیبند:۲۷/۷درصد سارا، ۱۲/۳درصدعرب، ۱۱/۵درصد مایوکبی، ۹درصد کانم بورنو و ۳۹/۵درصد بقیه. سیستمحکومتی این کشور بر اساس نظام جمهوری است. جمهوری چاد از شمال با کشور لیبی، از شرق با کشور سودان ، از جنوب با کشورهای آفریقای مرکزی و کامرون و از غرب با کشورهاینیجر و نیجریه همسایه است.
جمهوری چاد در تاریخ ۱۱ اوت ۱۹۶۰ به استقلال رسید ولی هنوز آرامش کامل در آن برقرار نشده و این کشور در سال های اخیر بارها به تحریک نیروهای خارجی با جنگ داخلی روبرو شده است.
آقای «ادریس دبی» در حال حاضر به عنوان رئیس جمهور بر کشور چاد حکومت می کند.

چاد (Chad)
موقعیت. جمهوری چاد در مرکز شمالی قارۀ افریقا جای دارد و کشور لیبی از شمال، سودان از شرق، جمهوری افریقای مرکزی از جنوب، و کشورهای کامرون، نیجریه، و نیجر از غرب آن را در میان گرفته اند. این سرزمین، که از هر سو در خشکی محصور است، ۱,۲۸۴,۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت دارد و پایتخت آن شهر اِنجامِنا۱ست.سیمای طبیعی. کشور چاد سرزمینی عمدتاً هموار و کم ارتفاع است که کوه های تیبِستی۲ در شمال، آن را از صحراهای تیبِستی و لیبی جدا می کنند و نیز ارتفاعات اِنِدی۳، با بلندی ۱,۳۱۰ متر و وادی۴ در شرق، بلندی های عمدۀ آن را تشکیل می دهند و کوه اِمی کوسی۵ با ارتفاع ۳,۴۱۵ متر، در کوه های تیبِستی، بلندترین نقطۀ کشور محسوب می شود. نواحی مرکزی چاد را دشت همواری فراگرفته است که به گودال جوراب۶ منتهی می شود و دریاچۀ چاد، در غرب، مهم ترین و چشمگیرترین عارضۀ آبی آن است. این دریاچه که روزگاری وسیع تر از امروز بود، در مرز مشترک چاد و سه کشور نیجر، نیجریه، و کامرون قرار دارد. مهم ترین رودخانه های این کشور عبارت اند از لوگون۷، که بخشی از مرز کشور کامرون را تشکیل می دهد؛ و نیز رودخانۀ شاری۸، که از جنوب به دریاچۀ چاد می ریزند. کرانۀ رودخانه های مزبور از نظر کشاورزی اهمیت ویژه ای دارند و عمده ترین آبادی ها و بیشترین جمعیت کشور در همین نواحی متمرکزند. کشور چاد به چهارده استان تقسیم می شود و شهرهای مهم آن عبارت اند از اِنجامِنا، بونگور۹، سار۱۰، آبِشِه۱۱، موندو۱۲، و دوبا۱۳. اقلیم چاد بسیار گرم و مدارگانی است و میزان ریزش باران در نواحی گوناگون آن متفاوت است. باران های تابستانی موجب بارآوری نواحی کشاورزی و طراوت و شادابی جنگل ها و علفزارهای جنوبی است که روبه شمال از میزان آن کاسته می شود و نواحی خشک و کم آب شمالی را پدید می آورند. روییدنی ها و آبادی های این نواحی به نخلستان های کوچک و واحه هایی چند منحصر شده است و جنگل های جنوبی این کشور حیواناتی چون فیل، ببر، زرافه، شیر، و گراز را در خود پناه داده اند. فصل بارندگی نواحی جنوبی معمولاً از آبان تا فروردین است. میانگین دمای شهر انجامنا در دی ماه حدود ۲۴ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه ۲۸ درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۷۴۴ میلی متر است.
