قران درمانی

[ویکی فقه] قرآن درمانی. در بعضی از کتب روایی و تفسیری ، برای سوره ها و برخی آیات قرآنی ، خواصی را آورده اند؛ برای شماری از آن ها خاصیت اخروی و برای شمار دیگری خاصیت دنیوی و گاه خاصیت اخروی و دنیوی را توأمان نوشته اند.
تردیدی نیست که قرآن کتاب دنیا و آخرت است؛ نسخه هدایتی است از جانب پروردگار عالم که راه رستگاری و سعات دنیوی را به انسان می نمایاند و در آخرت، بندگان صالح و رهروان خالص را به درجات و پاداش هایی چندین برابر نوید می دهد و کافران و گنه کاران را متناسب با اعمالی که کرده اند تهدید می نماید؛ (هُدًی وَرَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنِین) (هُدًی وَرَحْمَهً لِلْمُحْسِنِینَ) (وَهُدًی وَرَحْمَهً وَ بُشْرَی لِلْمُسْلِمِینَ) (لِیَجْزِیَ قَوْمًا بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ) (تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَی عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا).
پس بشارت و نذارت ، هدف و خصوصیت اصلی قرآن است و بدیهی است این دو ویژگی، خواص دیگری را در فکر ، اخلاق ، رفتار و کردار انسانی ایجاد کرده و او را متحوّل می نماید.
هر چه اُنس انسان با قرآن بیش تر شود و با تدّبر خوانده شود، به همان اندازه نفوس رحمانی در او اثر کرده و به ویژگی های روحی برتری نائل خواهد شد.

رابطه روح و جسم
روح انسانی با پیوند به مبدأ خویش که همان نفخه رحمانی است، قالب تن را در سیطره خود گرفته و بدان سوی می راند که رضایت دوست در اوست.
روح سالم همواره بدن سالمی را همراهی می کند. به عبارتی دیگر، روح سالم در بدن سالم است.

← عامل بیشتر بیماری ها
← تأثیرات ارتباط با خدا
...