برابر پارسی : جامه ی مرده، مرده پوش، مرگ جامه
کفن
برابر پارسی : جامه ی مرده، مرده پوش، مرگ جامه
فارسی به انگلیسی
wrapping in a winding-sheet, shrouding
winding-sheet, shroud
cerement, shroud, winding sheet
فارسی به عربی
کفن
عربی به فارسی
کفن , پوشش , لفافه , طناب اتصال بادبان بنوک عرشه کشتي , پوشاندن , در زير حجاب نگاه داشتن , کفن کردن
مترادف و متضاد
مشمع، پارچه موم اندود، کفن
پوشش، کفن، لفافه
کفن
کفن، پارچه مومیایی مخصوص کفن اموات
کفن
فرهنگ فارسی
پوشاندن، پوشانده مرده باکفن، جامه مرده، پارچهای که مرده رابا آن میپوشانندودفن میکنند
( مصدر ) پوشاندن جسد مرده با کفن : ( کفن و دفن میت را انجام دادند ) .
( مصدر ) پوشاندن جسد مرده با کفن : ( کفن و دفن میت را انجام دادند ) .
فرهنگ معین
(کَ فَ) [ ع . ] (اِ.) پارچة سفیدی که بر تن مرده کنند.
(کَ) [ ع . ] (مص م .) پوشاندن جسد مرده با کفن .
(کَ فَ ) [ ع . ] (اِ. ) پارچة سفیدی که بر تن مرده کنند.
(کَ ) [ ع . ] (مص م . ) پوشاندن جسد مرده با کفن .
(کَ ) [ ع . ] (مص م . ) پوشاندن جسد مرده با کفن .
لغت نامه دهخدا
کفن . [ ک َ ف َ ] (ع اِ) جامه ٔ مرده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) جامه و امثال آن که بر مرده پوشند و آن مأخوذ از معنی ستر و نهفتن است . (از اقرب الموارد). جامه ای که بر مرده پوشند و بدان جامه وی را در گور گذارند. (ناظم الاطباء). جثن . (منتهی الارب ). جامه ای که برمردگان پوشند نادوخته . خلعت . (یادداشت مؤلف ). ج ، اکفان . (از اقرب الموارد) :
پراکند کافور بر خویشتن
چنان چون بود ساز و رسم کفن .
ترا ای برادر تن آباد باد
دل شاه ایران به تو شاد باد
که این قادسی دخمه گاه من است
کفن جوشن و خون کلاه من است .
به تیغ که بر، از آن ابر گسترد کرباس
که تا به پیش تو آرد زمانه تیغ و کفن .
کشته و بر کشته چند روز گذشته
در کفنی هیچ کشته را ننبشته .
از دانه ٔ انگور بسازید حنوطم
و زبرگ رز سبز ردا و کفن من .
اگر مرده ام هم بباید کفن
اگر زنده ام هم بیرزم به نان .
باد آن کفن سپید برداشت
بس سندس و پرنیان برافکند.
بروم برسر خاک پسر خاک بسر
کفن خونین از روی پسر بازکنم .
کفن مرگ را بسود تنش
خلعت عمر نابسوده هنوز.
روزی زشکن کنند بازش
کز چهره ٔما شود کفن باز.
چون رخت پیدا شد از بی طاقتی
در کفن پنهان شدم ای جان من .
اگر کشور خدای کامران است
وگر درویش حاجتمند نان است
در آن ساعت که خواهند این و آن مرد
نخواهند از جهان بیش از کفن برد.
مبدأت پنبه بتحقیق و معاد است کفن
تن و جان تودر این کارگه این پود آن تار.
گرچه چون زنبورخصمت راست شرب زرفشان
همچو کرم پیله برخود جامه اش گردد کفن .
از جهان رفت و کفن نیز بروزیش نشد
آنکه او منکر اوصاف لباس ما بود.
روشن ته خاکم نه زمهتاب کفن شد
جوشن زدم این خانه سفید از کف من شد.
در قبایی شفقی بر سر خاکم بگذشت
فیض صبح کفنم رنگ دگر پیدا کرد.
- کفن از قرآن پوشیدن ؛ سوگندهای گران و قسمهای صعب خوردن . (یادداشت مؤلف ).
- کفن از قیر پوشیدن ؛ کنایه از سیاه و تیره گشتن :
جیش چرخ از نور پوشیده سلاح
فوج خاک از قیر پوشیده کفن .
- کفن بافتن ؛ جامه ٔ مرده بافتن ، کفن بافتن برای کسی ، برای او تدارک مرگ دیدن :
چون بدین زودی کفن می بافت او را دست چرخ
کاشکی در بافتن من تار او را پودمی .