اقتصاد. کشاورزی رکن اصلی اقتصاد چاد را تشکیل می دهد و ۸۰ درصد از نیروی کار کشور در این بخش مشغول اند و دوسوم از تولید ناخالص ملی از این راه تأمین می شود. غذای اصلی مردم چاد را ذرت و برنج تشکیل می دهد و پنبه و بادام زمینی از اقلام صادراتی این کشورند. دامداری و پرورش چهارپایان، بعد از کشاورزی، در ردیف دوم صادرات چاد است. صدور نفت، که جایگاه ویژه ای دارد، به سبب جنگ های داخلی با مشکل مواجه شده و از میزان بهره برداری آن کاسته شده است. چاد از نظر صنعت در مقایسه با دیگر کشورهای پیرامون خود در ردیف پایین تری قرار دارد و پنبه پاک کنی و تولید الیاف کتانی، روغن های خوراکی، شکر، نوشابه، سیگار، و صابون فعالیت های صنعتی آن را تشکیل می دهند. نمک، که میزان استخراج سالانۀ آن به ۴هزار تن می رسد، از اطراف دریاچۀ چاد به دست می آید. اگرچه اورانیوم، طلا، آهن، و بوکسیت منابع مهم زیرزمینی آن را تشکیل می دهند ولی فقط اندکی طلا و آهن استخراج می شود.
سطح زیر پوشش جنگل های چاد به حدود ۱۱میلیون هکتار (۸.۸ درصد از مساحت کشور) بالغ می شود و تولید چوب و الوار آن ۲میلیون متر مکعب در سال است. صنعت شیلات در کشور چاد بسیار محدود و به صید ۸۵هزار تن ماهی منحصر شده است که از دریاچۀ چاد و نیز رودخانه های شاری و لوگون صید می شوند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور چاد، جمهوری با یک مجلس قانون گذاری است. رئیس جمهور، عالی ترین مقام کشور، با آرای عمومی انتخاب می شود و ۱۴۵ نمایندۀ مجلس شورای ملی را مردم برای مدت چهار سال انتخاب می کنند.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور چاد در حدود۱۱,۲۲۷,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۸.۷ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت آن ۳ درصد است و ساراها و عرب های سودانی در حدود ۵۶ درصد از جمعیت قومی آن را تشکیل می دهند. ۵۰ درصد از جمعیت چاد مسلمان سُنّی اند و۷۸.۴ درصد از آنان در روستاها به سر می برند؛ عربی و فرانسوی زبان های رسمی آنان است. سرزمین چاد ترکیبی از اقوام گوناگون با فرهنگ های متنوع است و بیش از ۱۰۰ زبان در آن جا رواج دارد. ساکنان عرب نواحی شمالی، سلطان نشین اسلامی کانم بورنو۱۴ را در این سرزمین تأسیس کردند که در قرن ۱۶ به اوج اقتدار و وسعت خود رسید. آنان راه کاروان روی صحرا به لیبی و مدیترانه را تحت نظارت خود درآوردند و به ترویج آیین اسلام پرداختند. مبلغان مسیحی نیز در پایان قرن ۱۸ مسیحیت را در نواحی جنوبی چاد رواج دادند و به مرور این سرزمین را به تحت الحمایگی فرانسه درآوردند. کنفرانس برلین در ۱۸۸۵ تسلط فرانسویان را بر چاد رسمیت بخشید و این سرزمین پس از جنگ جهانی اول (۱۹۲۰) به مالکیت کامل فرانسه درآمد. در ۱۹۵۸ به یکی از جمهوری های خودگردانِ داخلیِ سرزمین های فرادریاها۱۵ی فرانسه مبدل شد و در ۱۹۶۰ به استقلال کامل دست یافت و فرانسوا تومبالبایه۱۶ به عنوان نخستین رئیس جمهور آن برگزیده شد. N’Djamena Tibesti Ennedi Ouaddaï Emi koussi Djourab Logone Chari Bongor Sarh Abeche Moundou Doba Kanem Bornu overseas François Tombalbaye

چاد با نام رسمی جمهوری چاد، کشوری خشکی فراگرفته در منطقهٔ آفریقای مرکزی است.
