ابوعبدالله زنجانی

حاج میرزا ابوعبدالله بن میرزا نصرالله معروف به شیخ الاسلام زنجانی، از علمای سده ۱۴ قمری است. آیت الله زنجانی، نخستین دانشمند ایرانی به شمار می رود که به عضویت فرهنگستان دمشق انتخاب شد و در مراسمی که به همین مناسبت برگزار گردید رساله ای دربارهٔ شخصیت علمی ملاصدرا شیرازی ارائه نمود.
اصول القرآن الاجتماعیه.
الافکار.
تاریخ القرآن.
زندگانی محمد.
وی نزد میرزا ابراهیم حکمی زنجانی، سید محمد کاظم یزدی، سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ الشریعة اصفهانی، ضیاءالدین عراقی و میرزا حسین نائینی در زنجان و نجف تحصیل کرد.

ابوعبدالله زنجانی (زنجان ۱۳۰۹ـ تهران ۱۳۶۰ق)
مفسر، فقیه و قرآن پژوه ایرانی. پدرش، میرزا نصرالله، شیخ الاسلام زنجان بود. در زادگاهش نزد عالمانی چون میرزا ابراهیم زنجانی فلکی درس خواند. در ۱۳۴۷ق عضو فرهنگستان دمشق شد. مدتی نیز در دانشکدۀ معقول و منقول تدریس کرد. او از چندین نفر، ازجمله حسن صدر عاملی و محمد مغربی، اجازۀ روایت داشت. کتابخانۀ مجلس شورای ملی، کتابخانۀ نفیس او را که مجموعه ای از کتب خطی و چاپی بسیار گرانبها و ارزشمند است، پس از فوتش خریداری کرد. از آثارش: تاریخ القرآن؛ الاسلام و الاروبیون؛ رساله ای مختصر در دعوت مسلمانان به اتحاد و استقلال؛ اصول القرآن الاجتماعیه؛ اندرز ارسطو به اسکندر؛ الافکار؛ الفیلسوف الفارسی الکبیر صدرالدین شیرازی (در شرح حال ملاصدرا).

[ویکی فقه] اَبوعَبْدُ اللهِ زَنْجانی، فرزند میرزا نصرالله شیخ الاسلام (۱۳۰۹-جمادی الآخر ۱۳۶۰ق/۱۸۹۲-ژوئیه ۱۹۴۱م)، فقیه ، مفسر، قرآن شناس و نویسنده برجسته معاصر ایرانی می باشد.
او در زنجان در خاندانی اهل علم و فتوا زاده شد. پدرش، میرزا نصرالله، شیخ الاسلام زنجان بود.
تحصیلات
ابوعبدالله علوم متعارف زمان را در همان شهر آموخت و در فلسفه و کلام و فلکیات ، خاصه از میرزا ابراهیم زنجانی فلکی ، از شاگردان برجسته میرزا ابوالحسن جلوه ، از ۱۳۲۶ تا ۱۳۲۹ ق بهره جست. وی سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفت، ولی اندکی بعد همراه برادر بزرگ تر خود میرزا فضل الله عزم نجف کرد و سال ها نزد استادان و مجتهدان برجسته ای نظیر سید محمد کاظم یزدی ، سید ابوالحسن اصفهانی ، شیخ الشریعه اصفهانی ، شیخ ضیاء الدین عراقی و میرزا حسین نائینی به تحصیل علوم دینی پرداخت.
آغاز سفرهای علمی
در اواخر ۱۳۳۸ ق پس از احراز درجه اجتهاد به زنجان بازگشت و مدتی بعد به حج رفت. وی در همین سفر رهسپار سوریه ، فلسطین و مصر شد و با دانشمندان آن نواحی ملاقات کرد و به ایران بازگشت.در محرم ۱۳۴۷ به عنوان اولین ایرانی، به عضویت « المجمع العلمی العربی » دمشق برگزیده شد و رساله ورودی او با عنوان «الفیلسوف الفارسی الکبیر، صدرالدین الشیرازی» در «مجلة المجمع العربی» به چاپ رسید.
آخرین سفرهای علمی
...