محمد بن قاسم ثقفی

محمد بن قاسم ثَقَفی (عربی: عماد الدین محمد بن القاسم الثقفی‎؛ زاده ۳۱ دسامبر ۰۶۹۵ درگذشته ۱۸ ژوئیه ۷۱۵(0715-07-18)) سردار اموی، فاتح و والی سند بود. او مناطق سند و مولتان در امتداد رود سند (امروزه بخشی از پاکستان) را برای خلافت اموی فتح کرد. فتوحات او در مناطق یادشده گسترش بیشتر اسلام در هندوستان را امکان پذیر ساخت.
کشورگشایی های محمد بن قاسم ثقفی و رفتار او با حاکمان مغلوب و مردم، موضوع اصلی چچ نامه، تاریخ مشهور هندی ـ اسلامی، است.
محمد بن قاسم ثقفی در شهر طائف (در عربستان امروزی) به دنیا آمد و در همان شهر بزرگ شد. پدرش، قاسم بن محمد، که به فرمان حجاج حکومت بصره را بر عهده داشت، ظاهراً پس از مرگ ولید و جلوس سلیمان بن عبدالملک در سال ۹۶، از آنجا گریخت.
محمد بن قاسم با لشکر بسیار بزرگ که از مرز بیست هزار نفر می گذشت از مرزهای ایران گذشت و در سال۹۰ هـ. ق به سرزمین های هند رسید.

[ویکی فقه] محمد بن قاسم ثَقَفی، سردار اموی، فاتح و والی سند می باشد.
حجاج ظاهراً در سال ۸۳، در زمان ولیدبن عبدالملک، محمد بن قاسم را که در آن زمان گویا هفده ساله بود، به فرماندهی لشکر منصوب کرد و حکومت فارس و جنگ با کُردها را ــ که در فارس به شورش ابن اشعث پیوسته بودند ــ به او سپرد. شاعران این امر را گویای شجاعت و جوانمردی و بزرگ منشی وی دانسته اند.

بازسازی شیراز توسط قاسم بن محمد
ثقفی پس از استقرار در فارس، شیراز را لشکرگاه خود قرار داد و این شهر از آن پس مقر والیان فارس گشت. جغرافی مسلمان، بنای شیراز یا بازسازی آن را به منزله ی شهری جدید و اسلامی و مرکز فارس، به محمدبن قاسم ثقفی نسبت داده اند. در برخی منابع متأخر نیز آمده است که شیراز را محمد بن یوسف ثقفی در سال ۷۴ بنیان نهاد، که با روایات پیش گفته ناسازگار است.

اجبار به سب حضرت علی توسط محمد بن قاسم
...