ابراهیم خواجه نوری

ابراهیم خواجه نوری(زادهٔ اسفند ۱۲۷۹ خورشیدی در تهران یا شیراز، درگذشتهٔ ۱۳۷۰ خورشیدی در تهران) نویسنده، روانشناس، روزنامه نگار و سیاست مدار ایرانی دوران معاصر است.
بازیگران عصر طلایی، ۱۳۲۲
چهره های درخشان تاریخ
چرا انگلستان خفته بود؟، جان اف کندی (ترجمه)
سیمای شجاعان، جان اف کندی (ترجمه)، ۱۳۴۰
مشهودات گفتنی (دو جلد)
زندانی باغ فردوس (محبوس باغ فردوس)
هزار سؤال بجا و هزار سؤال بیجا
روانکاوی، ۱۳۴۲
مکتوب، ۱۳۳۴
اولین برخورد، ۱۳۳۹
عقاید لله آقا (یادداشتهای لله آقا)
عظمت ایران (نمایشنامه)
یک ایرانی در مقابل زن (نمایشنامه) (به زبان فرانسوی)
شگفتی های جهان درون، ۱۳۴۶
رموز روانی مدیریت، ۱۳۴۷
مردان خودساخته
گنج پنهان درون خود را کشف کن (ویراست جدید از کتاب قدیمی روانکاوی)
باوردرمانی، خودآموز روانشناسی عملی و خودشناسی به طریق سهل و ساده، ۱۳۸۲ (از انتشارات مکتب پناه، به بنیانگذاری خواجه نوری)
تضادهای درونی ما، کارن هورنای (ترجمه به همراهی محمدجعفر مصفا)
ابراهیم خواجه نوری در اسفند ۱۲۷۹ هجری شمسی در تهران (یا شیراز) متولد گردید. پدرش میرزا حبیب الله لشکرنویس فرزند فتح الله بود، و برادر او میرزا ابوتراب خان نظم الدوله بود.شغل خانوادگی آن ها لشکرنویسی (دارایی ارتش) بود. در یک سالگی پدرش را از دست داد و زیر نظر برادر بزرگش نظم الدوله تربیت شد.
تحصیلات مقدماتی را در تهران به انجام رسانید. سپس وارد مدرسه سن لوئی شد و در آنجا ضمن یادگیری کامل زبان فرانسه، دورهٔ مدرسهٔ مزبور را به پایان رسانید. خواجه نوری در مدرسهٔ سن لوئی با محمد حجازی (مطیع الدوله)، نصرالله فلسفی و محمد سعیدی همدرس و دوست بود و هر چهار نفر وارد وزارت پست و تلگراف شدند و برای ادامهٔ تحصیل به فرانسه رفتند و در نویسندگی و ترجمه شهرت یافتند و آثار فراوانی برجای گذاردند
خواجه نوری از سنین جوانی با مطبوعات همکاری نزدیک داشت. وی در سال ۱۳۰۱ خورشیدی امتیاز نشریه نامه جوانان را گرفت و یک شماره آن را انتشار داد ولی انتشار همان شماره سر و صدای زیادی برپا کرد، زیرا در آن روزنامه از کشف حجاب و آزادی زنان مطالب و اشعاری درج نموده بود، و عده ای از وی به دادگستری شکایت بردند. دادگستری، خواجه نوری را به شش ماه حبس محکوم نمود و از ادامهٔ انتشار روزنامهٔ او (نامهٔ جوانان) جلوگیری به عمل آورد. وی چهار ماه در زندان به سر برد، و اتفاقاً در همان زمان میرزادهٔ عشقی نیز محبوس بود.

