[ویکی فقه] «سید مهدی قزوینی»، نویسنده کتاب المزار، در ۱۲۲۲ ق، در نجف دیده به جهان گشود.
دایی او که عالم و ساکن ایران بوده است، در عالم رؤیا می بیند که بر ساحل دریا ایستاده است. کودکی با صورت به آن دریا وارد می شود و تمام آب دریا را می نوشد. بیننده از این صحنه تعجب می کند و از مردی که در آن مکان ایستاده است، می پرسد: آیا این کودک را می شناسی؟ او پاسخ می دهد: این، فرزند خواهر تو است. او عالم بزرگی است. دایی با تعجب از خواب، بیدار می شود و پس از مدتی به قصد زیارت راهی نجف اشرف می گردد. در آنجا با دیدن خواهرش، از وجود فرزند وی می پرسد و از بین تعداد زیادی از خویشان و خواهرزاده ها و عموزاده ها، او را می شناسد و به نام او را صدا می زند.
دایی او که عالم و ساکن ایران بوده است، در عالم رؤیا می بیند که بر ساحل دریا ایستاده است. کودکی با صورت به آن دریا وارد می شود و تمام آب دریا را می نوشد. بیننده از این صحنه تعجب می کند و از مردی که در آن مکان ایستاده است، می پرسد: آیا این کودک را می شناسی؟ او پاسخ می دهد: این، فرزند خواهر تو است. او عالم بزرگی است. دایی با تعجب از خواب، بیدار می شود و پس از مدتی به قصد زیارت راهی نجف اشرف می گردد. در آنجا با دیدن خواهرش، از وجود فرزند وی می پرسد و از بین تعداد زیادی از خویشان و خواهرزاده ها و عموزاده ها، او را می شناسد و به نام او را صدا می زند.
wikifeqh: شیعه در قرن سیزدهم هجری بوده است. او استاد فقهای معروفی همچون آخوند محمدکاظم خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی است. ایشان نقش برجسته ای در ترویج مکتب شیعی در شهر حله دارد.
علامه سید مهدی قزوینی از عالمان وارسته و مجتهدین برجسته مکتب اهل بیت علیهم السلام به شمار می رود. ایشان در سال 1210 قمری در نجف اشرف در بیت علم و دانش دیده به جهان گشود. خاندان قزوینی از بزرگان دانش و فضل و از سادات بلندمرتبه بوده و نسبشان به زید بن علی بن الحسین علیهم السلام می رسد. سید مهدی از همان آغاز نوجوانی در مسیر دانش و معرفت دینی گام نهاد. سالیانی چند در محضر اساتید برجسته و اعلام نجف اشرف زانو زد و در سایه توکل بر خدا، استعداد سرشار و همت بلندی که داشت به مراتب والایی از دانش و فضل دست یافت.
این عالم ربانی، پس از تکمیل مراتب علمی و اخلاقی به شهر حله مهاجرت کرد و سالیانی چند در آن دیار به ترویج شعائر مذهبی، تدریس و تألیف کتب دینی اشتغال داشت و از برکت وجود ایشان جمعیت بالغ بر یکصد هزار نفر از اعراب بادیه نشین دیار حله به مذهب تشیع تشرف حاصل کرده و بسیاری از کسانی که شیعه اسمی بوده و التزام عملی به احکام نداشتند، در پی ارشادات این سید بزرگوار پایبند به احکام دینی شدند.
میرزا حسین نوری که از شاگردان سید مهدی بوده، نوشته است: «سید به خودم گفت: من در اوائل که به حله رفته بودم، مشاهده نمودم حتی شیعیان آن دیار از نشانه های شیعه بودن جز بردن مردگان خود به نجف، چیزی از تشیع و شیعه بودن نمی دانستند و با سایر احکام و آموزه های مکتب شیعه، بیگانه و جاهل بودند. با تلاش و کوشش او تحول بسیار خوبی در آنان به وجود آمد که بیشترشان در شمار شیعیان واقعی قرار گرفتند».
مرحوم سید مهدی قزوینی، از آن دسته عالمانی بود که قله های بزرگ دانش و کمال را در سایه همت والا و مجاهدت با نفس، فتح کرده بود. ایشان مردی وارسته و صاحب کرامات بود. تشرف آن بزرگوار به حضور انور مولایمان حضرت حجةبن الحسن العسکری عجل الله تعالی فرجه الشریف معروف است. این تشرف مکرر حاصل شد ولی در لحظه تشرف، حضرت را نشناختند. محدث بزرگوار میرزا حسین نوری نوشته است: «...و هو من العصابة الذین فازوا بلقاء الحجة علیه السلام؛ وی از گروه عالمان و بزرگانی است که محضر مقدس امام زمان علیه السلام را درک کردند و آن حجت خدا را از نزدیک دیدند».
