رابرت هوک (به انگلیسی: Robert Hooke) (زادهٔ ۱۸ ژوئن ۱۶۳۵ – مرگ ۳ مارس ۱۷۰۳) عضو انجمن سلطنتی، یکی از فلاسفهٔ علوم طبیعی، معمار و دانشمند علوم معقول و منقول انگلیسی است که نقش مهمی را در انقلاب علمی در هر دو زمینهٔ تجربی و تئوری ایفا کرد.
مهری که هوک از آن استفاده می کرد به شکل سر یک مرد می باشد که برخی معتقدند احتمالاً تصویر خود هوک را نشان می دهد.
تصویری که در ابتدای نسخهٔ ۱۷۲۸ از کتاب «دائرةالمعارف چمبر» چاپ شده است، تصویری از نیم تنهٔ رابرت هوک را نشان می دهد. با این حال مشخص نیست که این نقاشی واقعاً از چهرهٔ هوک کشیده شده است یا خیر.
پنجرهٔ یادبودی که در «کلیسای سنت هلن» در لندن وجود داشت. اما این پنجره در واقع یک سری اشکال هندسی بر مبنای فرمول معین بودند و نه یک تصویر. به علاوه این پنجره در سال ۱۹۹۳ طی بمب گذاری این کلیسا از بین رفت.
هوک به واسطهٔ قانون کشسانی (قوانین هوک)، کتابی به نام میکروگرافیا و به کار بردن کلمهٔ «سلول» برای اولین بار به عنوان پایه ای ترین واحد زندگی، در خاطره ها مانده است. حتی در حال حاضر نیز کمتر از آنچه انتظار می رود دربارهٔ زندگی او نوشته شده است. او در یک برهه، به طور هم زمان متصدی آزمایشگاه های انجمن سلطنتی و عضو شورای آن، استاد هندسه در کالج گرشام و نقشه بردار شهر لندن پس از آتش سوزی بزرگ این شهر بود که به نظر می رسد فعالیت او بعد از آتش سوزی بیش از نیمی از تمامی نقشه برداران بوده است.
او همچنین یکی از مهم ترین معماران زمان خود بود، هر چند تعداد کمی از ساختمان های او تاکنون باقی مانده اند و برخی از آن ها به طور کلی شهرت خود را از دست داده اند ولی در تنظیم قوانین طراحی برای لندن نقشی مفید داشته و تجربیاتش تا این زمان نیز باقی است. آلن چپمن او را به عنوان " لئوناردوی انگلستان " معرفی کرد. هوک در زمان حکومت کرامول، در کالج وودهام تحصیل کرد و همان جا بود که یکی از گره های ناگسستنی گروهی از سلطنت طلبان شد که محوریت آن ها حول جان ویکینیز می گشت. در اینجا او به عنوان دستیار توماس ویلیس و رابرت بویل مشغول به کار شد و پمپ خلاء استفاده شده در آزمایش قانون بویل را ساخت. او سازندهٔ برخی از نخستین تلسکوپ های گریگوری بود، گردش مریخ و مشتری را مشاهده کرد و بر اساس مشاهدات خود بر روی سنگواره ها، از طرفداران فرضیهٔ تکامل زیستی شد. او بر روی پدیدهٔ انکسار نور تحقیق کرد و نظریهٔ موجی بودن نور را ارائه داد و اولین کسی بود که اذعان داشت مواد در هنگام گرم شدن انبساط می یابند و هوا از ذرات کوچکی ساخته شده است که فاصلهٔ زیادی با یکدیگر دارند. او در زمینهٔ نقشه برداری و نقشه کشی پیشگام بود و در پروژه ای که منجر به طراحی اولین نقشهٔ مدرن شد، شرکت داشت.
او همچنین کشف کرد که نیروی ثقل متناسب با مجذور فاصله کاهش می یابد و چنین رابطه ای حاکم بر حرکت سیارات است، این ایده متعاقباً توسط نیوتن توسعه و ارائه شد. بخش عمده ای از کارهای علمی هوک زمانی که متصدی آزمایشگاه های انجمن سلطنتی بود، پستی که از سال ۱۶۶۲ میلادی به وی واگذار شد، یا زمانی که جزئی از خانوادهٔ رابرت بویل محسوب می شد، صورت گرفت.بسیاری از آنچه دربارهٔ هوک می دانیم بر پایهٔ زندگی نامه ای است که از سال ۱۶۹۶ شروع به نوشتن آن کرد ولی ناتمام ماند. ریچارد والر این نوشته ها را مرجعی برای نوشتن معرفی نامه ای دربارهٔ زندگی کاری رابرت هوک پس از مرگش قرار داد که در سال ۱۷۰۵ به چاپ رسید. والر توانست به کمک زندگی نامهٔ استادان کالج گرشام اثر جان وارد و خلاصه زندگی نامه ها اثر جان آبری، زندگی نامه هوک را بنویسد.