ستارگان ، کفن خلق را، سلیم ! ببین
چو عنکبوت چه با اضطراب می بافند.
- کفن برافکندن ؛ جامه ٔ مرده بر روی وی افکندن . کفن کشیدن :
گرچه کفن سپید یک چند
بر سبزه ٔ مرده سان برافکند.
- کفن برتن تنیدن ؛ کنایه از مقدمات مرگ خود را فراهم ساختن :
هلاک نفس خوی زشت نفس است
نکو زد این مثل را هوشیاری
کفن برتن تند هر کرم پیله
برآرد آتش ازخود هر چناری .
- کفن بر چوب کردن ؛ کنایه از دادخواستن . (آنندراج ) :
کاری مکن که روز جزا لاله گون کفن
بر چوب از جفای تو بیدادگر کنم .
- کفن بر درع کسی دوختن ؛ کنایه از مرگ وی است :
درخت کیانی فروریخت بار
کفن دوخت بر درع اسفندیار.
- کفن بریدن ؛ بریدن پارچه و آماده کردن کفن جهت مرده :
پیداست که احوال شهیدانش چه باشد
جایی که به شمشیر ببرند کفن را.
آماده ٔ فنارا پروای نیک و بد نیست
ساعت کسی نپرسد بهر کفن بریدن .
- کفن پاره کردن ؛دریدن کفن . (فرهنگ فارسی معین ).
- || شفا یافتن از بیماری و ضعف و نجات یافتن از آفت و مهلکه . (غیاث ). از بلای عظیمی بدر جستن یا از بیماری . (آنندراج ). از بلای بزرگی یا بیماری جستن . (فرهنگ فارسی معین ) :
می توانم که علاج دل صد پاره کنم
چاره ٔ مرض بسازم کفنی پاره کنم .
- کفن پوش ؛ پوشنده ٔ کفن . سفیدپوش .
- کفن پوشاندن بر کسی ؛کنایه از کشتن و به هلاکت رسانیدن او :
زن چوخامی کند بجوشانش
رخ نپوشد کفن بپوشانش .
- کفن پوش شدن بناگوش ؛ کنایه از سفیدی موی و پیری :
زپنبه شد بنا گوشت کفن پوش
هنوز این پنبه بیرون ناری از گوش .
- کفن پوشیدن ؛جامه ٔ مرده بتن کردن .کنایه از آماده شدن مرگ را :
ولیکن سرمایه جان است و تن
همان خوارگیرم بپوشم کفن .
- کفن درکشیدن ؛ بیرون آوردن کفن از تن مرده :
ز کرم مرده کفن ، درکشی و برپوشی
میان اهل مروت که داردت معذور.
- کفن دوختن یا بردوختن ؛ جامه ٔ مرده دوختن . به دست خود کفن دوختن . کنایه از به هلاکت افکندن خود را بعمد:
ای منوچهری همی ترسم که از بیدانشی
خویشتن را هم بدست خویش بردوزی کفن .
ندانی که به آتش تنت سوختی
ترا هم بدستت کفن دوختی .
- کفن ساختن ؛ تهیه کردن جامه ٔ مرده . کفن دوختن :
چو گل مباش که هم پوست را کفن سازی
چو لاله باری اول زپوست بیرون آ.
به کرم پیله می ماند دل من
که خود را هم به فعل خود کفن ساخت .
- کفن سای ؛ کفن ساییده [ به چیزی چون عطر ] :
رقیبی که عطرش کفن سای کرد
به تابوت زرین درش جای کرد.
- کفن فروش ؛ آن که کفن فروشد. اکفانی . (یادداشت مؤلف ) :
کفن فروشی ای جوهری و مرثیه گوی
بمرده ای یک سود است مر ترا به دو روی .
- کفن کردن ؛ در کفن پوشاندن . تکفین :
فرو رفت جم را یکی نازنین
کفن کرد چون کرمش ابریشمین .
ذوقی ز پس مرگ به شاشت شویند
از لته ٔ حیض خواهرت کفن کنند
مستی و ترا بخود نمی گیرد گور
در دخمه ٔ بینیت مگردفن کنند.
- کفن کشیدن ؛ کفن پوشیدن :
گر محرمان بخرده کفن بر کتف کشند
او بر در خدای کفن بر روان کشد.
- کفن گشودن ؛ باز کردن جامه ٔ مرده . آنگاه که خواهند مرده را در گور بگذارند، کفن را از روی وی کنار می زنند تا خویشان و نزدیکان آخرین بار روی وی را ببینند :
پدر سوخته در حسرت روی پسر است
کفن از روی پسر پیش پدر بگشایید.
