انتقام پسندیده

[ویکی فقه] حس انتقامجویی یک اصل حیاتی است که خداوند آن را در وجود همه انسان ها و حتی برخی حیوانات به ودیعه نهاده است ؛ انتقام پسندیده و لازم نیز یکی از انواع انتقام است که در اینجا به آن خواهیم پرداخت.
اسلام باهرگونه ظلم و تعدی، به فرد یا جامعه مخالف است، ازاین رو مقابله با ستمگران و گرفتن حق مظلومان را امری ممدوح و گاه واجب می شمارد.قرآن کریم در آیات ۱۴-۱۵ سوره توبه به مسلمانان فرمان می دهد که با کافران و مشرکان نبرد کنند تا ضمن رفع شرک و کفر از روی زمین ، خشم مؤمنان ستمدیده فرو نشسته و دل های آنان تشفی یابد:«قتِلوهُم یُعَذِّبهُمُ اللّهُ بِاَیدیکُم ویُخزِهِم ویَنصُرکُم عَلَیهِم و یَشفِ صُدورَ قَوم مُؤمِنین و یُذهِب غَیظَ قُلوبِهِم» در آیه ۳۹ سوره شوری نیز قرآن یکی از ویژگی های مؤمنان راستین را یاری طلبیدن از دیگران برای رفع ظلم از خود و گرفتن انتقام از ستمگر دانسته است:«والَّذینَ اِذا اَصابَهُمُ البَغیُ هُم یَنتَصِرون» انتصار در لغت به معنای یاری گرفتن و انتقام آمده است.
علت پسندیده بودن
شاید پسندیده بودن و وجوب انتقام در این موارد بدان جهت باشد که اگر از ظالمان انتقام گرفته نشود موجب گستاخی آنان و تضییع حقوق دیگران شده و فساد و ناامنی در جامعه گسترش می یابد.