آن گاه محدث نوری سه مورد از تشرف سید را در کتاب نجم الثاقب بیان کرده که چون مفصل بود، از نقل آن معذوریم. مرحوم سید با این که مقام مرجعیت و موقعیت والای اجتماعی و تمکن مالی داشت، اما بسیار فروتن، خوش رفتار، زاهد و بی رغبت به دنیا و ریاست بود. دنیا در نظرش پست و حقیر بود. عشق و رغبتش به عبادت و دعا در قالب الفاظ نمی گنجد.
او به راستی حلاوت و شیرینی عبادت را چشیده بود. محدث نوری به گوشه ای از برنامه عبادی سید اشاره کرده و نوشته است: «او در ماه مبارک رمضان، برنامه جالب و شگفتی داشت. در شب های ماه مبارک رمضان، نماز مغرب را قبل از افطار در مسجد به جماعت می خواند، آن گاه نافله مغرب و سپس بخشی از هزار رکعت نماز مستحبی را می خواند. آن گاه به منزل می رفت و افطار می کرد، مجدداً به مسجد بازمی گشت، نماز عشاء را با جماعت می خواند، سپس یکی از قاریان قرآن، چند آیه ای از قرآن به گونه ای حزن انگیز تلاوت می نمود. آن گاه شخصی دیگر یکی از خطبه های امیرالمومنین علیه السلام را برای مردم می خواند. سپس ذکر مصائب سیدالشهداء علیه السلام می شد و در آخر، برخی از دعاهای وارده در شب های ماه مبارک رمضان خوانده می شد و این مراسم تا نزدیک سحر به درازا می کشید».
سید مهدی قزوینی به اعتقاد برخی از بزرگان، از مجتهدین مسلم و از اعلام زمان خود بود و به ابواب فقه احاطه ای تمام داشت. از شیخ علی سلماسی نقل شده است: به محضر آیت الله سید مهدی قزوینی مشرف شدم، از آن بزرگوار درخواست نمودم کتابی را به من معرفی کند که دربردارنده احکام مورد نیاز باشد تا در موقع ضرورت، به آن کتاب مراجعه نمایم، در این هنگام سید روی کرد به شخصی که نزدش بود و فرمود: این شخص اگر سه روز قبل، این درخواست را مطرح می کرد، من حاصل دوره فقه را برای او می نوشتم که در مسایل او را کفایت کند و بسنده باشد. سید به راستی سرچشمه دانش و حکمت و محضرش پربار و نورانی بود. جمع بسیاری از علما و دانشمندان نامی، از تربیت یافتگان مکتب آن فقیه وارسته می باشند.
علامه سید مهدی قزوینی از عالمان وارسته و مجتهدین برجسته مکتب اهل بیت علیهم السلام به شمار می رود. ایشان در سال 1210 قمری در نجف اشرف در بیت علم و دانش دیده به جهان گشود. خاندان قزوینی از بزرگان دانش و فضل و از سادات بلندمرتبه بوده و نسبشان به زید بن علی بن الحسین علیهم السلام می رسد. سید مهدی از همان آغاز نوجوانی در مسیر دانش و معرفت دینی گام نهاد. سالیانی چند در محضر اساتید برجسته و اعلام نجف اشرف زانو زد و در سایه توکل بر خدا، استعداد سرشار و همت بلندی که داشت به مراتب والایی از دانش و فضل دست یافت.
این عالم ربانی، پس از تکمیل مراتب علمی و اخلاقی به شهر حله مهاجرت کرد و سالیانی چند در آن دیار به ترویج شعائر مذهبی، تدریس و تألیف کتب دینی اشتغال داشت و از برکت وجود ایشان جمعیت بالغ بر یکصد هزار نفر از اعراب بادیه نشین دیار حله به مذهب تشیع تشرف حاصل کرده و بسیاری از کسانی که شیعه اسمی بوده و التزام عملی به احکام نداشتند، در پی ارشادات این سید بزرگوار پایبند به احکام دینی شدند.