- کفن و تیغ به دست گرفتن ؛ کنایه از کمال عذرخواهی در پیش شاهان وبزرگان کردن . (آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ) :
دلش از بیمشان شکست گرفت
کفن و تیغ را بدست گرفت .
- کفن ور ؛ کفن پوش . صاحب کفن :
گردون کاسه پشت چو کفگیر جمله چشم
نظاره سوی زنده دلان کفن ورش .
- هفت کفن پوساندن ؛ دیرزمانی پیش مرده بودن . (امثال و حکم دهخدا ج 4 ص 1983).
- امثال :
کشته از بس که فزون است کفن نتوان کرد .
(...فکر خورشید قیامت کن و عریانی چند).
نظیر: اگر مهمان یکی باشد صاحبخانه گاو می کشد. (امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1218).
مرده را که بر حال خود گذاری کفن خویش بیالاید . (امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1513).
|| در اصطلاح بنایان ، کرباس که به شیر پیچند به پیه مذاب آغارده ، استوار کردن آن را در دیوار حوض و آب انبار و جز آن . (یادداشت مؤلف ). || (ص ) بی نمک : طعام کفن ؛ طعام بی نمک . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
پراکند کافور بر خویشتن
چنان چون بود ساز و رسم کفن .
فردوسی .
ترا ای برادر تن آباد باد
دل شاه ایران به تو شاد باد
که این قادسی دخمه گاه من است
کفن جوشن و خون کلاه من است .
فردوسی .
به تیغ که بر، از آن ابر گسترد کرباس
که تا به پیش تو آرد زمانه تیغ و کفن .
عنصری .
کشته و بر کشته چند روز گذشته
در کفنی هیچ کشته را ننبشته .
منوچهری .
از دانه ٔ انگور بسازید حنوطم
و زبرگ رز سبز ردا و کفن من .
منوچهری .
اگر مرده ام هم بباید کفن
اگر زنده ام هم بیرزم به نان .
مسعودسعد.
باد آن کفن سپید برداشت
بس سندس و پرنیان برافکند.
خاقانی .
بروم برسر خاک پسر خاک بسر
کفن خونین از روی پسر بازکنم .
خاقانی .
کفن مرگ را بسود تنش
خلعت عمر نابسوده هنوز.
خاقانی .
روزی زشکن کنند بازش
کز چهره ٔما شود کفن باز.
عطار.
چون رخت پیدا شد از بی طاقتی
در کفن پنهان شدم ای جان من .
عطار.
اگر کشور خدای کامران است
وگر درویش حاجتمند نان است
در آن ساعت که خواهند این و آن مرد
نخواهند از جهان بیش از کفن برد.
سعدی
مبدأت پنبه بتحقیق و معاد است کفن
تن و جان تودر این کارگه این پود آن تار.
نظام قاری (دیوان ص 12).
گرچه چون زنبورخصمت راست شرب زرفشان
همچو کرم پیله برخود جامه اش گردد کفن .
نظام قاری (دیوان ص 31).
از جهان رفت و کفن نیز بروزیش نشد
آنکه او منکر اوصاف لباس ما بود.
نظام قاری .
روشن ته خاکم نه زمهتاب کفن شد
جوشن زدم این خانه سفید از کف من شد.
ملاقاسم مشهدی (از آنندراج ).
در قبایی شفقی بر سر خاکم بگذشت
فیض صبح کفنم رنگ دگر پیدا کرد.
ملاقاسم مشهدی (ایضاً).
- کفن از قرآن پوشیدن ؛ سوگندهای گران و قسمهای صعب خوردن . (یادداشت مؤلف ).
- کفن از قیر پوشیدن ؛ کنایه از سیاه و تیره گشتن :
جیش چرخ از نور پوشیده سلاح
فوج خاک از قیر پوشیده کفن .
ناصرخسرو.
- کفن بافتن ؛ جامه ٔ مرده بافتن ، کفن بافتن برای کسی ، برای او تدارک مرگ دیدن :
چون بدین زودی کفن می بافت او را دست چرخ
کاشکی در بافتن من تار او را پودمی .
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 443).
ستارگان ، کفن خلق را، سلیم ! ببین
چو عنکبوت چه با اضطراب می بافند.
محمد قلی سلیم (از آنندراج ).
- کفن برافکندن ؛ جامه ٔ مرده بر روی وی افکندن . کفن کشیدن :
گرچه کفن سپید یک چند
بر سبزه ٔ مرده سان برافکند.
خاقانی .
- کفن برتن تنیدن ؛ کنایه از مقدمات مرگ خود را فراهم ساختن :
هلاک نفس خوی زشت نفس است
نکو زد این مثل را هوشیاری
کفن برتن تند هر کرم پیله
برآرد آتش ازخود هر چناری .
عطار.
