کلمه جو
صفحه اصلی

ابن خاتمه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن خاتِمه، ابو جعفر احمد بن علی بن محمد بن علی بن محمد بن خاتمه انصاری اَلْمَری (د ۷۷۰ق /۱۳۶۹م)، پزشک ، تاریخ نویس، ادیب، شاعر، فقیه ، محدث و زاهد اندلسی مالکی مذهب می باشد.
کنیه او را ابوالعباس نیز گفته اند. چنانکه از نسبت او پیداست، زادگاهش شهر المریّه، در جنوب اسپانیا بر ساحل مدیترانه بوده است. اینکه برخی او را، مرینی منسوب به بنی مرین از فرمانروایان مغرب دانسته اند، از نظر برخی از محققان با تردید تلقی شده است. تاریخ تولد او به درستی دانسته نیست و سال های ۷۲۴ و ۷۳۴ق که بعضی از خاورشناسان به عنوان سال تولد او نوشته اند با قراین موجود در منابع شرح حال ابن خاتمه سازگار نیست.
فعالیت علمی سیاسی
ابن خاتمه بیش تر عمر خود را در زادگاهش المریه گذراند. ادبیات را از استادان نامبردار روزگار خود فراگرفت تا خود استاد شاگردانی صاحب نام شد. او به تعلیم ادب و لغت در مسجد جامع المریه و بعدها در مدرسه یوسفیه غرناطه اشتغال داشت و به نوشتن عقدنامه و اسناد معاملات و مانند آن و نیز نوشتن نامه ها از جانب امرای شهر می پرداخت.خوش بیان، خوش رو و خوش رفتار بود. او در جمع آوری اشعار دیگران می کوشید و خود شعر بسیار می سرود. او ظاهراً عنوان و منصبی از حکومت وقت نگرفت، با این همه روابط خوبی با امرای بنی احمر یا بنی نصر غرناطه (۶۲۹ -۸۹۷ق/ ۱۲۳۱-۱۴۹۲م) و وزیر نامی آنان لسان الدین ابن خطیب داشت و گاه به درخواست فرمانروایان به الحمراء در غرناطه می رفت و با رجال زمان یا دوستانش دیدار می کرد. نامه هایی که از او مانده است، حاکی از روابط خوب او با بزرگان عصر خویش است.
اشتهار
ابن خطیب، از شاگردان و نزدیکان ابن خاتمه، وی را بسیار ستوده و از او به عنوان یکی از نیکان اندلس یاد کرده است. وی با آن که در طب و تاریخ تصنیفاتی دارد، اما به علت شهرت ابن خطیب، که مأخذ اغلب شرح حال نویسان در مورد حمله ابن خاتمه بوده است و تأکید او بر نامه ها و شعرهای صاحب ترجمه و نیز از آن جا که از میان آثار ابن خاتمه فقط نوشته های ادبی او منتشر شده است، معروفیتش بیش تر به سبب جنبه شاعری و نویسندگی اوست.
وادی شعر و ادب
...


کلمات دیگر: