استحقاق

استحقاق , صحراء , عنوان

حق داشتن، سزاوارشدن، سزاواربودن ، شایستگی، سزاواری
۱ - ( مصدر ) سزیدن سزاوار بودن سزاوار شدن . ۲ - ( اسم ) شایستگی سزاواری : به استحقاق مقام خویش را بدست آورد . جمع : استحقاقات .

(اِ تِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . )شایسته بودن . ۲ - (اِمص . ) شایستگی ، لیاقت . ج . استحقاقات .

استحقاق. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) سزاوار شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( منتهی الارب ). سزاواری. سزاوار بودن. استیجاب. شایستگی. لیاقت. قابلیت. برازندگی. زیبندگی. اهلیت : اگر من که صاحب دیوان رسالتم ومخاطبات به استصواب من میرود او را این نبشتمی کس بر من عیب نکردی که به استحقاق نبشته بودمی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 397 ). تأخیر نمی کند بندگی و پرستش رااز استحقاق ذاتی که او راست جهت پرستش نمودن. ( تاریخ بیهقی ص 312 ). اﷲ سبحانه بی استحقاق کسی را بفضل خود نعمت میرساند. ( تاریخ بیهقی ص 309 ). و نوبت جهانداری بحکم استحقاق هم از وجه ارث و هم از طریق اکتساب بدو رسانده. ( کلیله و دمنه ). و اتفاق کردند که او را استحقاق و اهلیت این منزلت هست. ( کلیله و دمنه ).
مرا حق از پی مدح تو در وجود آورد
تو نیز تربیتم کن که دارم استحقاق.نزدیک صاحبدیوان رفتم بسابقه معرفتی که در میان ما بود و صورت حالش بیان کردم و اهلیت و استحقاق بگفتم. ( گلستان ).
- استحقاق مقامی را داشتن ؛ شایسته و برازنده آن بودن.

۱. شایستگی، سزاواری.
۲. [قدیمی] نیازمندی.