- کفن بر چوب کردن ؛ کنایه از دادخواستن . (آنندراج ) :
کاری مکن که روز جزا لاله گون کفن
بر چوب از جفای تو بیدادگر کنم .
والهی قمی (از آنندراج ).
- کفن بر درع کسی دوختن ؛ کنایه از مرگ وی است :
درخت کیانی فروریخت بار
کفن دوخت بر درع اسفندیار.
نظامی (از آنندراج ).
- کفن بریدن ؛ بریدن پارچه و آماده کردن کفن جهت مرده :
پیداست که احوال شهیدانش چه باشد
جایی که به شمشیر ببرند کفن را.
ابوطالب کلیم (ازآنندراج ).
آماده ٔ فنارا پروای نیک و بد نیست
ساعت کسی نپرسد بهر کفن بریدن .
شفیع اثر (از آنندراج ).
- کفن پاره کردن ؛دریدن کفن . (فرهنگ فارسی معین ).
- || شفا یافتن از بیماری و ضعف و نجات یافتن از آفت و مهلکه . (غیاث ). از بلای عظیمی بدر جستن یا از بیماری . (آنندراج ). از بلای بزرگی یا بیماری جستن . (فرهنگ فارسی معین ) :
می توانم که علاج دل صد پاره کنم
چاره ٔ مرض بسازم کفنی پاره کنم .
نادم گیلانی (از آنندراج ).
- کفن پوش ؛ پوشنده ٔ کفن . سفیدپوش .
- کفن پوشاندن بر کسی ؛کنایه از کشتن و به هلاکت رسانیدن او :
زن چوخامی کند بجوشانش
رخ نپوشد کفن بپوشانش .
اوحدی .
- کفن پوش شدن بناگوش ؛ کنایه از سفیدی موی و پیری :
زپنبه شد بنا گوشت کفن پوش
هنوز این پنبه بیرون ناری از گوش .
نظامی .
- کفن پوشیدن ؛جامه ٔ مرده بتن کردن .کنایه از آماده شدن مرگ را :
ولیکن سرمایه جان است و تن
همان خوارگیرم بپوشم کفن .
فردوسی .
- کفن درکشیدن ؛ بیرون آوردن کفن از تن مرده :
ز کرم مرده کفن ، درکشی و برپوشی
میان اهل مروت که داردت معذور.
ظهیر.
- کفن دوختن یا بردوختن ؛ جامه ٔ مرده دوختن . به دست خود کفن دوختن . کنایه از به هلاکت افکندن خود را بعمد:
ای منوچهری همی ترسم که از بیدانشی
خویشتن را هم بدست خویش بردوزی کفن .
منوچهری .
ندانی که به آتش تنت سوختی
ترا هم بدستت کفن دوختی .
اسدی .
- کفن ساختن ؛ تهیه کردن جامه ٔ مرده . کفن دوختن :
چو گل مباش که هم پوست را کفن سازی
چو لاله باری اول زپوست بیرون آ.
خاقانی .
به کرم پیله می ماند دل من
که خود را هم به فعل خود کفن ساخت .
خاقانی .
- کفن سای ؛ کفن ساییده [ به چیزی چون عطر ] :
رقیبی که عطرش کفن سای کرد
به تابوت زرین درش جای کرد.
نظامی .
- کفن فروش ؛ آن که کفن فروشد. اکفانی . (یادداشت مؤلف ) :
کفن فروشی ای جوهری و مرثیه گوی
بمرده ای یک سود است مر ترا به دو روی .
سوزنی .
- کفن کردن ؛ در کفن پوشاندن . تکفین :
فرو رفت جم را یکی نازنین
کفن کرد چون کرمش ابریشمین .
سعدی (بوستان ).
ذوقی ز پس مرگ به شاشت شویند
از لته ٔ حیض خواهرت کفن کنند
مستی و ترا بخود نمی گیرد گور
در دخمه ٔ بینیت مگردفن کنند.
حکیم شرف الدین شفایی (از آنندراج ).
- کفن کشیدن ؛ کفن پوشیدن :
گر محرمان بخرده کفن بر کتف کشند
او بر در خدای کفن بر روان کشد.
خاقانی .
- کفن گشودن ؛ باز کردن جامه ٔ مرده . آنگاه که خواهند مرده را در گور بگذارند، کفن را از روی وی کنار می زنند تا خویشان و نزدیکان آخرین بار روی وی را ببینند :
پدر سوخته در حسرت روی پسر است
کفن از روی پسر پیش پدر بگشایید.
خاقانی .
- کفن و تیغ به دست گرفتن ؛ کنایه از کمال عذرخواهی در پیش شاهان وبزرگان کردن . (آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ) :
دلش از بیمشان شکست گرفت
کفن و تیغ را بدست گرفت .