ابراهیم خواجه نوری (۱۲۷۹–۱۳۷۱) نویسنده، روانشناس، روزنامه نگار و سیاستمدار ایرانی
• «امروز درستی و راستی بی شعوری محسوب می شود. حسِّ ملّیّت و قومیّت و نوع دوستی جزو خرافات و اباطیل به قلم می رود و حتّی محبّت به فامیل و علاقه به زن و بچّه و برادر و خوهر هم موردِ تمسخر و مضحکه واقع گردیده است و یک مُشت مردِ بی مسلک و بی «ایده آل» و عاری از هر گونه مقدّسات، تمامِ مراتب عالی انسانی را از دست داد و در قعرِ منجلابِ خودخواهی و خودپسندی مثلِ مگس های بال شکسته دست و پا می زنند...».در مقالهٔ مشهورش به نام «مشهودات گفتنی» در روزنامهٔ شفقِ سرخ، شمارهٔ (۲۳/۸/۱۹۳۲م) ۱/۶/۱۳۱۱• : «اعتماد که پایه و اساسِ زندگی اجتماعی است از ایران یکسره رخت بر بسته است. وزیر به رؤساء اعتماد ندارد، رؤساء به اعضاء اعتماد ندارند، زن به شوهر و برادر به خواهر و حتّی پدر به پسر اعتماد ندارد و همه هم حق دارند.»در مقالهٔ مشهورش به نام «مشهودات گفتنی» در روزنامهٔ شفقِ سرخ، شمارهٔ (۲۳/۸/۱۹۳۲م) ۱/۶/۱۳۱۱

[ویکی فقه] ابراهیم خواجه نوری، نویسنده و روانشناس، روزنامه نگار و از رجال سیاسی، در ۱۲۷۵ش در تهران متولد شد.
پدرش حبیب الله لشکر نویس (میرزا حبیب الله فرزند فتح الله است که شغل آنها لشکرنویسی بود که همان دارائی ارتش است) و برادرش میرزا ابوتراب خان نظم الدوله بود.پس از انجام تحصیلات ابتدائی وارد مدرسه سن لوئی شده و دوره مدرسه مزبور را پایان داد و در ضمن موفق به یادگیری زبان فرانسه شد و به استخدام در وزارت پست و تلگراف درآمد.
شروع نویسندگی
ضمناً به خاطر داشتن قلم روان و دوق هنری با مطبوعات همکاری نزدیک داشت.در ۱۳۰۲ش امتیاز نشریه نامه جوانان را گرفت و چند شماره آن را انتشار داد؛ ولی انتشار همان چند شماره سر و صدای زیادی بلند کرد و مردم از وی به دادگستری شکایت بردند، زیرا در آن روزنامه از کشف حجاب و آزادی زنان مطالب و اشعاری مندرج شده بود.علاوه بر آن مقالات سیاسی و اجتماعی، شعر و نمایشنامه و رمان های مشهور را هم در ضمیمه چاپ می نمود.
عاقلی، باقر، روزشمار تاریخ ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی، تهران، نشر گفتار، چاپ ۳، ۱۳۷۴، ج۱، ص۱۷۹.
در ۱۳۰۲ از طرف وزارت پست و تلگراف برای تحصیل به اروپا اعزام شد و چند سالی در رشته تلگراف تحصیل نمود.پس از بازگشت به ایران، مدیر دایره کارآموزی و نشریات وزارت پست و تلگراف شد و مدتی را در آن سمت باقی ماند. مجدداً برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و در دانشگاه بروکسل در رشته های جامعه شناسی و حقوق تحصیل نمود.پس از مراجعه به کشور، وارد حرفه وکالت دادگستری شده و ضمناً به عضویت انجمن شهر تهران برگزیده شد و مرتباً در مطبوعات تهران مقالاتی در زمینه های اجتماعی می نوشت.وی در حرفه وکالت و در جریان محکمه علی وکیلی نماینده سابق مجلس و بازرگان معروف در دیوان کارکنان دولت یکی از وکلای مدافع متهم بود.
عاقلی، باقر، روزشمار تاریخ ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی، تهران، نشر گفتار، چاپ ۳، ۱۳۷۴، ج۱، ص ۳۱۹.
...