یوم الحسره

[ویکی فقه] یکی از تعابیر قرآنی برای قیامت، یوم الحسرة است؛ که به معنای روز حسرت می باشد.
از نام های قیامت است که یک بار در قرآن به کار رفته است. «حسرة» از مادّه «حسر» به معنای آشکار کردن می آید. چون عرب می گوید:«حَسَرْتُ عَنِ الذِّراعِ» یعنی آستین را بالا زدم و دست خویش را آشکار کردم.
روز جزا
به روز رستاخیز، آنان که از عمر خویش بهره برده و نیکوکاری کرده اند، به پاداش خود می رسند و شادمان می گردند؛ امّا آنان که فرصت ها را از کف داده اند و توشه ای نیاندوخته و خویش را به گناه آلوده اند، سخت اندوهگین می شوند و حسرت می خورند.
روز حسرت عمومی
در برخی روایات آمده است که در قیامت، حتی نیکوکاران نیز حسرت خواهند خورد. در روایتی از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) آمده است که چون قیامت برپا شود، هیچ مخلوقی نباشد مگر به پشیمانی می افتد؛ ولی در آن هنگام پشیمانی سود نخواهد داد. پشیمانی نیکوکاران از آن روی است که بهشت و نعمت هایی را می بینند که خداوند برای اولیای خویش فراهم ساخته است. آنان حسرت می خورند که چرا خویش را به مقام اولیای الهی نرسانیده اند.
اثر اعمال در قیامت
...