امیرخسرو (از آنندراج ).
- کفن ور ؛ کفن پوش . صاحب کفن :
گردون کاسه پشت چو کفگیر جمله چشم
نظاره سوی زنده دلان کفن ورش .
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 223).
- هفت کفن پوساندن ؛ دیرزمانی پیش مرده بودن . (امثال و حکم دهخدا ج 4 ص 1983).
- امثال :
کشته از بس که فزون است کفن نتوان کرد .
(...فکر خورشید قیامت کن و عریانی چند).
نظیری .
نظیر: اگر مهمان یکی باشد صاحبخانه گاو می کشد. (امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1218).
مرده را که بر حال خود گذاری کفن خویش بیالاید . (امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1513).
|| در اصطلاح بنایان ، کرباس که به شیر پیچند به پیه مذاب آغارده ، استوار کردن آن را در دیوار حوض و آب انبار و جز آن . (یادداشت مؤلف ). || (ص ) بی نمک : طعام کفن ؛ طعام بی نمک . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
کفن. [ ک َ ف َ ] ( ع اِ ) جامه مرده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) جامه و امثال آن که بر مرده پوشند و آن مأخوذ از معنی ستر و نهفتن است. ( از اقرب الموارد ). جامه ای که بر مرده پوشند و بدان جامه وی را در گور گذارند. ( ناظم الاطباء ). جثن. ( منتهی الارب ). جامه ای که برمردگان پوشند نادوخته. خلعت. ( یادداشت مؤلف ). ج ، اکفان. ( از اقرب الموارد ) :
پراکند کافور بر خویشتن
چنان چون بود ساز و رسم کفن.
دل شاه ایران به تو شاد باد
که این قادسی دخمه گاه من است
کفن جوشن و خون کلاه من است.
که تا به پیش تو آرد زمانه تیغ و کفن.
در کفنی هیچ کشته را ننبشته.
و زبرگ رز سبز ردا و کفن من.
اگر زنده ام هم بیرزم به نان.
بس سندس و پرنیان برافکند.
کفن خونین از روی پسر بازکنم.
خلعت عمر نابسوده هنوز.
کز چهره ٔما شود کفن باز.
در کفن پنهان شدم ای جان من.
وگر درویش حاجتمند نان است
در آن ساعت که خواهند این و آن مرد
نخواهند از جهان بیش از کفن برد.
تن و جان تودر این کارگه این پود آن تار.
همچو کرم پیله برخود جامه اش گردد کفن.
آنکه او منکر اوصاف لباس ما بود.
جوشن زدم این خانه سفید از کف من شد.
پراکند کافور بر خویشتن
چنان چون بود ساز و رسم کفن.
فردوسی.
ترا ای برادر تن آباد باددل شاه ایران به تو شاد باد
که این قادسی دخمه گاه من است
کفن جوشن و خون کلاه من است.
فردوسی.
به تیغ که بر، از آن ابر گسترد کرباس که تا به پیش تو آرد زمانه تیغ و کفن.
عنصری.
کشته و بر کشته چند روز گذشته در کفنی هیچ کشته را ننبشته.
منوچهری.
از دانه انگور بسازید حنوطم و زبرگ رز سبز ردا و کفن من.
منوچهری.
اگر مرده ام هم بباید کفن اگر زنده ام هم بیرزم به نان.
مسعودسعد.
باد آن کفن سپید برداشت بس سندس و پرنیان برافکند.
خاقانی.
بروم برسر خاک پسر خاک بسرکفن خونین از روی پسر بازکنم.
خاقانی.
کفن مرگ را بسود تنش خلعت عمر نابسوده هنوز.
خاقانی.
روزی زشکن کنند بازش کز چهره ٔما شود کفن باز.
عطار.
چون رخت پیدا شد از بی طاقتی در کفن پنهان شدم ای جان من.
عطار.
اگر کشور خدای کامران است وگر درویش حاجتمند نان است
در آن ساعت که خواهند این و آن مرد
نخواهند از جهان بیش از کفن برد.
سعدی
مبدأت پنبه بتحقیق و معاد است کفن تن و جان تودر این کارگه این پود آن تار.
نظام قاری ( دیوان ص 12 ).
گرچه چون زنبورخصمت راست شرب زرفشان همچو کرم پیله برخود جامه اش گردد کفن.
نظام قاری ( دیوان ص 31 ).
از جهان رفت و کفن نیز بروزیش نشدآنکه او منکر اوصاف لباس ما بود.
نظام قاری.
روشن ته خاکم نه زمهتاب کفن شدجوشن زدم این خانه سفید از کف من شد.
