ابوجعفر بانویه

[ویکی فقه] بانویه، ابو جعفر احمد بن محمد بن لیث بن فَرقَد بن سُلَیْم بن ماهان، متولد ۱۶ شعبان ۲۹۳، دانشمند و حکیم و فرمانروای سیستان (۳۱۱ـ۳۵۲) و یکی از مصادیق نادرِ حکّام فیلسوف می باشد.
در بعضی نسخ صِوان الحکمة و نزهة الارواح این نام به غلط «بابویه» ضبط شده ولی دانلپ در منتخب صوان الحکمة ، به اتکای نسخه کتابخانه موزه بریتانیا، صورت صحیح آن را آورده است.
وجه اشتهار بانویه بدین نام
بنا بر تبار نامه ای که در تاریخ سیستان از او و از یعقوب بن لیث صفّاری مذکور است، نسب هر دو به ماهان می رسد؛ زیرا جدّ یعقوب، حاتم بن ماهان به گفته تاریخ سیستان، برادر سُلَیم بوده است.مادر ابو جعفر سیّده بانو، دختر محمد بن عمرو بن لیث و خواهر یعقوب بن محمد بن عمرو بن لیث، بود و ازاین رو ابو جعفر به بانویه معروف شد.
افتخارات خاندان ابوجعفر بانویه
پسر او خلف بن احمد نیز که امیر سیستان و از حکّام مشهور قرن چهارم بود، چنانکه در چهار مقاله نظامی در شرح حال فرخی سیستانی آمده است، به «خلف بانو» معروف بود. پدر ابو جعفر، محمد بن خلف بن لیث، به گفته تاریخ سیستان، «مهترِ سرهنگانِ» طاهر بن عمرو بن لیث و مردی باخرد و کمال و کاری بود و هنگامی که یعقوب بن محمد بن عمرو به قصد تصرف شهر رُخَّد بیرون رفت او را در سیستان جانشین خود ساخت (ربیع الأخر ۲۹۲) و سیاست او موجب شد که مردم دست از تعصب بردارند.
توهم در نسب ابوجعفر بانویه
...