• «پرچم : پرچم چاد از سه نوار عمودی آبی، طلایی (زرد) و قرمز تشکیل شده است. رنگی آبی نشانهٔ آبی آسمان، جویبارها و امید است و رنگ زرد به نشانهٔ خورشید و بیابان (صحرا) می باشد. رنگ قرمز نیز نشانهٔ فداکاری مردم چاد شمرده شده است. مجلس نمایندگان چاد از بین پرچم های که قبلاً در این کشور مورد استفاده قرار می گرفت، سه رنگ ویژهٔ کشورهای آفریقایی یعنی قرمز، زرد و سبز را برگزید ولی با واکنش هایی مواجه شد زیرا رنگ سبز خاص کشورهای اسلامی می باشد بنابراین مجلس نمایندگان به جای سبز، رنگ آبی را برگزید و پرچم امروزی چاد به وجود آمد.» در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م -> رسول خیراندیش

[ویکی اهل البیت] کشور چاد ، شامل منطقه ی وسیعی به وسعت 000/284/1 مربع است که در میان سودان و نیجر قرار دارد وپایتخت آن انجامنا(فورت لامی سابق ) است. دریاچه چاد در غرب این سرزمین واقع است . چاد ، کشوری نیمه صحرایی است که نیمه شمالی آن در معرض آب و هوای گرم و خشک ، و نیمه جنوبی اش تحت تأثیر آب وهوای گرم و مرطوب استوایی است . رود مهم آن « شاری » نام دارد که پس از مشروب کردن نواحی جنوبی ، به دریاچه چاد می ریزد .
چاد 000/500/6 نفر سکنه دارد که غالبا ً از نژاد سیاه و سفید (سامی و حامی) هستند . آن ها و به زبان های فرانسه ، عربی و محلی سخن می گویند و بیشترشان مسلمان ، و بقیه مسیحی و آنیمیست هستند . مردمان نواحی شمالی آن غالبا ً از قبایل اعراب مسلمان و بادیه نشین اند ، ولی جنوبی ها اکثرا ً از گروه بانتو و اقلیتی غیر مسلمان می باشند .
چاد در زبان بومی به معنای دریاچه است و نام آن از دریاچه ای که در غرب آن قرار گرفته ، اخذ شده است . در قرون گذشته ، اطراف این دریاچه ، یکی از مراکز مهم فرهنگ و تمدن اسلامی به شمار می آمد . در قرن هیجدهم میلادی ، چاد مورد یورش فرانسویان قرار گرفت و جزو متصرفات این کشور قلمداد گشت . سرانجام بر اثر مبارزه مردم و قیام عمومی ، فرانسه ناگزیر گردید در سال 1339 ه.ش ( 1960 م ) استقلال این کشور را به رسمیت بشناسد .
سال هاست که جمهوری چاد ، از اختلاف میان دو بخش شمالی و جنوبی رنج می برد و به همین دلیل، هنوز نتوانسته دولت با ثبات و متمرکزی ایجاد کند و برای توسعه و ترقی ساکنانش بکوشد. موندو و آبشه از دیگر شهرهای آن هستند . در چاد محصولاتی چون کاکائو ،گندم ،جو،کائوچو و پنبه به دست می آید و نگهداری گاو،گوسفند، اسب، شتر و فیل در آن رواج دارد. نفت ،طلا و الماس،ذخایر معدنی آن را تشکیل می دهد.
اقلام صادراتی آن عبارتند از : کتان – برنج و بادام زمینی
چاد ، سایت رحماء بازیابی: 15 تیر 1394