ملاقاسم مشهدی ( از آنندراج ).
در قبایی شفقی بر سر خاکم بگذشت کفن . [ ک َ ] (ع مص ) کفن پوشانیدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). پوشاندن جسد مرده با کفن . (فرهنگ فارسی معین ): کفن المیت ؛ جامه پوشانیدن آن مرده را. (ناظم الاطباء).
- کفن و دفن ؛ کفن پوشاندن به مرده و دفن کردن اورا :
چو شدش کار کفن و دفن بساز
خلق گشتند از مزارش باز.
|| در خاکستر گرم پوشیدن وپنهان کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): کفن الخبز فی الملة؛ نان را در خاکستر گرم پوشانید. (از اقرب الموارد). || رشتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رشتن پشم . (تاج المصادر بیهقی ): کفن الصوف ؛ رشت پشم را. (ازاقرب الموارد) .
- کفن و دفن ؛ کفن پوشاندن به مرده و دفن کردن اورا :
چو شدش کار کفن و دفن بساز
خلق گشتند از مزارش باز.
طالب آملی (از آنندراج ).
|| در خاکستر گرم پوشیدن وپنهان کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): کفن الخبز فی الملة؛ نان را در خاکستر گرم پوشانید. (از اقرب الموارد). || رشتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رشتن پشم . (تاج المصادر بیهقی ): کفن الصوف ؛ رشت پشم را. (ازاقرب الموارد) .
فرهنگ عمید
۱. پوشاندن.
۲. پوشاندن مرده با کفن.
پارچه ای که مرده را با آن می پوشانند و دفن می کنند، جامۀ مرده.
۲. پوشاندن مرده با کفن.
پارچه ای که مرده را با آن می پوشانند و دفن می کنند، جامۀ مرده.
۱. پوشاندن.
۲. پوشاندن مرده با کفن.
پارچهای که مرده را با آن می‌پوشانند و دفن میکنند؛ جامۀ مرده.
دانشنامه عمومی
کَفَن واژه ای است عربی و عبارت است از پوششی که به دور مرده می پیچند و او را با آن در گور می نهند.
لغتنامهٔ دهخدا
پایگاه اطلاع رسانی صافی گلپایگانی
کفن در اسلام سه تکه بوده و این سه بخش در فارسی لُنگ و پیراهن و سرتاسری خوانده می شوند. لنگ از ناف تا زانو، پیراهن باید از سرشانه تا میانهٔ ساق پا را بپوشاند. پهنای سرتاسری باید برای کشانده شدن به دو سوی مرده و بستن آن بسنده باشد.
جنس کفن مسلمان نباید از ابریشم یا پارچهٔ زربفت باشد.همچنین به دلیل اینکه کفن مسلمان نباید همچون کفن یهودیان باشد از جنس کتان نیز نباید باشد.بهتر است از پنبه سفید باشد.
کفن واجباتی دارد ومستحباتی. فرق کفن زن با مرد تنها در مستحبات آن است.
لغتنامهٔ دهخدا
پایگاه اطلاع رسانی صافی گلپایگانی
کفن در اسلام سه تکه بوده و این سه بخش در فارسی لُنگ و پیراهن و سرتاسری خوانده می شوند. لنگ از ناف تا زانو، پیراهن باید از سرشانه تا میانهٔ ساق پا را بپوشاند. پهنای سرتاسری باید برای کشانده شدن به دو سوی مرده و بستن آن بسنده باشد.
جنس کفن مسلمان نباید از ابریشم یا پارچهٔ زربفت باشد.همچنین به دلیل اینکه کفن مسلمان نباید همچون کفن یهودیان باشد از جنس کتان نیز نباید باشد.بهتر است از پنبه سفید باشد.
کفن واجباتی دارد ومستحباتی. فرق کفن زن با مرد تنها در مستحبات آن است.
wiki: کفن
دانشنامه آزاد فارسی
کَفَن
لُنگ، پیراهن و سرتاسری ای که بعد از غسل بر مردۀ مسلمان می پوشانند. لنگ از ناف تا زانو، پیراهن از شانه تا نصف ساق (بنابر احتیاط) و سرتاسری همۀ بدن را می پوشاند. کفن کردن که در اصطلاح آن را تکفین میت گویند واجب کفایی است. کفن را نمی توان از حریر خالص، و نیز از پارچۀ غصبی و نجس گرفت. هزینۀ کفن از اصل تَرَکِه پرداخت می شود. هزینۀ کفن زن به عهدۀ شوهر است، مگر در ازدواج موقت که در این باره اختلاف است. برخی معتقدند که کفنِ زنی که در عِدۀ طلاق رجعی بوده نیز به عهدۀ شوهر است. کفن پوشیدن بر شهید واجب نیست. در تکفین، مستحباتی نیز وارد شده است، مانند نوشتن شهادتین و یا دعای جوشن کبیر بر آن. کفن فروشی، مکروه است.
