حسن مجتبی

حسن مجتبی (به عربی: حسن بن علی المجتبی؛ زادهٔ ۱۵ رمضان ۳ هجری قمری – درگذشتهٔ ۷ یا ۲۸ صفر ۵۰ هجری قمری در مدینه) فرزند اول علی بن ابی طالب و فاطمه زهرا، امام دوم شیعیان است که از وی با عنوان امام حسن مجتبی یاد می کنند. کنیهٔ وی ابومحمد و ملقب به مجتبی است. او از اهل بیت و نیز آل کسا به شمار می آید. از دیدگاه برخی از اهل سنت، او پنجمین و آخرین خلیفه از خلفای راشدین محسوب می شود.نبو
پیش از امامت ۳۷ سال(سال ۳ تا ۴۰ هجری قمری)
الــلــهمحمد • علی • فاطمه • حسن • حسینسجاد • باقر • صادقکاظم • رضا • جواد • هادیعسکری • مهدی
حسن بن علی، در سال ۳ هجری زاده شد و پس از پدر به امامت — در دیدگاه شیعیان — و خلافت مشغول شد. ولی پس از مدت کوتاهی به صلح با معاویه بن ابی سفیان رضایت داد. به روایت تاریخ یعقوبی حسن بن علی سه بار مسموم شد و سرانجام در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری درگذشت.

حسن مجتبی (ع)
رجوع شود به:امام حسن (ع) (مدینه ۳ـ همان جا ۵۰ق)