مهری که هوک از آن استفاده می کرد به شکل سر یک مرد می باشد که برخی معتقدند احتمالاً تصویر خود هوک را نشان می دهد.
تصویری که در ابتدای نسخهٔ ۱۷۲۸ از کتاب «دائرةالمعارف چمبر» چاپ شده است، تصویری از نیم تنهٔ رابرت هوک را نشان می دهد. با این حال مشخص نیست که این نقاشی واقعاً از چهرهٔ هوک کشیده شده است یا خیر.
پنجرهٔ یادبودی که در «کلیسای سنت هلن» در لندن وجود داشت. اما این پنجره در واقع یک سری اشکال هندسی بر مبنای فرمول معین بودند و نه یک تصویر. به علاوه این پنجره در سال ۱۹۹۳ طی بمب گذاری این کلیسا از بین رفت.
هوک به واسطهٔ قانون کشسانی (قوانین هوک)، کتابی به نام میکروگرافیا و به کار بردن کلمهٔ «سلول» برای اولین بار به عنوان پایه ای ترین واحد زندگی، در خاطره ها مانده است. حتی در حال حاضر نیز کمتر از آنچه انتظار می رود دربارهٔ زندگی او نوشته شده است. او در یک برهه، به طور هم زمان متصدی آزمایشگاه های انجمن سلطنتی و عضو شورای آن، استاد هندسه در کالج گرشام و نقشه بردار شهر لندن پس از آتش سوزی بزرگ این شهر بود که به نظر می رسد فعالیت او بعد از آتش سوزی بیش از نیمی از تمامی نقشه برداران بوده است.
او همچنین یکی از مهم ترین معماران زمان خود بود، هر چند تعداد کمی از ساختمان های او تاکنون باقی مانده اند و برخی از آن ها به طور کلی شهرت خود را از دست داده اند ولی در تنظیم قوانین طراحی برای لندن نقشی مفید داشته و تجربیاتش تا این زمان نیز باقی است. آلن چپمن او را به عنوان " لئوناردوی انگلستان " معرفی کرد. هوک در زمان حکومت کرامول، در کالج وودهام تحصیل کرد و همان جا بود که یکی از گره های ناگسستنی گروهی از سلطنت طلبان شد که محوریت آن ها حول جان ویکینیز می گشت. در اینجا او به عنوان دستیار توماس ویلیس و رابرت بویل مشغول به کار شد و پمپ خلاء استفاده شده در آزمایش قانون بویل را ساخت. او سازندهٔ برخی از نخستین تلسکوپ های گریگوری بود، گردش مریخ و مشتری را مشاهده کرد و بر اساس مشاهدات خود بر روی سنگواره ها، از طرفداران فرضیهٔ تکامل زیستی شد. او بر روی پدیدهٔ انکسار نور تحقیق کرد و نظریهٔ موجی بودن نور را ارائه داد و اولین کسی بود که اذعان داشت مواد در هنگام گرم شدن انبساط می یابند و هوا از ذرات کوچکی ساخته شده است که فاصلهٔ زیادی با یکدیگر دارند. او در زمینهٔ نقشه برداری و نقشه کشی پیشگام بود و در پروژه ای که منجر به طراحی اولین نقشهٔ مدرن شد، شرکت داشت.
او همچنین کشف کرد که نیروی ثقل متناسب با مجذور فاصله کاهش می یابد و چنین رابطه ای حاکم بر حرکت سیارات است، این ایده متعاقباً توسط نیوتن توسعه و ارائه شد. بخش عمده ای از کارهای علمی هوک زمانی که متصدی آزمایشگاه های انجمن سلطنتی بود، پستی که از سال ۱۶۶۲ میلادی به وی واگذار شد، یا زمانی که جزئی از خانوادهٔ رابرت بویل محسوب می شد، صورت گرفت.بسیاری از آنچه دربارهٔ هوک می دانیم بر پایهٔ زندگی نامه ای است که از سال ۱۶۹۶ شروع به نوشتن آن کرد ولی ناتمام ماند. ریچارد والر این نوشته ها را مرجعی برای نوشتن معرفی نامه ای دربارهٔ زندگی کاری رابرت هوک پس از مرگش قرار داد که در سال ۱۷۰۵ به چاپ رسید. والر توانست به کمک زندگی نامهٔ استادان کالج گرشام اثر جان وارد و خلاصه زندگی نامه ها اثر جان آبری، زندگی نامه هوک را بنویسد.
wiki: رابرت هوک