لُنگ، پیراهن و سرتاسری ای که بعد از غسل بر مردۀ مسلمان می پوشانند. لنگ از ناف تا زانو، پیراهن از شانه تا نصف ساق (بنابر احتیاط) و سرتاسری همۀ بدن را می پوشاند. کفن کردن که در اصطلاح آن را تکفین میت گویند واجب کفایی است. کفن را نمی توان از حریر خالص، و نیز از پارچۀ غصبی و نجس گرفت. هزینۀ کفن از اصل تَرَکِه پرداخت می شود. هزینۀ کفن زن به عهدۀ شوهر است، مگر در ازدواج موقت که در این باره اختلاف است. برخی معتقدند که کفنِ زنی که در عِدۀ طلاق رجعی بوده نیز به عهدۀ شوهر است. کفن پوشیدن بر شهید واجب نیست. در تکفین، مستحباتی نیز وارد شده است، مانند نوشتن شهادتین و یا دعای جوشن کبیر بر آن. کفن فروشی، مکروه است.
wikijoo: کفن
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] « کَفْنْ » به شیوه و ترتیب خاصی که میت مسلمان را می پوشانند، گفته می شود و در فقه احکامی برای آن ذکر شده است.
« کَفْنْ » در لغت به معنای نشاندن و مستور کردن چیزی است و در اصطلاح فقهاء به شیوه و ترتیب خاصی که میت مسلمان را می پوشانند، گفته می شود. واجب است میت مسلمانان را قبل از دفن کردن (مطابق آنچه که میت را با آن می پوشانند) کَفَن نمایند.
قسمتهای تشکیل دهنده کفن
کَفَنْ از سه قسمت تشکیل می شود.۱- مِئزر(لنگ)۲- قمیص (پیراهن)۳- إزار (سرتاسری) تشکیل شده است.
اندازه لنگ
واجب آن است که لنگ به اندازه ای باشد که بین ناف تا زانوی میت را بپوشاند و بهتر آن است که از سینه تا روی پا برسد و پیراهن باید از سرشانه تا نصف ساق پا تمام بدن را بپوشاند و بهتر آن است که تا روی پا برسد و اندازه سرتاسری از جهت درازی باید به قدری باشد که سراسر بدن از سر تا پا را بپوشاند و از جهت پهنا به اندازه ای باشد که یک طرف آن روی یک طرف دیگر بیاید و بهتر آن است که درازی سرتاسری به قدری باشد که بتوان آن را از طرف سر و پاهای میت بست. طبیعی است آنچه در مورد کفن گفته شد ناظر به وضع طبیعی است و در حال ضرورت به اندازه ای که میسر باشد، اکتفا می شود و با آن میت را می پوشانند. همچنین در حال عجز، از هر چیز مباحی برای کفن می توان استفاده نمود.
هزینه کفن
...
« کَفْنْ » در لغت به معنای نشاندن و مستور کردن چیزی است و در اصطلاح فقهاء به شیوه و ترتیب خاصی که میت مسلمان را می پوشانند، گفته می شود. واجب است میت مسلمانان را قبل از دفن کردن (مطابق آنچه که میت را با آن می پوشانند) کَفَن نمایند.
قسمتهای تشکیل دهنده کفن
کَفَنْ از سه قسمت تشکیل می شود.۱- مِئزر(لنگ)۲- قمیص (پیراهن)۳- إزار (سرتاسری) تشکیل شده است.
اندازه لنگ
واجب آن است که لنگ به اندازه ای باشد که بین ناف تا زانوی میت را بپوشاند و بهتر آن است که از سینه تا روی پا برسد و پیراهن باید از سرشانه تا نصف ساق پا تمام بدن را بپوشاند و بهتر آن است که تا روی پا برسد و اندازه سرتاسری از جهت درازی باید به قدری باشد که سراسر بدن از سر تا پا را بپوشاند و از جهت پهنا به اندازه ای باشد که یک طرف آن روی یک طرف دیگر بیاید و بهتر آن است که درازی سرتاسری به قدری باشد که بتوان آن را از طرف سر و پاهای میت بست. طبیعی است آنچه در مورد کفن گفته شد ناظر به وضع طبیعی است و در حال ضرورت به اندازه ای که میسر باشد، اکتفا می شود و با آن میت را می پوشانند. همچنین در حال عجز، از هر چیز مباحی برای کفن می توان استفاده نمود.
