عقد ازدواج

[ویکی فقه] در اسلام برای ازدواج احکامی تعلق گرفته هست که بدون آن ازدواج صورت نمی گیرد که یکی از احکام ازدواج مساله عقد ازدواج هست که در این مقاله به مساله عقد ازدواج پرداخته می شود.
عقد ازدواج:
آغاز زندگی مشترک، با عقد شروع می شود که به گفته برخی مقصود از «پیمان محکم» زنان از مردان در آیه ۲۱ سوره نساء ، عقد (صیغه) ازدواج است : «و اَخَذنَ مِنکم میثـقًا غَلیظا».

زمان عقد ازدواج
همچنین در آیه ۲۳۵ سوره بقره می فرماید: تا عدّه زن به پایان نرسیده، عقد نکاح را برقرار نکنید: «و لاتَعزِموا عُقدَةَ النِّکاحِ حَتّی یبلُغَ الکتِـبُ اَجَلَه ...».
عقد ازدواج، همانند دیگر عقود، به ایجاب و قبول نیاز دارد.
و فقط راضی بودن زن و مرد کافی نیست.

الفاظ ایجاد عقد ازدواج
فقیهان می گویند: ایجاب نکاح، با دو لفظ «زوّجتُ» و «اَنکحتُ» که از الفاظ صریح در باب ازدواج هستند، حاصل می شود که قرآن هم آن ها را به کار برده است.
برخی از اهل سنّت با استناد به آیه ۵۰ سوره احزاب عقد نکاح با واژه «وهبتُ» را برای پیامبر جایز می دانند: «یـاَیهَا النَّبِی اِنّا اَحلَلنا لَک... و امرَاَةً مُؤمِنَةً اِن وَهَبَت نَفسَها لِلنَّبِی اِن اَرادَ النَّبِی اَن یستَنکحَها ...»؛ زیرا در این آیه، زنی که بی شرطِ مهر، خود را به پیامبر ببخشد، بر او حلال شده است.
عدّه ای دیگر، انعقاد نکاح با این لفظ را برای غیر پیامبر نیز جایز می دانند با این تفاوت که برای دیگران، با این لفظ، عقد واقع می شود و پرداخت مهر المثل برعهده زوج می آید؛ ولی به استناد جمله «خالِصةً لَک مِن دُونِ المُؤمِنینَ» برای پیغمبر، چنین عقدی بدون مهریه صحیح خواهد بود.
امامیه اتّفاق دارند که نکاح با لفظ «هبه» (حداقل برای غیر پیغمبر) واقع نمی شود.

شرایط عقد ازدواج
...