استصحاب فرد مردد

[ویکی فقه] استصحاب فرد مردد به استصحاب فردی که مردد است میان مقطوع البقاء و مقطوع الارتفاع گفته می شود. از آن در برخی کتاب های اصولی متأخر، مبحث استصحاب سخن رفته است. استصحاب فرد مردد استصحاب مصداق مردّد بین دو یا چند فرد خارجی است.
استصحاب فرد مردد، مقابل استصحاب فرد معین است و به استصحابی گفته می شود که مستصحب آن فردی مردد در بین دو یا چند فرد در خارج می باشد؛ به بیان دیگر، مستصحب آن امری جزئی و شخصی است که در تطبیق آن با مصداق خارجی، تردید شده است، مانند این که مکلف می داند یکی از دو لیوان موجود نزد او نجس می باشد، امّا نمی تواند به طور معین آن را در خارج نشان دهد، سپس علم پیدا می کند که یکی از این دو لیوان از بین رفته است، ولی نمی داند لیوان معدوم، لیوان نجس بوده یا لیوان پاک ؛ در این جا، اگر نجاست سابق را استصحاب کند، به چنین استصحابی، استصحاب فرد مردد می گویند.
استصحاب فرد مردد با عنوانی دیگر
استصحاب یاد شده «شبهه عبائیه» نیز نامیده شده که توسط برخی شاگردان آخوند خراسانی برای اثبات عدم حجیت استصحاب کلی قسم دوم مطرح شده است.
اقسام آثار مترتب بر استصحاب
اثر مترتب بر استصحاب یا اثر کلی به عنوان کلی-با قطع نظر از خصوصیات آن-است یا اثر فرد به لحاظ تعینات و خصوصیاتش.
← اثر کلی به عنوان کلی
...