هزینه کفن
...
wikifeqh: واجبات مالی میت است و از اصل مال وی (ترکه) برداشته می شود و در مقدار واجب آن نیز انتخاب جنس متوسط نسبت به حال و شأن میت، نیازی به اظهار رضایت بعض یا تمام ورثه نیست؛ ولی اگر بخواهند جنس اعلی را برای کفن انتخاب کنند و یا علاوه بر مقدار واجب کفن، برای اندازه مستحبی کفن از ترکه استفاده کنند، نیاز به إذن ورثه است. از آنجا که از کفن برای پوشاندن میت استفاده می شود، پس کفن باید از پارچه ای باشد که بتواند بدن میت را پنهان نماید و نازکی آن به قدری نباشد که بدن میت از زیر آن پیدا باشد؛ اساساً تأکید شرع بر آن است که میت و جسد مسلمان هر چه بیشتر و بهتر مستور شود، حرمت وی نیز بیشتر محفوظ می ماند؛ از این رو شرعاً مستحب است که اجزاء دیگری بر اجزای واجب کفن افزوده شود، مانند: عمامه در میت مرد و مقنعه و پارچه ای برای پوشش سینه ها در میت زن و نیز پارچه ای (ترجیحاً از جنس برد یمانی) برای پوشاندن تمام جسد از روی دیگر اجزای کفن.
از جمله مسائلی که در حین کَفْنْ میت واجب است، حنوط میت می باشد؛ یعنی واجب است پس از آن که میت مسلمان را غسل میت دادند؛ در حین کفن کردن، مقداری از کافور را به مواضع هفت گانه میت (پیشانی، کف دست ها، سر زانوها دست ها، سر و انگشت) قرار دهند. همچنین مستحب است شهادتین و اسامی ائمه اطهار علیهم السلام را بر روی برخی اجزای کفن که احتمال نجس و آلوده شدن آن اجزا کمتر است مانند: عمامه، پیراهن، سرتاسری، برد یمانی و... بنویسند و بهتر آن است که با تربت امام حسین علیه السلام باشد.
از دیگر مستحبات کَفْنْ آن است که به همراه میت، دو چوب (جریده) تر و تازه در کفن همراه میت بگذارند که یکی را در ترقوه طرف چپ بین پیراهن و لنگ و دیگری را در ترقوه طرف راست به بدن میت برسانند و بهتر است این چوب ها از شاخه درخت خرما یا درخت سدر یا درخت بید یا درخت انار و یا هر درختی که خشک نباشد، تهیه شود و ترتیب فضیلت آنها به نحوی است که ذکر شد.
از جمله مسائلی که در حین کَفْنْ میت واجب است، حنوط میت می باشد؛ یعنی واجب است پس از آن که میت مسلمان را غسل میت دادند؛ در حین کفن کردن، مقداری از کافور را به مواضع هفت گانه میت (پیشانی، کف دست ها، سر زانوها دست ها، سر و انگشت) قرار دهند. همچنین مستحب است شهادتین و اسامی ائمه اطهار علیهم السلام را بر روی برخی اجزای کفن که احتمال نجس و آلوده شدن آن اجزا کمتر است مانند: عمامه، پیراهن، سرتاسری، برد یمانی و... بنویسند و بهتر آن است که با تربت امام حسین علیه السلام باشد.
از دیگر مستحبات کَفْنْ آن است که به همراه میت، دو چوب (جریده) تر و تازه در کفن همراه میت بگذارند که یکی را در ترقوه طرف چپ بین پیراهن و لنگ و دیگری را در ترقوه طرف راست به بدن میت برسانند و بهتر است این چوب ها از شاخه درخت خرما یا درخت سدر یا درخت بید یا درخت انار و یا هر درختی که خشک نباشد، تهیه شود و ترتیب فضیلت آنها به نحوی است که ذکر شد.
wikiahlb: کفن
گویش اصفهانی
تکیه ای: kefan / xalɂati
طاری: kefan
طامه ای: kefan
طرقی: kofun / xalɂat
کشه ای: kefan
نطنزی: kefen
گویش مازنی
/kafen/ پرچانه - کسی که در اثر حرافی زیاد دهانش کف کند
۱پرچانه ۲کسی که در اثر حرافی زیاد دهانش کف کند
واژه نامه بختیاریکا
دَفِنِه
جدول کلمات
لفافه
پیشنهاد کاربران
واژه کفن__کفن واژه ایی پارسی است که عرب به ستاک ان دستبرد زده است. . . . . . . یا کپن . . . . . . برگرفته از واژه کَپَنک. . . . جامه چوپانان. . . . . . . . . . که همه اندام فرد را در بر میگیرد. بدل و تردیس شدن کپن به کفن مانند تردیس شدن گوسپند به گوسفند است.
کلمات دیگر: