ابن همام سیواسی

[ویکی فقه] اِبْنِ هُمام، ابوعبداللـه کمال الدین محمد بن عبدالواحد سیواسی (ح ۷۹۰-۸۶۱ق/۱۳۸۸-۱۴۵۷م)، فقیه و عالِم جامع الاطراف حنفی می باشد.
پدرش همام الدین عبدالواحد قاضی سیواس بود که در قاهره و اسکندریه نیز مناصبی یافت. مادر ابن همان دختر قاضی اسکندریه بود. او در اسکندریه به دنیا آمد و نزد پدر و سایر علمای آن جا درس خواند و در حدود ۱۰ سالگی پدر را از دست داد و کفالتش را جده اش برعهده گرفت.
تحصیل علم و اساتید ابن همام
ابن همام همراه او به قاهره رفت و در آن جا قرائت را از شهاب الدین هیثمی و شمس الدین زراتیتی فرا گرفت و مختصر قُدوری، مفصل زمخشری و الفیه را حفظ کرد و به همراه جده اش به اسکندریه بازگشت. وی پس از درنگی در آن جا که به دور از تحصیل علم نبود، به قاهره بازگشت و در رشته های گوناگون علمی چون منطق ، اصول ، تفسیر ، تصوف ، هندسه ، شعر و ادب و احتمالاً موسیقی و طب و به خصوص فقه و کلام دانش آموخت. برجسته ترین استادان او در این دوران کمال الدین شمنی ، شمس الدین بوصیری ، حفید ان مرزوق و بدرالدین آقسرایی بودند.
همراهی با بزرگان
در ۸۱۳ق/۱۴۱۰م ابوالولید ابن شحنه به قاهره وارد شد و ابن همام ملازم او گشت. در ۸۱۴ق ابن همام با وی به حلب رفت و تا هنگام مرگ ابن شحنه با او بود. او پس از ۸۱۸ق مدتی تجرد گزید و با شیخ زین الدین خوافی صوفی همراه شد و با او به بیت المقدس رفت.
اشتغالات
...