میرزا حسین نوری که از شاگردان سید مهدی بوده، نوشته است: «سید به خودم گفت: من در اوائل که به حله رفته بودم، مشاهده نمودم حتی شیعیان آن دیار از نشانه های شیعه بودن جز بردن مردگان خود به نجف، چیزی از تشیع و شیعه بودن نمی دانستند و با سایر احکام و آموزه های مکتب شیعه، بیگانه و جاهل بودند. با تلاش و کوشش او تحول بسیار خوبی در آنان به وجود آمد که بیشترشان در شمار شیعیان واقعی قرار گرفتند».
مرحوم سید مهدی قزوینی، از آن دسته عالمانی بود که قله های بزرگ دانش و کمال را در سایه همت والا و مجاهدت با نفس، فتح کرده بود. ایشان مردی وارسته و صاحب کرامات بود. تشرف آن بزرگوار به حضور انور مولایمان حضرت حجةبن الحسن العسکری عجل الله تعالی فرجه الشریف معروف است. این تشرف مکرر حاصل شد ولی در لحظه تشرف، حضرت را نشناختند. محدث بزرگوار میرزا حسین نوری نوشته است: «...و هو من العصابة الذین فازوا بلقاء الحجة علیه السلام؛ وی از گروه عالمان و بزرگانی است که محضر مقدس امام زمان علیه السلام را درک کردند و آن حجت خدا را از نزدیک دیدند».
آن گاه محدث نوری سه مورد از تشرف سید را در کتاب نجم الثاقب بیان کرده که چون مفصل بود، از نقل آن معذوریم. مرحوم سید با این که مقام مرجعیت و موقعیت والای اجتماعی و تمکن مالی داشت، اما بسیار فروتن، خوش رفتار، زاهد و بی رغبت به دنیا و ریاست بود. دنیا در نظرش پست و حقیر بود. عشق و رغبتش به عبادت و دعا در قالب الفاظ نمی گنجد.
او به راستی حلاوت و شیرینی عبادت را چشیده بود. محدث نوری به گوشه ای از برنامه عبادی سید اشاره کرده و نوشته است: «او در ماه مبارک رمضان، برنامه جالب و شگفتی داشت. در شب های ماه مبارک رمضان، نماز مغرب را قبل از افطار در مسجد به جماعت می خواند، آن گاه نافله مغرب و سپس بخشی از هزار رکعت نماز مستحبی را می خواند. آن گاه به منزل می رفت و افطار می کرد، مجدداً به مسجد بازمی گشت، نماز عشاء را با جماعت می خواند، سپس یکی از قاریان قرآن، چند آیه ای از قرآن به گونه ای حزن انگیز تلاوت می نمود. آن گاه شخصی دیگر یکی از خطبه های امیرالمومنین علیه السلام را برای مردم می خواند. سپس ذکر مصائب سیدالشهداء علیه السلام می شد و در آخر، برخی از دعاهای وارده در شب های ماه مبارک رمضان خوانده می شد و این مراسم تا نزدیک سحر به درازا می کشید».
سید مهدی قزوینی به اعتقاد برخی از بزرگان، از مجتهدین مسلم و از اعلام زمان خود بود و به ابواب فقه احاطه ای تمام داشت. از شیخ علی سلماسی نقل شده است: به محضر آیت الله سید مهدی قزوینی مشرف شدم، از آن بزرگوار درخواست نمودم کتابی را به من معرفی کند که دربردارنده احکام مورد نیاز باشد تا در موقع ضرورت، به آن کتاب مراجعه نمایم، در این هنگام سید روی کرد به شخصی که نزدش بود و فرمود: این شخص اگر سه روز قبل، این درخواست را مطرح می کرد، من حاصل دوره فقه را برای او می نوشتم که در مسایل او را کفایت کند و بسنده باشد. سید به راستی سرچشمه دانش و حکمت و محضرش پربار و نورانی بود. جمع بسیاری از علما و دانشمندان نامی، از تربیت یافتگان مکتب آن فقیه وارسته می باشند.
wikiahlb: سید_مهدی_قزوینی
[ویکی فقه] سیدمهدی قزوینی (ابهام زدایی). سیدمهدی قزوینی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • معزالدین ابوجعفر سیدمهدی بن حسین قزوینی، فقیه، اصولی، متکلّم، مفسّر، ادیب، شاعر و برجسته ترین چهرۀ آل قزوینی• سیدمهدی بن هادی قزوینی، عالم و ادیب از خاندان آل قزوینی
...
...
wikifeqh: سیدمهدی_قزوینی