راین . (اِخ ) رجوع به رَن شود.
راین . [ ی ِ ] (اِخ ) قصبه و مرکز بخش راین از شهرستان بم ،واقع در 75هزارگزی شمال باختری بم و 23هزارگزی باختر راه شوسه ٔ کرمان - بم . مختصات جغرافیایی این قصبه بدین شرح است : طول 57 درجه و 33 دقیقه و 42 ثانیه . عرض 29 درجه و 24 دقیقه و 35 ثانیه . بیشتر مردم راین آهنگرند و در ساختن ابزار آهنی مانند چاقو، قیچی ، قندشکن و جز آن مهارت دارند و گروهی نیز بکار کشاورزی و دامپروری مشغولند. از ادارات دولتی بخشداری ، پست وتلگراف ، نمایندگی فرهنگ و دارایی و آمار و پاسگاه ژاندارمری دارد. این قصبه دو باب دبستان و در حدود 65باب مغازه و 3000 تن جمعیت دارد و هوای آن سردسیر است و آب آن از دو رشته قنات تأمین میشود. محصول عمده ٔ قصبه غلات ، لبنیات ، پنبه و انواع میوه هاست . راه فرعی راین در 23هزارگزی در محلی بنام نی بید از شوسه ٔ بم به کرمان منشعب میشود و پس از گذشتن از یک گردنه ٔ خاکی به راین میرسد و سپس به ساردوئیه از شهرستان جیرفت منتهی میگردد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
راین . [ ی ِ ] (اِخ ) یکی از بخش های سه گانه ٔ شهرستان بم . این بخش در شمال باختری شهرستان بم واقعو حدود آن بدین شرح است : از سمت شمال و شمال خاوری به شهرستان کرمان ، از سوی خاور به بخش مرکزی بم ، از جنوب و جنوب باختری به شهرستان جیرفت ، از سوی باختر به بخش بردسیر از شهرستان سیرجان . این بخش سرزمینی است کوهستانی و هوای بخش در دهستانهای مرغک و مرکزی سردسیر است بطوری که بیشتر مردم بم در تابستان به دهستان مرغک ییلاق میروند ولی هوای دهستان تهرود گرم معتدل مالاریائی است . بلندترین کوههای استان کرمان در این بخش واقع شده و مرتفعترین قله ٔ آن قله ٔ کوه هزار است که 4545 گز ارتفاع دارد. مهمترین رودخانه ٔ بخش رودخانه ٔ تهرود است که از دره و دامنه ٔ کوه هزار و دامنه ٔ جنوبی کوه چوپار سرچشمه گرفته ، پس از عبور از جلگه ٔ راین و مشروب ساختن دیه های تهرود به رودخانه ٔ هزار متصل می گردد و مسیر آن از باختر ابارق و دارزین گذشته بسوی شهر بم سرازیر میشود. سایر رودخانه های این بخش آب دایم ندارند. بخش راین شهرستان بم از سه دهستان بدین شرح تشکیل شده است : 1- دهستان حومه ، 68 آبادی با 5500 تن جمعیت . 2- دهستان مرغک ، 65 آبادی با 5000 تن جمعیت . 3- دهستان تهرود، 20 آبادی با 1500 تن جمعیت . مرکز بخش ، قصبه ٔ راین دارای 3000 تن جمعیت میباشد. بنابر آمار فوق ، این بخش دارای 154 آبادی و 15000 تن جمعیت است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
