لاهور

لاهور (لاهور) ( آوا راهنما·اطلاعات) یکی از شهرهای جمهوری اسلامی پاکستان و مرکز ایالت پنجاب این کشور است.این شهر پس از کراچی دومین شهر بزرگ پاکستان محسوب می شود.
محمد اقبال: ادیب، اندیشمند، و شاعر در زبان های اردو و فارسی.
محمد طاهرالقدری: مؤلف اسلامی، شاعر و نویسنده.
فیض احمد فیض: شاعر در زبان اردو.
سعادت حسن منتو: نویسنده داستان های کوتاه در زبان اردو.
رودیارد کیپلینگ: رمان نویس در زبان انگلیسی، نویسنده.
باپسی سیدهوا: رمان نویس در زبان انگلیسی، نویسنده.
محسن حمید: رمان نویس در زبان انگلیسی، مؤلف.
شائونا سینگ بالدوین: رمان نویس، مؤلف.
پران نویل: مؤلف.
محمدتقی خان:نوجوان حافظ و نابغه قرآنی، متولد۱۹۹۷، مقیم ایران
واقف لاهوری: شاعر و ادیب در زبان فارسی
شهر لاهور در لیست بزرگ ترین شهرهای پاکستان قرار دارد و در افکار مردم به عنوان قلب پاکستان مطرح می گردد. حق با مردم است و ریشهٔ تاریخ خلقت در پاکستان به همین شهر بازمی گردد و نیز محیطی فرهنگی دارد. کارشناسان ثروت و آموزش و پرورش در میان شهرهای پاکستان بیشتر این شهر را انتخاب می نمایند و در این شهر مسکن می گزینند؛ چرا که هم برای درآوردن پول محیطی بازرگانی و هم برای آموزش محیطی فرهنگی دارد. شهر لاهور بیشتر اوقات باغ شهر خوانده می شود و نیز میراث امپراتوری مغولی هند در این شهر بر جای مانده است. این شهر مکانی در نزدیکی رودخانه های راوی و وگاه است و به همین دلیل باغات سرسبز و زیبای فراوانی دارد. شهر لاهور به دلیل قرار گرفتن در مرز جمهوری اسلامی پاکستان با هند از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
شهر لاهور در ۳۱°۴۵′ شمال عرض جغرافیایی و ۷۴°۳۹′ شرق طول جغرافیایی قرار گرفته است.
این شهر از سمت شمال و غرب به ناحیه شیخ اوپورا، از سمت جنوب به ناحیه کاسور و از سمت شرق به رودخانه وگاه محدود شده است.

لاهور (Lahore)
مسجدی در لاهور، پاکستان
شهری در شمال شرقی پاکستان و مرکز ایالت پنجاب۱، بر کرانۀ رود راوی۲، با ۵,۷۵۶,۱۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). صنایع مهمی ندارد، اما مرکز توزیع کالاهای صنعتی نواحی اطراف و مرکز اصلی تجاری، بانک داری، و ترابری پنجاب است. قدیم ترین دانشگاه پاکستان کنونی، دانشگاه پنجاب، در این شهر تأسیس شد (۱۸۸۲). لاهور دارای دانشگاه مهندسی و فناوری (تأسیس ۱۹۶۱) و مرکز تحقیقات اتمی است. به سبب موقعیت سوق الجیشی شهر، که بین آسیای جنوبی و آسیای میانه واقع شده است، در طول تاریخ سلسله های متعدد بر آن حکومت کرده اند. اولین بار شوان زانگ، راهب و زائر چینی، در ۶۳۰م از این شهر نام برده است. در قرن ۱۱م غزنویان حکومت برهمنی آن جا را برانداختند و لاهور در ۱۱۵۲م پایتخت آنان شد. در اواخر قرن ۱۲م به دست غزنویان افتاد و در اوایل قرن بعد امپراتور مسلمان هند در آن جا تاج گذاری کرد. در ۱۵۲۴، پایتخت امپراتوری مغول هند و در ۱۷۶۷م با زوال مغول ها مقر سلطنت سیک ها شد. سیک ها مغلوب بریتانیا شدند و این شهر از ۱۸۴۹ تا ۱۹۴۷ در تصرف آن ها بود. با استقلال پاکستان به این کشور تعلق گرفت. لاهور از لحاظ معماری بسیار غنی است. کاخ و آرامگاه جهانگیر، قلعۀ لاهور، مسجد وزیرخان، و باغ بسیار مشهور شالامار ازجمله بناهای تاریخی این شهر است. مقرّ حزب سلم بیگ نیز در این شهر قرار دارد.
PunjabRiver Ravi